Το «καλλιτεχνικό όραμα» για την πορεία του θεάτρου τα δύο επόμενα χρόνια δημοσιοποίησε ο πρόεδρος του ΔΣ της Εθνικής Λυρικής Σκηνής κ. Νίκος Μουρκογιάννης. Το κατέθεσε, αναφέρει, εκ μέρους του διοικητικού συμβουλίου (το οποίο, ας σημειωθεί, δύο μόλις μήνες μετά τον διορισμό του μετρά ήδη απώλειες καθώς τις προηγούμενες ημέρες υπέβαλε την παραίτησή του ο σκηνογράφος κ. Νίκος Πετρόπουλος ) αλλά και του καλλιτεχνικού διευθυντή κ. Τζιοβάνι Πάκορ. Η προσεκτική ανάγνωση του κειμένου προκαλεί ερωτήματα, αν όχι αγανάκτηση:
«Θα γίνουμε μια λαϊκή όπερα σύμφωνα με το μοντέλο της βιεννέζικης Volksoper» ορίζει χαρακτηριστικά ως στρατηγική του ο κ. Μουρκογιάννης. Γνωρίζει, άραγε, ο ίδιος πως η Volksoper όχι μόνο είναι ένα από τα τρία λυρικά θέατρα της αυστριακής πρωτεύουσας (τη στιγμή που η Λυρική αποτελεί το μοναδικό λυρικό θέατρο όχι μόνο της Αθήνας αλλά και της χώρας ολόκληρης)
αλλά και η φιλοσοφία της είναι τέτοια που αποκλείει τους παραλληλισμούς με την ΕΛΣ; Πώς, άραγε, θα σχεδιαστεί η νέα Λυρική του 2015 έτσι ώστε να αποτελέσει, επιτέλους, ένα σύγχρονο λυρικό θέατρο μιας ευρωπαϊκής πρωτεύουσας όταν ο λαϊκισμός βαπτίζεται ανάγκη; Μήπως να αφήσει τα περί οραμάτων στους αρμοδίους (αλήθεια, τι γίνεται με το θέμα του καλλιτεχνικού διευθυντή;) και να περιοριστεί στα θέματα που γνωρίζει;
