Επώδυνη και προσωρινή η σωτηρία μας η ευρωπαϊκή. Τρίχες κατσαρές στην κεφαλή. Καμία, ούτε η παραμικρή, αλληλεγγύη γερμανική.
Το κόστος των δισεκατομμυρίων euros με πόνο, απελπισία, ιδρώτα και αίμα θα αποπληρωθεί. Σκοτάδι πυκνό η σωτηρία η μελλοντική. Μπροστά στα τεράστια χρέη η βοήθεια μοιάζει με αναβράζουσα ασπιρίνη για το παιδί. Μα είμαστε τόσο αφελείς, τόσο αγράμματοι, τόσο τρελοί; Να πιστεύουμε πως θα σωθούμε χωρίς επενδύσεις, ανάπτυξη και σοβαρή παραγωγή; Τα καταναγκαστικά στρατόπεδα εργασίας θα φέρουν ανεργία τρομερή. Τα λουριά θα πνίξουν κάθε καταναλωτική επιλογή. Η αγορά θα γκρεμιστεί. Κι εμείς αιχμάλωτοι και όμηροι θα κοιτάμε τα τρένα να περνούν. Φορτωμένα με εκατομμύρια δολάρια από σκληρή, αβάσταχτη εργασία με προορισμό τα θησαυροφυλάκια μιας προστασίας δολοφονικής. Από τη μια τσέπη των κρατικών ταμείων θα μπαίνουν και από την άλλη θα φεύγουν προς την αλλοδαπή. Η ελληνική οικονομία σουρωτήρι δηλαδή. Λεφτά ξεπλυμένα από δυστυχία, απελπισία και απροσμέτρητη ανεργία. Και όποιος τολμήσει απεργία θα βρίσκει την πόρτα κλειστή. Πηγαίνετε να διαμαρτυρηθείτε στη γερμανική πρωθυπουργική κατοικία. Διαχειριστής των ξένων τραπεζών η ελληνική κυβέρνηση που εξέλεξε ο Λαός. Υποτελείς οι υπουργοί στα κέντρα της Ευρώπης και της Αμερικής. Διπλά υποτελής ο εργαζόμενος αυτής της χώρας της τριτοκοσμικής. Για ένα μέλλον σκοτεινό. Για μια εργασία κινεζική. Για μια κοινωνία εξαρτημένη και υποταγμένη σε μια πλαστική υποσχετική. Για μια οικονομία απάνθρωπη, βάρβαρη, κανιβαλική. Σαν τα αμνοερίφια που πάνε τη Μεγάλη Εβδομάδα για σφαγή. Για το πάρτι μιας συμμορίας που σε κάθε αδύναμο ορμάει για επιδρομή. Για μια Ελλάδα που διαρκώς αυτοκτονεί. Πεθαίνεις εσύ. Να πλουτίσει ακόμα περισσότερο κάποιος καρχαρίας στην Αμερική. Ε ρε μπαγάσα, αν αξίζει να δουλεύεις, να σκοτώνεσαι και να πεθαίνεις για μια τέτοια εφιαλτική ζωή, τότε χίλιες φορές χωρίς ευρωζώνη. Χίλιες φορές με τη δραχμή!
