«Βίωσα πόλεμο, φτώχεια, ξενιτιά- ήταν άσχημοι καιροί. Στα 24 μου έφυγα ολομόναχη μετανάστρια στη Γερμανία. Εζησα εκεί για δέκα χρόνια, δούλευα εργάτρια στη Ζίμενς, γνώρισα τον άντρα μου και γέννησα τρία παιδιά. Τα πράγματα πήγαιναν καλύτερα και ήμασταν ευτυχισμένοι. Πάνω από τριάντα χρόνια αργότερα ο Μάριος μου έδειξε στο κομπιούτερ το σπίτι μου στο Μόναχο! Δεν μπορούσα να το πιστέψω ότι έβλεπα τα μέρη όπου ζούσα για δέκα χρόνια, ήταν σαν κινηματογραφική ταινία. Αρχισα να κλαίω» αναφέρει η κυρία Αμαλία Μαστρογιάννη , 72 ετών. Μπορεί να μην αντιλαμβάνεται πλήρως πώς το Google Εarth κατόρθωσε να φέρει την εικόνα του παλιού της σπιτιού στην οθόνη της, ωστόσο αυτό δεν μειώνει την ευγνωμοσύνη της προς τον 13χρονο Μάριο, ο οποίος της επέτρεψε να έρθει πιο κοντά σε ένα κομμάτι του παρελθόντος της.
«Μέσα από αυτό το πρόγραμμα ανοίγουμε την ψυχή μας στα παιδιά, όλοι εμείς που ζήσαμε σκληρά χρόνια και δεν μπορέσαμε να έχουμε μια αθώα παιδική ηλικία. Αυτά όμως που δεν κάναμε στα νιάτα μας, μπορούμε να τα κάνουμε τώρα, να μάθουμε, να διασκεδάσουμε, να ταξιδέψουμε, να γνωρίσουμε καινούργια πράγματα. Εγώ γλεντάω τη ζωή» σχολιάζει η κυρία Μαστρογιάννη, κλείνοντας με μια εξομολόγηση: «Δεν κοιμήθηκα όλο το βράδυ από τον ενθουσιασμό. Ανυπομονούσα να έρθω στο Πανεπιστήμιο για το πρόγραμμα!».
