Η μεγαλύτερη πετρελαιοκηλίδα στην αμερικανική ιστορία «αποβιβάζεται» στις ακτές της Λουιζιάνα. Ξεβράζει τόνους πίσσας και αργού πετρελαίου. Σκοτώνει κάθε ίχνος υδρόβιας ζωής και απειλεί ολόκληρο το Δέλτα του Μισισιπή. Εδώ και ημέρες ο άνεμος στράφηκε από βόρειες κατευθύνσεις σε νοτιοανατολικές. Και οι κάτοικοι, μόλις είχαν αρχίσει να συνέρχονται από τη φοβερή καταστροφή που ακολούθησε το πέρασμα του κυκλώνα Κατρίνα το 2005, συνειδητοποίησαν ότι η «μοίρα» τους τούς επιφυλάσσει ένα νέο ατύχημα τύπου Εxxon Valdez, όχι στην Αλάσκα όμως αλλά στις ακτές του Κόλπου του Μεξικού.

Από την προπερασμένη Τρίτη, όταν ανατινάχθηκε από άγνωστη ακόμη αιτία- για να βυθιστεί δύο ημέρες αργότερα παρασύροντας στον υγρό τάφο 11 εργαζομένους – η πλωτή εξέδρα άντλησης πετρελαίου Ηorizon, 130 μίλια ανοιχτά της Νέας Ορλεάνης, τόσο η κυβέρνηση των ΗΠΑ όσο και ο πετρελαϊκός κολοσσός ΒΡ εμφανίζονταν καθησυχαστικοί. Οπως αποδείχθηκε τα τελευταία δραματικά εικοσιτετράωρα, δυστυχώς επρόκειτο για ευσεβείς πόθους. Τα συνεργεία της ΒΡ απέτυχαν να σταματήσουν την ανεξέλεγκτη διαρροή με αποτέλεσμα να σχηματιστεί μια τεράστια κηλίδα με περίμετρο 1.000 χιλιομέτρων.

Η κυβέρνηση του προέδρου Μπαράκ Ομπάμα κάλεσε σε βοήθεια το αμερικανικό Πολεμικό Ναυτικό προκειμένου να συμβάλει στην ύστατη προσπάθεια αναχαίτισης του πετρελαίου με τη μέθοδο της «ελεγχόμενης καύσης». Πρόκειται για μέθοδο χρονοβόρο αφού απαιτεί την απόσπαση τμημάτων της κηλίδας, αλλά και από μόνη της οικοκτόνο αφού και τεράστια νέφη τοξικού καπνού απελευθερώνει και αφήνει στην επιφάνεια ένα σκληρό πισσώδες υλικό, το οποίο πρέπει με τη σειρά του να καθαριστεί. Και μάλιστα με δεδομένο ότι η κηλίδα θα συνεχίσει να τροφοδοτείται υποβρυχίως από ένα γιγαντιαίο απόθεμα δυόμισι εκατομμυρίων τόνων πετρελαίου.

Τη «χαριστική βολή» έδωσε την περασμένη Πέμπτη ένας κορυφαίος μετεωρολόγος, ο Τομ Ντάουνς . «Οι νοτιοανατολικοί άνεμοι θα ισχυροποιηθούν και θα φυσούν για μέρες. Θα παρασύρουν ό,τι υπάρχει στα ανοιχτά στις ακτές» είπε. Φανερά ανήσυχος, ο υπεύθυνος της επιχείρησης από πλευράς ΒΡ Ντέιβιντ Σατλς δήλωσε ότι η εταιρεία του κάνει ό,τι είναι ανθρωπίνως δυνατόν- και ότι ξοδεύει 6 εκατομμύρια δολάρια την ημέρα για την αποτροπή του αναπότρεπτου.

Και ως τότε, τι; Τόνοι χημικών θα περιορίσουν την κηλίδα, ενώ τα ρεύματα θα οδηγήσουν ένα τμήμα τους στα ανοιχτά- και στα μεγάλα νησιά της Καραϊβικής. Στόλοι ψαροκάικων και σκαφών αναψυχής θα απλώσουν δίχτυα και πλωτά φράγματα, την τελευταία γραμμή άμυνας. Το μεγαλύτερο μέρος όμως θα ξεβραστεί στην ακτή, και δεν μπορεί να γίνει τίποτε για αυτό. Ο ίδιος ο Σατλς παραδέχτηκε ότι «είναι απίθανο να μπορέσουμε να μαζέψουμε όλο το πετρέλαιο από τις ακτές».