Θυμάστε τα παλιά χρόνια, που οι χώρες του «υπαρκτού σοσιαλισμού» δεν γνώριζαν ανεργία; Πήγαινες στη Μόσχα και, πίσω από κάθε σκουπιδιάρικο, έβλεπες 15 καθαριστές να ακολουθούν… Αυτό το μοντέλο αντέγραψε, τηρουμένων των αναλογιών, και η Ελλάδα επί δεκαετίες. Μοντέλο που, μαζί με τα φοβερά ενδογενή ανατολίτικα χαρακτηριστικά μας, οδήγησε σε ένα κράτος-τέρας, η αρχή του τέλους του οποίου είναι τα μέτρα που ανακοινώθηκαν προχθές.

Το κράτος παύει οριστικά να είναι ο μεγάλος και, κυρίως, ο ελκυστικός εργοδότης. Μακάρι να γινόταν πιο ήπια, αλλά πώς; Και είναι απολύτως απαραίτητο να γίνει. Γιατί αυτό το κράτος βλάπτει πολλαπλά τη χώρα: έχει ένα κτηνώδες και μηδενικής ανταποδοτικότητας κόστος, σωρεύει τρομακτικά χρέη, σκοτώνει την ανάπτυξη, δημιουργεί Ελληνες δύο ταχυτήτων, παράγει απίστευτη διαφθορά, αναπαράγει κομματικούς στρατούς, γίνεται βρόχος στον λαιμό και τρόμος κάθε πολίτη που το αντιμετωπίζει… Αυτό το… σοβιετοανατολίτικο σύστημα δεν αντέχει στην Ευρώπη. Αν άντεχε, η Ευρώπη δεν θα ήταν Ευρώπη. Επιτέλους, το τινάζουμε από πάνω μας. Και αυτό, μεσοπρόθεσμα, θα δώσει ανάσα και ελπίδα στη χώρα.

gmalouchos@tovima.gr