Ταπί και ψύχραιμοι
Τελικά, δεν είναι και τόσο τρομερό να χρεοκοπείς: εξακολουθεί να ανατέλλει και να δύει ο ήλιος, να έχει καλό καιρό, να φουσκώνουν τα δέντρα, να ανθίζουν τα λουλούδια, να ομορφαίνουν τα κορίτσια, να παίζει το ραδιόφωνο μουσική- απλώς ακούς κάπου κάπου ανάμεσα στα τραγούδια φράσεις όπως νέα υποβάθμιση από τη Μoody΄s…
600 μονάδες το spread…
13,6% τελικά το δημοσιονομικό έλλειμμα…-4% το Χρηματιστήριο… Περιμένεις το μοιραίο, περιμένεις, περιμένεις- και έρχεται τελικά η ιστορική φράση από το Καστελόριζο: Είναι ανάγκη, ανάγκη εθνική και επιτακτική, να ζητήσουμε επισήμως από τους εταίρους μας την ενεργοποίηση του μηχανισμού στήριξης…
* Αλλά και όταν ακούς αυτή τη φράση, όλα συνεχίζονται όπως πριν- κυρίως επειδή κανείς δεν ξέρει ακόμη πώς θα είναι το μετά. Ταπί και ψύχραιμοι, πάμε στο άγνωστο χωρίς φόβους και χωρίς ελπίδες. Γιατί άλλοι έχουν μεγάλους φόβους, άλλοι μεγάλες ελπίδες και αυτά αλληλοαναιρούνται- για την ώρα.
* Ελέχθη Παρασκευή, 23 Απριλίου 2010, η φράση που με πολύπλοκα λόγια προσπαθεί να κρύψει αυτό που στην καθομιλουμένη αποδίδεται με το « δυστυχώς επτωχεύσαμεν ». Δύο μήνες, μέρα τη μέρα σχεδόν, μετά την 25η Μαρτίου όταν οι Ενωσιακοί απάντησαν θετικά στο ανέκαθεν επίκαιρο αίτημά μας μπαρούτι θέλω, βόλια, και έδωσαν στον Πρωθυπουργό το πιστόλι που τόσο λαχταρούσε.
* Μόνο που με το πιστόλι φοβήθηκαν αυτοί που δεν έπρεπε, αυτοί που είχαν ελληνικά ομόλογα· άρχισαν να τα πωλούν όσο όσο και ανέβηκαν τα spreads στα ουράνια. Ισως επειδή δεν τον θεωρούν καλό σκοπευτή τον Γιώργο Παπανδρέου· μπορεί και επειδή διέγνωσαν κάτι το καρυωτακικό σε αυτή την επίμονη αναζήτηση πιστολιού.
Και ήμασταν, έγραφα αμέσως μετά την 25η Μαρτίου στις σελίδες σου, ημερολόγιό μου, « μισόγυμνοι και θαλασσοδαρμένοι », οι Ενωσιακοί που μας ανέσυραν ναυαγούς μας έβαλαν « κατευθείαν τιμωρία στη γωνία:γονατιστοί πάνω σε χαλίκια- αλλά τελικά σωθήκαμε, αυτό έχει σημασία:μουσκεμένοι ως το κόκαλο, ταλαιπωρημένοι, μισοπαγωμένοι, με την ψυχή στο στόμα και τα γόνατα να ματώνουν, βρισκόμαστε όμως στη στεριά, όχι ναυαγοί στο πέλαγος- έτσι φαίνεται τουλάχιστον ».
Η κατανόηση της κατάστασης
Ομως απλώς φαινόταν ότι είχαμε φθάσει στη στεριά γιατί, όπως εξήγησε ο Πρωθυπουργός από το Καστελόριζο, στην πραγματικότητα ως την Παρασκευή 23 Απριλίου θαλασσοδερνόμασταν· τώρα όμως « οι εταίροι μας θα συνδράμουν άμεσα και αποφασιστικά, ώστε να παράσχουν στην Ελλάδα το απάνεμο λιμάνι που θα μας επιτρέψει να ξαναχτίσουμε το σκάφος μας με γερά και αξιόπιστα υλικά ».
Πάλι όμως τα μπερδεύει ο Γιώργος Παπανδρέου: ούτε τα πιστόλια πείθουν τις αγορές, ούτε στα λιμάνια «ξαναχτίζονται σκάφη»- απλώς φιλοξενούνται. Στα ναυπηγεία, στα νεώρια, στους ταρσανάδες ναυπηγούνται σκάφη. Και ανησυχώ, μήπως η νέα ατυχής παρομοίωση εκφράζει πάλι ατυχή κατανόηση της κατάστασης, οπότε ούτε η « επίσημη ενεργοποίηση του μηχανισμού στήριξης » θα μας σώσει. * Προτιμώ τη δική μου παρομοίωση: μας έχουν με τα γόνατα στα χαλίκια, και από την Παρασκευή, μας μαστιγώνουν κιόλας. Παραδοσιακές τιμωρίες στην παλαιά παιδαγωγική- συνοδευόμενες από στέρηση τροφής: « νηστεία, νηστεία, ψωμί και τιμωρία », ήταν πριν από δεκαετίες το τραγουδάκι-απειλή για τους άτακτους μαθητές.
* Ο Dominique Strauss-Κahn του ΔΝΤ θα αναλάβει τη νηστεία μας (το μαστίγιο κρατά η Ανγκελα Μέρκελ) και είμαι κάπως ήσυχος που έχουμε να κάνουμε μαζί του: Ευρωπαίος είναι, του γαλλικού Σοσιαλιστικού Κόμματος είναι, τον φοβάται ο Σαρκοζί και προσπάθησε να τον εξαγοράσει στέλνοντάς τον στο ΔΝΤ, μπορεί και να είναι ο επόμενοςπρόεδρος της Γαλλίας. Σημαντικά όλα αυτά για να χειριστεί με σωφροσύνη την εθνική κυριαρχία που του παραδίνουμε.
Παράλληλη εξουσία
Αλλά θα τον αφήσουν τον DSΚ, όπως τον αποκαλούν χαϊδευτικά στην πατρίδα του, να κυβερνήσει και να αγιάσει; Ηδη το ΚΚΕ χτίζει την «παράλληλη εξουσία» του, να είναι έτοιμο για τον Κόκκινο Οκτώβρη που πλησιάζει. Δεν είναι μόνο το ΠΑΜΕ που οργανώνει συνεχώς συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις, είναι και που ολιγομελείς ομάδες μπολσεβίκων επαγγελματιών επαναστατών αποκλείουν ξαφνικά το λιμάνι του Πειραιά ή περικυκλώνουν μεγάλα ξενοδοχεία και εμπορικά κέντρα της Αθήνας.
Ητοι, χρειάζεται και άδεια του ΚΚΕ για να φύγουν τα πλοία ή να λειτουργήσουν τα ξενοδοχεία – αυτό λέγεται «οικοδόμηση παράλληλης εξουσίας», αυτό έκαναν οι Μπολσεβίκοι και ο Λένιν το 1917. Φοβάμαι πως πολλοί στον Περισσό φαντασιώνονται ότι οι συνθήκες είναι ανάλογες. Και ας μη νομίζουμε ότι δεν βρισκόμαστε σε πόλεμο όπως τότε, η Αλέκα Παπαρήγα χρησιμοποιεί πολεμική ορολογία: Εχουμε « συμμαχία της κυβέρνησης με το ΔΝΤ », « κλιμάκωση του πολέμου των μονοπωλίων κατά του λαού », είναι ώρα για « συστράτευση με το ΚΚΕ », για « πατριωτική αντεπίθεση στα μονοπώλια ».
Είμαστε χώρα με παράδοση στην πολιτική βία: εμφύλιος και δικτατορίες παλαιότερα, τρομοκρατία, δολοφονίες, συγκρούσεις, λεηλασίες και εμπρησμοί, πολύ πρόσφατα. Αν κάποιοι (λίγοι, ελάχιστοι) πιστεύουν πως λόγω κρίσης « οι συνθήκες είναι επαναστατικές », έχουμε δύσκολες ημέρες μπροστά μας.
* Δυστυχώς για την επανάσταση, για την ώρα μόνο ο βαθυστόχαστος Παναγιώτης Λαφαζάνης (που θεωρεί ότι « η “χούντα” του ΔΝΤ αποτελεί την υπ΄ αριθῶόν ένα τροῶοκρατική οργάνωση στον κόσῶο ») είναι έτοιμος να συμμαχήσει με το ΚΚΕοι σύντροφοί του στον Συνασπισμό τρέφουν λεγκαλιστικές αυταπάτες, πάσχουν από κοινοβουλευτικό κρετινισμό, όπως θα έλεγε η Αλέκα Παπαρήγα· ευτυχώς για μας.
Αηδία και αποτυχία
* Πριν από πέντε χρόνια παρά κάτι ημέρες, στις 13 Μαΐου 2005, ο Γιώργος Παπανδρέου είχε πει στον Κώστα Καραμανλή στη Βουλή: «Εχουμε κάτι κοινό:την παράδοση ενός μεγάλου ονόματος, και ο ελληνικός λαός περιμένει να εμπνευστούμε από την παράδοση αυτή για να αλλάξουμε τον ρου της Ιστορίας » – με είχε εντυπωσιάσει η φράση, την κατέγραψα στις σελίδες σου σαν αμετροέπεια κληρονόμου που θεωρεί την πολιτική και την ιστορία υπόθεση οικογενειών.
Ζούμε σε άθλια χώρα όπου εξευτελισμένα μικρά και μεγάλα ονόματα της πολιτικής, παραδοσιακά και νέα, έπαιρναν εκατομμύρια, λεμονοστύφτες και ψυγεία από τον εντιμότατο κ. Χριστοφοράκο. Αηδία. Από την άλλη « η παράδοση Κώστα Καραμανλή » έπνιξε τη χώρα στα χρέη και στην ανυποληψία- στην Ιαπωνία θα τον είχαν υποχρεώσει να κάνει χαρακίρι, στην Ελλάδα ούτε από βουλευτής δεν παραιτείται. Με τη βοήθεια του Γιώργου Αλογοσκούφη έκρυψε την πνιγμένη στο ντουλάπι, και έρχεται ο Γιώργος Παπανδρέου, το βγάζει και μας το δείχνει, « να τι έκανε »- αυτός που θα άλλαζε τον ρουν της Ιστορίας.
* Θα βάλει τα καρφιά στο φέρετρο « η παράδοση Γιώργου Παπανδρέου » ή θα καταφέρει με μαλάξεις, φιλί της ζωής και άλλες σωτήριες τεχνικές να δώσει ζωή στην πνιγμένη χώρα; Αυτό είναι το ερώτημα των 300 δισεκατομμυρίων ευρώ και του μέλλοντός μας.
Για την ώρα, με τα πιστόλια και άλλα ατυχή, ο Πρωθυπουργός έβαλε το πρώτο καρφί, την προσφυγή στο ΔΝΤ. Μακάρι η συνέχεια να είναι καλύτερη· ταπί και ψύχραιμοι, θα τον παρακολουθούμε.
Αν το εντιμότατο πρώην μέλος του ελληνικού Κοινοβουλίου Πέτρος Μαντούβαλος δεν καταφέρει να εκλεγεί δήμαρχος στον Πειραιά, να μη στενοχωρηθεί. Μετά την πιστοποίηση της αθωότητάς του για το «παραδικαστικό κύκλωμα», μπορεί επάξια να είναι νυν και αεί επικεφαλής όλων των επιτροπών της Βουλής που θα διερευνούν σκάνδαλα.
Τhe Οracle @msn.com
***
Καταπληκτική η ιδέα σου να ζητήσουμε από το Βρετανικό Μουσείο μερίδιο από τις εισπράξεις αντί των Ελγινείων! Θα ξέρεις όμως, μια και πρόσφατα επισκέφτηκες τη Γηραιά Αλβιώνα, ότι εκεί η είσοδος στα δημόσια μουσεία είναι δωρεάν- για όλους!
Ετεροδημότις @yahoo .co.uk
***
Τελικά, αυτό που αποδείχθηκε ιστορικά είναι ότι ο Καραμανλής ο Β΄ ήταν λάτρης του μεγάλου Βασίλη Αυλωνίτη, τον οποίο και μελέτησε ώρες πολλές σε κατ΄ οίκον προβολή μαυρόασπρων ταινιών. Με την έναρξη της κυβερνητικής του θητείας έριξε το σύνθημα «σεμνά και ταπεινά» (ταινία «Η Ωραία των Αθηνών»,σενάριο Νίκου Τσιφόρου) και αν δεν έφευγε τόσο βιαστικά, είναι βέβαιο ότι θα χρησιμοποιούσε σήμερα (και με τον ανάλογο του μεγάλου μας κωμικού στόμφο) το «βρε, πού πάμε,… πού πάμε;…».
ο εκ Ξάνθης 8
Υ.Γ.: Κάτι περί «κόκκινης γραμμής απέναντι στο ΔΝΤ» που ακούγαμε, παρέπεμπαν φυσικά στο ευρέως γνωστό «κόκκινη κλωστή δεμένη, στην ανέμη τυλιγμένη… ».
***
Οταν φτάσουμε να ξεπουλήσουμε το νεράκι μας, ας είναι τουλάχιστον, προς τιμήν των παιδικών μας αναμνήσεων, στην Ούλεν.
Στάθης Ζαφειρόπουλος, Πειραιάς
***
Τι περιμένουμε στην αγορά συναθροισμένοι; / Είναι οι βάρβαροι να φθάσουν σήμερα. / Τι κάθονται οι Υπουργοί και δεν νομοθετούνε; / Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα. / Οι βάρβαροι σαν έλθουν θα νομοθετήσουν. / Γιατί αδειάζουν γρήγορα οι δρόμοι κ΄ οι πλατέες; / Γιατί το ηφαίστειο εξερράγη κι οι Βάρβαροι χαθήκαν/ Γιατί ν΄ αρχίσει μονομιάς αυτή η ανησυχία κ΄ η σύγχυσις. / Γιατί οι Βάρβαροι βρήκαν τον τρόπο κι ήρθαν. / Και τώρα τι θα γένουμε με τους βαρβάρους; / Η σκόνη απ΄ το ηφαίστειο ήταν μια κάποια λύσις.
Αισιόδοξος @otenet.gr
***
Φύλλο και φτερό προβλέπω να την κάνει ο Αντώνης τη «Νέα Δημοκρατία», όπως ο συνομήλικός του Γιώργος φύλο και φτερό έκανε την οικονομία, συμβάλλοντας στην καλυτέρευση της υγείας του λαού: οι Ελληνες δεν τρώνε πλέον κοψίδια, μόνον αντίδια. Αν μάλιστα ο σάκος του ΔΝΤ περιλαμβάνει μόνο ξινά απίδια, όλοι θα γίνουμε στυλάκια.
Γ. Κ. @otenet.gr
***
Λάθος κάνεις γράφοντας ότι ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης κατάφερε «να είναι αποτελεσματικός, χωρίς αυτή τη φορά να χρειαστεί τη βοήθεια της ΜΙ6». Διότι η Scotland Υard έχει έρθει στην Ελλάδα από τον Φλεβάρη του 2010. Και αυτή είναι η πολιτική καπατσοσύνη του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη: γιατί να μην αξιοποιείται η βρετανική αντιτρομοκρατική τεχνογνωσία; Ουδέν μεμπτόν. Αρκεί να συλλαμβάνονται τρομοκράτες και όχι αθώοι δάσκαλοι σε διαδηλώσεις. Ιωάννης, Καποδιστριακού
***
Ανήθικον δίδαγμα: Αν επί δεκαετίες κτυπάς φιλικά πλάτες και χαϊδεύεις αφτιά, θα έρθει η ώρα να σε χαϊδέψουν κι εσένα (όχι στ΄ αφτιά, χαμηλά).
Δημήτριος Τσεχίας
