Την προπαγάνδα, που γίνεται μέσα από τα ΜΜΕ, και την ανικανότητα των πολιτών να αντισταθούν, στοιχεία που οδήγησαν ένα ολόκληρο έθνος να υποταχθεί στη θέληση του Μπερλουσκόνι αφηγείται η γνωστή Ιταλίδα κωμικός και σατιρική συγγραφέας Καμπίνα Γκουτσάντι, μέσα από το ντοκιμαντέρ της «Δράκουιλα, η Ιταλία που τρέμει», που προβλήθηκε εκτός συναγωνισμού στο 63ο Κινηματογραφικό Φεστιβάλ των Καννών.
Αφορμή για την ταινία στάθηκε ο σεισμός τον Απρίλη του 2009, που ισοπέδωσε την ιστοστική πόλη Ακουιλα και η σκηνοθέτρια στο «Δράκουιλα» παίζει με τη λέξη «Δράκουλας», εννοώντας τον Μπερλουσκόνι και την Ακουιλα.
Αμέσως μετά το σεισμό, ο Σ. Μπερλουσκόνι έβαλε μπροστά το σχέδιο «Προστασία του Πολίτη», που του επέτρεπε να χρησιμοποιήσει δικτατορικές σχεδόν μεθόδους για να ανοικοδομήσει το χωριό, παραχωρώντας χρήματα και ευκολίες σε δικούς του ανθρώπους και χρησιμοποιώντας το σεισμό και τα επακόλουθά του για να ανεβάσει τη δημοτικότητά του.
Η Κ. Γκουτσάνι χρησιμοποιεί επίκαιρα, συνεντεύξεις, δηλώσεις, με την ίδια να παίρνει τη μορφή του Ιταλού πρωθυπουργού και να περιφέρεται στο κατεστραμμένο χωριό, μαζί με ένα ιδιαίτερα καυστικό σχόλιο, για να υποστηρίξει τη θέση της.
Πρόκειται για ένα δυνατό, αγωνιστικό ντοκιμαντέρ, στο στιλ αυτών που γυρίζει ο Μάικλ Μουρ στην Αμερική, και που ήδη η παρουσία του έχει προκαλέσει ένα μικρό σκάνδαλο στην Ιταλία, με τον Ιταλό υπουργό Πολιτισμού να κατηγορεί τη σκηνοθέτρια πως έφτιαξε μια μονόπλευρη, αντι-ιταλική ταινία.
Την Πέμπτη, στο διαγωνιστικό τμήμα, προβλήθηκαν δυο ενδιαφέρουσες ταινίες: η γαλλική «Τουρνέ» του Ματιέ Αμαλρίκ και η κινέζικη «Chongqing Blues» του Γουάνγκ Ξιάο-σουάι, σκηνοθέτη της 6ης γενιάς των Κινέζων σκηνοθετών. Πρόκειται για το οδοιπορικό ενός καπετάνιου που επιστρέφει στην πόλη του, τη Τσονγκ-κινγκ, ύστερα από 14 χρόνια, και προσπαθεί να μάθει τι κρύβεται πίσω από το θάνατο του αποξενωμένου απ’ αυτόν γιου του, ο οποίος πυροβολήθηκε από την αστυνομία ενώ κρατούσε μια γυναίκα όμηρο σε σούπερ-μάρκετ.
Μέσα από τις συναντήσεις του με τα διάφορα πρόσωπα που είχαν σχέση με το γιο του (τη μητέρα του και πρώην σύζυγό του, τη φίλη του, ένα στενό του φίλο αλλά και τον αστυνομικό που τον πυροβόλησε) δημιουργείται σταδιακά η εικόνα του νέου, που θα βοηθήσει τον πρωταγωνιστή να βρει την εσωτερική ηρεμία. Ταυτόχρονα, η ταινία είναι και ένα όμορφο σχόλιο πάνω σε μια πόλη.
Στη γαλλική ταινία «Τουρνέ», ο ηθοποιός και σκηνοθέτης Ματιέ Αμαλρίκ δημιούργησε ένα ρόουντ-μούβι γύρω από ένα πρώην παραγωγό της τηλεόρασης που επιστρέφει από την Αμερική μαζί με μια ομάδα Αμερικανίδων στριπτιζέζ κι αρχίζει μια τουρνέ στη γαλλική επαρχία. Ο Αμαρλίκ έφτιαξε μια κωμωδία με κύριο στοιχείο τις σχέσεις που αναπτύσσονται ανάμεσα στην ομάδα του παραγωγού και τους ανθρώπους που συναντούν στην πορεία τους.
