Το άρθρο 59 του Συντάγματος ορίζει τα εξής: « Οι βουλευτές πριν αναλάβουν τα καθήκοντά τους δίνουν στο βουλευτήριο και σε δημόσια συνεδρίαση τον ακόλουθο όρκο: Ορκίζομαι στο όνομα της Αγίας και Ομοούσιας και Αδιαίρετης Τριάδας να είμαι πιστός στην πατρίδα και το δημοκρατικό πολίτευμα, να υπακούω στο Σύνταγμα και τους νόμους και να εκπληρώνω ευσυνείδητα τα καθήκοντά μου».
Τον ανωτέρω όρκο έδωσαν στη σημερινή Βουλή όλοι οι βουλευτές ΠαΣοΚ, Νέας Δημοκρατίας, ΛΑΟΣ και η κυρία Λιάνα Κανέλλη του ΚΚΕ. Οι υπόλοιποι βουλευτές του ΚΚΕ, αρνούμενοι να δώσουν θρησκευτικό όρκο, δεσμεύτηκαν για την πίστη τους στο Σύνταγμα, στους νόμους και στο δημοκρατικό πολίτευμα με τον λόγο της τιμής τους. Οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ αρνήθηκαν να δώσουν οποιονδήποτε όρκο και αποχώρησαν από τη σχετική δημόσια συνεδρίαση.
Ξεκινώντας από τους τελευταίους διερωτώμαι κατά πόσον νομιμοποιούνται οι εκλεγμένοι από τον λαό ως εκπρόσωποί του να θεωρούνται κατά το γράμμα του Συντάγματος νομοταγείς βουλευτές. Ο καθηγητής του Συνταγματικού Δικαίου κ. Νίκος Αλιβιζάτος που τον ρώτησα, μου είπε ότι τη δημοκρατική νομιμοποίησή τους εξασφαλίζει η δημοκρατική εκλογή τους. Ταπεινό ερώτημα της στήλης: Αφού δεν ορκίστηκαν πίστη στην πατρίδα και στο δημοκρατικό πολίτευμα και υπακοή στο Σύνταγμα και στους νόμους δικαιούνται και να τα αγνοούν και, ακόμη χειρότερα, να αισθάνονται αποδεσμευμένοι από οποιαδήποτε υποχρέωση τήρησης των νόμων; Γι΄ αυτό άραγε συμμετέχουν χωρίς αναστολές στις πεζοδρομιακές εκδηλώσεις και στις αγωνιστικές κινητοποιήσεις οι οποίες έχουν καταντήσει την Ελλάδα αναρχούμενη χώρα, στην οποία άλλωστε επί χρόνια έχουν το πάνω χέρι με τα καδρόνια, τις βαριοπούλες και τις βόμβες μολότοφ ανεμπόδιστα και ατιμωρητί οι δεδηλωμένοι αναρχικοί και αντιεξουσιαστές;
Ως προς το ΚΚΕ και το συνδικαλιστικό του παράρτημα ΠΑΜΕ, διαπιστώνουμε τα εξής: Ενώ ορκίστηκε πίστη στο δημοκρατικό πολίτευμα, στο Σύνταγμα και στους νόμους, την ίδια στιγμή ακόμη και μέσα στη Βουλή διακηρύσσει την ανυπακοή (δηλαδή την παραβίαση του Συντάγματος και των νόμων) και αναδεικνύει ως υπέρτατο νόμο «το δίκιο του εργάτη». Δηλαδή, νόμος είναι ό,τι συμφέρει ή νομίζει ότι συμφέρει τον καθένα μας, και μάλιστα κατά την εκδοχή της κυρίας Παπαρήγα και των συντρόφων της, και των «επαγγελματιών επαναστατών» του ΠΑΜΕ. Κατά δε τον εκπρόσωπο του ΚΚΕ κ. Μάκη Μαΐλη δεν οφείλεται σεβασμός στο Σύνταγμα επειδή το κόμμα του δεν το έχει ψηφίσει. Αρα κατά τη φασιστική αυτή εκδοχή, που θα τη ζήλευε και ο Μουσολίνι και θα χειροκροτούσε βεβαίως ο Στάλιν, το 93% το οποίο ψήφισε το ισχύον Σύνταγμα θα πρέπει να παραιτείται από τα δικαιώματα και τη θεσπισμένη νομιμότητα που ψηφίζει η συντριπτική πλειοψηφία της Βουλής και του Λαού, αν δεν συμφωνεί ο λαός του 8%, τον οποίον εκπροσωπούν η κυρία Παπαρήγα και οι σύντροφοί της. Επί πλέον διερωτώμαι ταπεινά: Ποιαν αξία έχει ο λόγος τιμής του ΚΚΕ και των βουλευτών του που έδωσαν πανηγυρικά στη σχετική συνεδρίαση της Βουλής, αφού οι ίδιοι μετά τον καταπατούν συνειδητά και με τα λόγια και με τα έργα τους;
Πάντως θα πρέπει οι αναγνώστες μου να γνωρίζουν ότι τα συνεπή προς την ιδεολογία τους μέλη του ΚΚΕ δεν τα δεσμεύουν οι όρκοι και οι λόγοι τιμής που δίνουν διότι δεν έχουν πρόβλημα συνείδησης αν ψεύδονται. Ο ιδεολογικός ηγέτης τους Λένιν, του οποίου το πελώριο άγαλμα κυριαρχεί στο προαύλιο του κομμουνιστικού ανακτόρου στον Περισσό, είχε διακηρύξει: «Το να λέμε την αλήθεια είναι μια αστική προκατάληψη. Το ψεύδος δικαιολογείται από τον διακαώς επιδιωκόμενο σκοπό μας». Δηλαδή την ψηφοθηρία έως την κατάληψη της εξουσίας και χωρίς δημοκρατικές διαδικασίες.
