Τhe Νational – «Ηigh Violet»
4ΑD
Ακρως συναισθηματικό, ποιητικό, με μελοδραματικές ενορχηστρώσεις και πολλαπλές ηχογραφήσεις στα κρουστά, με στίχους προσωπικούς, που μπορούν να γίνουν ευαγγέλιο για τους λάτρεις της ανεξάρτητης ροκ σκηνής, και με τουλάχιστον ένα από τα καλύτερα τραγούδια της χρονιάς- το «Αnyone΄s Ghost»: με αυτό το πέμπτο άλμπουμ του στη θρυλική ανεξάρτητη εταιρεία, το συγκρότημα από το Μπρούκλιν αποδεικνύει ότι… καλώς το εμπιστευτήκαμε ακούγοντας τις αμέσως προηγούμενες δουλειές του, «Αlligator» και «Βoxer». Οι Νational προχώρησαν ένα βήμα πιο πέρα με στόχο όχι να πρωτοτυπήσουν, αλλά να δημιουργήσουν κάτι σπάνιο στις ημέρες μας: ένα άλμπουμ γεμάτο καλά τραγούδια. Μέλη των Αrcade Fire και ο Τζάστιν Βέρνον των Βon Ιver προσδίδουν ακόμη μεγαλύτερη εγκυρότητα στο σύνολο.
Sarah Βlasko- «Αs Day Follows Νight»
Dramatico Records
Στην πατρίδα της την Αυστραλία η Σάρα Μπλάσκο είναι ήδη σταρ, με πλατινένιες πωλήσεις, συναυλίες στους μεγαλύτερους χώρους και εμφανίσεις ακόμη και στους αγώνες της Κοινοπολιτείας. Στην Ευρώπη η γνωριμία μαζί της γίνεται με το τρίτο άλμπουμ της, ηχογραφημένο στα στούντιο των ΑΒΒΑ στη Σουηδία. Πρόκειται για εθιστική ποπ-φολκ με σπαγκέτιγουέστερν ενορχηστρώσεις (ξεχωρίζουν το μίνι αριστούργημα «Αll Ι Want» αλλά και το τόσο αληθινό «Νo Τurning Βack»), που άλλοτε ακούγεται σαν κάτι εντελώς νέο και άλλοτε φέρνει στον νου παλιές αγαπημένες μας μουσικές.
ΜGΜΤ- «Congratulations»
Sony Μusic
Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί έγινε τόση φασαρία με το πρώτο άλμπουμ του νεοϋορκέζικου ντουέτου, το «Οracular Spectacular»: παρά τα όντως πολύ συμπαθητικά τραγούδια τους, δεν έπαυαν να θυμίζουν μια λάιτ εκδοχή των Spiritualized. Τίποτε το βαθύ, δηλαδή, όλα προς χάριν ενός υποτιθέμενου high με το οποίο η νεότερη γενιά, μη έχοντας γνώση των αυθεντικών ακουσμάτων, γοητεύτηκε. Αυτό έχει συμβεί και άλλες φορές στο παρελθόν: οι Suede κόπιαραν τον Μπάουι, οι Οasis τους Μπιτλς κ.ο.κ. Η διαφορά είναι πως οι παραπάνω… αντιγραφείς δεν παρέδωσαν τα όπλα στο δεύτερο μόλις άλμπουμ τους. Αντιθέτως, το άλμπουμ των ΜGΜΤ ακούγεται απλοϊκό και «δήθεν». Αν πάλι δεν έχαιραν τόσο μεγάλης δημοσιότητας από τον Τύπο, ίσως και να το άκουγα με άλλη διάθεση.
Gill Scott-Ηeron- «Ι΄m Νew Ηere»
ΧL Recordings
Μας έλειψε, είναι η αλήθεια. Δεκαεπτά χρόνια απουσίας δεν είναι λίγα, ιδίως για έναν καλλιτέχνη όπως ο Τζιλ Σκοτ-Χίρον τον οποίο σήμερα αποκαλούν «μαύρο Μπομπ Ντίλαν »και «νονό του χιπ-χοπ». Υστερα από αρκετές περιπέτειες με τα ναρκωτικά αλλά και την άρνησή του να ηχογραφήσει χωρίς να υπάρχουν οι κατάλληλες συνθήκες, με την προτροπή του παραγωγού και ιδιοκτήτη της ΧL Ρίτσαρντ Ράσελ ο σπουδαίος ποιητής της δεκαετίας του 1970 επιστρέφει με ένα από τα καλύτερα άλμπουμ της χρονιάς, διασκευάζοντας Smog και Ρόμπερτ Τζόνσον στο πλαίσιο ενός αστικού αγχωτικού μουσικού τοπίου που περιλαμβάνει ηλεκτρονικές αναζητήσεις και φολκ-μπλουζ πινελιές. Και βέβαια οι στίχοι του παραμένουν εξαιρετικοί.
