Ολοι πια αντιλαμβάνονταιακόμη και οι πιο ορθόδοξοι δημοσιονομιστές- ότι η ελληνική κρίση δεν είναι μόνο ελληνική.
Μια ευρύτερη κρίση ελλειμμάτων και χρεών απειλεί ολόκληρη την ευρωζώνη και όχι μόνο αυτή.
Ηλθε δε ως αποτέλεσμα της προηγηθείσης διεθνούς χρηματοπιστωτικής κρίσης, η οποία κλόνισε την παγκόσμια οικονομία και ανάγκασε τις κυβερνήσεις να παρέμβουν δυναμικά ασκώντας επεκτατική δημοσιονομική πολιτική.
Αυτή η δυναμική δράση των κυβερνήσεων προς διάσωση μεγάλων τραπεζών και επιχειρήσεων υπεραύξησε τα ελλείμματα και τα χρέη των χωρών, ανέτρεψε τη δημοσιονομική ισορροπία των προηγούμενων ετών και κλόνισε τις σχέσεις εμπιστοσύνης μεταξύ δανειστών και δανειζομένων.
Το δυστύχημα είναι ότι οι διασωθείσες από την κρίση διεθνείς τράπεζες και επενδυτικές εταιρείες μόλις συνήλθαν από το σοκ άρχισαν να πετροβολούν και να πιέζουν τους διασώστες.
Ο κύκλος του χρήματος, που μέχρι πρότινος απειλούνταν με πτώχευση και κατάρρευση, εγκαλεί τώρα τις κυβερνήσεις για τα υπερχρέη που ανέλαβαν προκειμένου να τον διασώσουν.
Δηλαδή ζούμε διεθνώς τον απόλυτο παραλογισμό.
Μέσα σε αυτή τη γενικευμένη παγκόσμια διαταραχή βρέθηκε η χώρα μας ασθενής και οδοιπορούσα να αναζητεί δανεικά, με αποτέλεσμα να υποστεί ό,τι υπέστη. Ωστόσο, όπως αποδεικνύεται, η Ελλάδα ήταν μόνο η αρχή.
Στους διεθνείς κύκλους του χρήματος εδραία είναι η πεποίθηση ότι επόμενοι στόχοι θα είναι η Πορτογαλία, η Ισπανία και ακολούθως η μεγαλύτερη και περισσότερο δανεισμένη Ιταλία.
Ολα τα στοιχεία και οι πληροφορίες βεβαιώνουν ότι ο ισχυρός και διασυνδεδεμένος κύκλος του χρήματος θα μεταφέρει πρώτα την πίεσή του στην Ιβηρική χερσόνησο, έχοντας ως αιχμή τη θεωρούμενη πιο ευάλωτη κυβέρνηση Θαπατέρο, η οποία διατηρεί αντίστοιχη στάση στο πρόβλημα με εκείνη της κυβέρνησης Παπανδρέου. Εκτιμάται όμως ότι η μεγάλη μάχη θα δοθεί στην Ιταλία, η οποία ως το τέλος του χρόνου θα χρειαστεί να αναχρηματοδοτήσει χρέη εκατοντάδων δισ. ευρώ.
Τυχόν ήττα της Ρώμης θα κλονίσει την ευρωζώνη, για να μην πούμε ότι θα σημάνει το τέλος της.
Είναι ενδεικτική η ομιλία που εκφώνησε προχθές ο διοικητής της Τράπεζας της Ιταλίας κ. Μάριο Ντράγκι στην Καθολική Ακαδημία Κοινωνικών Επιστημών της Ρώμης που ελέγχεται από το Βατικανό. Είπε εκεί ο κ. Ντράγκι ότι «μετά την Ελλάδα, αν δεν ληφθούν διορθωτικά μέτρα, υπάρχουν και άλλα κράτη που μπορεί να ακολουθήσουν την ίδια πορεία». Για να καταλήξει ότι «χρειάζεται ένα Σύμφωνο Σταθερότητας κατά των ελλειμμάτων και μια οικονομική διακυβέρνηση της Ευρωπαϊκής Ενωσης για να προληφθεί εξάπλωση της κρίσης».
Και κοινός ενιαίος χρηματοδοτικός μηχανισμός για ολόκληρη την ευρωζώνη, θα προσθέταμε εμείς, που θα αντιστεκόταν στον κύκλο της διεθνούς κερδοσκοπίας και των αμαρτωλών οίκων αξιολόγησης. Αλλιώς ξεχάστε την ευρωζώνη. Μπορεί να μας τελειώσει πριν από την ώρα της!
