Και τώρα ήλθε η ώρα της αλήθειας. Αφού ρυθμίσαμε προσωρινά τα χρέη μας, με βαρύτατο οικονομικό και κοινωνικό κόστος, πρέπει να βρούμε και τα λεφτά με τα οποία μελλοντικά θα εξαγοράσουμε την ανεξαρτησία μας.
Πρέπει να θυμόμαστε ότι (όπως ο ίδιος ο Πρωθυπουργός είχε το θάρρος δημόσια να παραδεχθεί) ζωή με δανεικά και εθνική ανεξαρτησία δεν πάνε μαζί… Τα χρήματα που χρειάζεται η χώρα για να απαλλαγεί από τους (και τοκογλύφους!…) δανειστές της θα προέλθουν είτε από εξοικονόμηση κεφαλαίων με περιορισμό της γνωστής σπατάλης στον δημόσιο τομέα είτε με «παραγωγή πλούτου», δηλαδή με ανάπτυξη, την οποία οφείλει να δρομολογήσει αμέσως η κυβέρνηση. Πρέπει να υλοποιηθούν άμεσα μεγάλες επενδύσεις και κυρίως επενδύσεις με αυξημένη εγχώρια προστιθέμενη αξία και- το κυριότερο- με μηδενικό δημοσιονομικό κόστος. Μόνο οι μεγάλες επενδύσεις με αυξημένη εγχώρια προστιθέμενη αξία μπορούν να οδηγήσουν στη δημιουργία πολλών νέων θέσεων εργασίας, στην εισροή φόρων στα ταμεία του Δημοσίου και εισφορών στους ασφαλιστικούς οργανισμούς. Και φυσικά, σε όλα αυτά πρέπει να συνεκτιμηθεί η παράμετρος του χρόνου, καθώς οι επενδύσεις πρέπει να γίνουν τώρα, καθώς σε λίγους μήνες θα είναι πλέον αργά. Οι θέσεις εργασίας χρειάζονται τώρα, γιατί αλλιώς δεν υπάρχει ελπίδα διατήρησης ελάχιστης κοινωνικής συνοχής. Οι φόροι πρέπει να εισρεύσουν στα κρατικά ταμεία τώρα, ώστε να υπάρχει απτή ελπίδα εξόδου από την πολλαπλή κρίση που βιώνει η χώρα. Οι εισφορές στα ασφαλιστικά ταμεία είναι αναγκαίες τώρα, προτού επέλθει η πλήρης κατάρρευσή τους και προτού κονιορτοποιηθεί οποιαδήποτε έννοια κοινωνικού κράτους υπό το βάρος ακραίων αλλαγών στο Ασφαλιστικό και στις εργασιακές σχέσεις.
Σε ποιους τομείς μπορεί και πρέπει να αναληφθούν πρωτοβουλίες για ανάπτυξη; Οι αποκρατικοποιήσεις, οι τουριστικές και λοιπές επενδύσεις σε ακίνητα μεγάλης κλίμακας και οι επενδύσεις στον τομέα της Ενέργειας (πράσινη ανάπτυξη κ.λπ.) είναι οι τομείς στους οποίους μπορεί να στηριχθεί ένα αποδοτικό πρόγραμμα ανάπτυξης.
Οι αποκρατικοποιήσεις, πρώτον, συζητούνται σε διάφορα επίπεδα, αλλά τίποτε δεν γίνεται. Ενώ πνιγόμαστε στα δανεικά, η κρατική ακίνητη περιουσία μένει αναξιοποίητη και η εξυγίανση ζημιογόνων κρατικών οργανισμών και επιχειρήσεων προαγγέλλεται αλλά δεν προχωρεί.
Καμία πρωτοβουλία, δεύτερον, δεν έχει αναληφθεί στον τομέα της ανάπτυξης τουριστικών υποδομών. Ακόμη και στον τομέα της αξιοποίησης των λεγομένων ολυμπιακών ακινήτων το κράτος εξακολουθεί να κοιμάται…
Στον κρίσιμο τομέα της Ενέργειας, παρά τις παροτρύνσεις του Πρωθυπουργού που έχει υιοθετήσει το σύνθημα της Πράσινης Ανάπτυξης, η κυβερνητική πολιτική παραπαίει. Προφανώς εκ λόγων απειρίας με πράξεις ή παραλείψεις, η πολιτική εξουσία ολισθαίνει στην αποτυχία. Είναι χαρακτηριστικό ότι η αρμόδια υπουργός άλλο νομοσχέδιο ενεφάνισε προς διαβούλευση στους εμπλεκόμενους φορείς, άλλο ενεφάνισε εν συνεχεία ως αποτέλεσμα της διαβούλευσης αυτής και… άλλο καταθέτει στη Βουλή προς συζήτηση και ψήφιση, ανατρέποντας στην πράξη το αποτέλεσμα της διαβούλευσης! Κινδυνεύουν έτσι να τιναχθούν στον αέρα επενδύσεις αξίας 12 δισ. ευρώ, προστιθέμενης αξίας άνω του 60%…
Ο Πρωθυπουργός επαγγέλλεται πράσινη ανάπτυξη και ορισμένοι παίζουν… πράσινα άλογα!
