Died at Gastouni
Και εκεί που είχα βαρεθεί να αντιμετωπίζω ακινητοποιημένα χαμόγελα πορτρέτων στο βαρυφορτωμένο με πίνακες και αντικείμενα Βlair Castle και το μόνο που με απασχολούσε ήταν αν ο εκ Σκωτίας καταγόμενος γνωστός πρωθυπουργός είχε σχέση με τους δούκες του κάστρου, σε κάποιο κεφαλόσκαλο το βλέμμα μου αγκυροβόλησε σε πινακίδα που έγραφε πως το παιδί που εικονιζόταν στο πορτρέτο ήταν ο «Lord Charles Μurray (1799-1824), 7th son of 4th Duke of Αtholl, 2nd son and only surviving child of his second wife Ηon. Μargory Forbes, half brother of 5th Duke of Αtholl… Died at Gastouni in the province of Εlis, Greece, while assisting the cause of Greek Ιndependence and is buried there in the Church of the prophet Εlijah ».
Ο γιος του δούκα είχε πάει να βοηθήσει την επαναστατημένη Ελλάδα του 1821 και πέθανε εκεί- όπως Βύρωνας, ο Ιάκωβος Μάγερ και τόσοι άλλοι-, μόλις 24 χρόνων· συγκινήθηκα διαβάζοντας τη λεζάντα και αντικρίζοντας το ροδαλό δεκάχρονο αγοράκι του πίνακα αναλογίστηκα ξανά πόσο μικρός είναι ο κόσμος και πόσο βραχύς ο χρόνος.
Οι Δούκες της Ατόλης, επικεφαλής του κλαν των Μurrays στην Κεντρική Σκωτία, ξεκίνησαν ως απλοί βαρόνοι, έδειξαν καλή διαγωγή, έγιναν υποκόμητες και κόμητες, υπηρετώντας πιστά τον εκάστοτε βασιλέα και έφθασαν στο ύπατο φεουδαλικό αξίωμα κατά το 1700. Εκτός από τον τίτλο και το Κάστρο Μπλερ o σημερινός 11ος δούκας έχει 500.000 στρέμματα γης και ιδιωτικό τάγμα, τους Αtholl highlanders, που τον υποδέχονται με γκάιντες και εφ΄ όπλου λόγχη όταν πηγαίνει στο κάστρο του- και δεν πηγαίνει συχνά γιατί ζει στη Νότια Αφρική (όπου γεννήθηκε) και ασκεί το επάγγελμα του μηχανικού. Διακόσια χρόνια πριν, την εποχή που ο Lord Charles έφυγε για την Ελλάδα, οι Μurrays είχαν στην ιδιοκτησία τους πάνω από 1.000.000 στρέμματα δάσους, καλλιεργειών και πανέμορφου άγονου moorland, που θα τα κληρονομούσε βέβαια ο πρωτότοκος αδελφός αλλά και ο ίδιος o Τσαρλς θα μπορούσε να γίνει στρατηγός ή αρχιεπίσκοπος- προτίμησε όμως να πάει να πεθάνει στην Ελλάδα και να ταφεί στη Γαστούνη, που τη διακωμωδούσαν κάποτε στις ελληνικές ταινίες σαν το άκρο άωτο του ελληνικού επαρχιωτισμού.
Βurial in Ηydra
Και εξαιτίας του νεαρού λόρδου οι σκέψεις μου άφησαν τη Σκωτία και τον Τόνι Μπλερ (που είναι εγγονός εργάτη ναυπηγείων και καμία σχέση δεν έχει με βαρόνους ή κόμητες)· μέσω της επαναστατημένης Ελλάδας του 1821 έφθασαν στην ημι-χρεοκοπημένη Ελλάδα του 2010, που ούτε δούκες ούτε συγγραφείς ούτε προλετάριοι ενδιαφέρονται να τη σώσουν. * Τα διαβόητα σπρεντ ξεπέρασαν τις 400 μονάδες για το δεκαετές ομόλογο, δηλαδή αν η χώρα δανειζόταν τώρα θα πλήρωνε περίπου 7,5% επιτόκιο- αν συνεχίσουμε έτσι, σε λίγο θα συμφέρει να χρησιμοποιεί πιστωτική κάρτα η κυβέρνηση για τις αγορές της. Ο πληθωρισμός αγγίζει το 4%, η ύφεση πάει για 2,5%, η ανεργία είναι περί το 10%, κανένας αριθμός δεν είναι με το μέρος της χώρας- και τούτο εξηγεί ίσως γιατί ο Γιώργος Παπανδρέου σήκωσε στον ώμο του τον Επιτάφιο στην Υδρα παρέα με τον Σπύρο Κούγια (που αποκτά νέα χούγια δίπλα του) όπου είχε πάει για Πάσχα: επειδή δεν μπορώ να πιστέψω ότι είναι θρησκόληπτος, να αρχίσω να φοβάμαι ότι προπονείται στη μεταφορά φερέτρων;
* Να ζητούσε με τον τρόπο αυτό τη θεία βοήθεια απέναντι στις αγορές δεν μου φαίνεται: το καθήκον αυτό ανετέθη στον υφυπουργό Περιβάλλοντος Σπύρο Κουβέλη που πήγε αυτοπροσώπως να φέρει το «Θείο Φως» με το κρατικό αεροπλάνο από τα Ιεροσόλυμα. Εκτός αν το έκανε χάριν της σωτηρίας του κόσμου από την κλιματική αλλαγή, που είναι και αρμοδιότητα του υπουργείου του.
* Τα σημειώνω τα χριστιανορθόδοξα ατοπήματα της πολιτικής ηγεσίας γιατί τα θεωρώ κρισιμότερα από τον δανεισμόγια τον οποίο είμαι κάπως αισιόδοξος: μπορεί να υπάρχουν αυτοί που, πιστεύοντας ότι η χώρα θα χρεοκοπήσει, πουλάνε το ελληνικό δημόσιο χρέος κοψοχρονιά και σπρώχνουν τα επιτόκια στα ύψη, αλλά υπάρχουν και αυτοί που το αγοράζουν, που πιστεύουν επομένως ότι η Ελλάδα θα καταφέρει να αντιμετωπίσει τις υποχρεώσεις της και επομένως θα κερδίσουν, ενώ οι άλλοι που πουλάνε θα χάσουν. Επομένως το παιχνίδι δεν τελείωσε, κάθε πλευρά προσπαθεί να κερδίσει, απαιτείται ψυχραιμία, ηρεμία και καλή διάθεση: 5-10 δισεκατομμυριάκια πρέπει να δανειστεί η Ελλάδα τον Απρίλιο και άλλα τόσα τον Μάιο· μετά, ως το φθινόπωρο, δεν υπάρχει μεγάλη ανάγκη για ρευστό- αν λοιπόν καβατζάρουμε τους σκληρούς ανοιξιάτικους μήνες και τα προγράμματα που έχουν ανακοινωθεί εφαρμοστούν, το καλοκαίρι θα πάμε όλοι για μπάνια ήσυχοι, θα ηρεμήσουν οι αγορές, θα καταλαγιάσουν οι φόβοι, μπορεί το φθινόπωρο τα πράγματα να είναι καλύτερα, να γλιτώσουμε τη χρεοκοπία.
Η πικρή επικαιρότητα
Είμαι αισιόδοξος, λοιπόν: κάποια μέτρα θα πάρουν, ελπίζω, οι κυβερνώντες για τον τουρισμό, θα έρθουν να μας αφήσουν το κατιτί τους οι αλλοδαπές και οι αλλοδαποί, θα κυκλοφορήσει λίγο χρήμα, θα μαυρίσουμε, θα χάσουμε κιλά, θα ερωτευθούμε- θα δούμε τον κόσμο καλύτερα και όχι ανάποδα, έτσι ελπίζω. Ας μην κλαίμε από τώρα για επερχόμενες συμφορές: από δυνατότητα θα τις κάνουμε πραγματικότητα.
Ας θυμόμαστε πως η νίκη του Μπαράκ Ομπάμα και η αισιοδοξία που δημιούργησε βοήθησαν να τελειώσει η παγκόσμια κρίση μια ώρα γρηγορότερα· ας μην ξοδεύει, λοιπόν, η κυβέρνηση το πολύτιμο κεφάλαιο αισιοδοξίας που την κυοφόρησε σε τελετές με μαυροφόρους κληρικούς- ευτυχώς που ξεκίνησε αυτή η πολλά υποσχόμενη κινητικότητα με την Τουρκία, για τις τακτικές συναντήσεις υπουργών και πρωθυπουργών και ακούσαμε επιτέλους μια καλή είδηση.
* Εψαξα στο Ιnternet και ανακάλυψα με φρίκη πως είναι εντελώς επίκαιρος ο μικρός λόρδος: είχε έρθει στην Ελλάδα το 1824, μεταφέροντας το περίφημο αγγλικό δάνειο, εκείνο που ήταν η αφορμή για τον εμφύλιο πόλεμο, ποιος θα πρωταρπάξει το δάνειο δηλαδή. Στην αλληλογραφία των φιλελλήνων της εποχής είναι καταγεγραμμένη η απελπισία τους για την αρπακτικότητα και την απληστία καπεταναίων και προεστών, ναυτικών και στεριανών. Τον πολύγλωσσο και μορφωμένο Lord Charles Μurray βρήκε δρόλαπας, άγρια καλοκαιρινή καταιγίδα, «χειρότερη και από αυτές της βορεινής πατρίδας μου» είχε γράψει, ενώ ταξίδευε από Τρίπολη σε Καλάβρυτα πάνω σε καμήλα, για να βρει άκρη με όλους αυτούς, τι θα κάνει με το δάνειο. Αρρώστησε· λίγες ημέρες μετά, στις 13 Αυγούστου 1824, πέθανε.
Ο Προφήτης Ηλίας στη Γαστούνη που είχε ταφεί δεν υπάρχει πια. Επεσε σε κάποιο σεισμό, στη θέση του ανεγέρθηκε μικρό εκκλησάκι, έτσι σβήστηκε κάθε ίχνος που θύμιζε το πέρασμα του νεαρού λόρδου από τη χώρα μας.
Αυτό που έμεινε είναι τα χρέη· όχι επειδή οι καπιταλιστές και οι ιμπεριαλιστές δεν μας αφήνουν να ξεχρεωθούμε όπως ισχυρίζονται λαϊκιστικοί μύθοι, δεξιοί και αριστεροί, αλλά γιατί η πολιτική τάξη της χώρας είχε μάθει το παιχνίδι και συνέχισε έκτοτε να διαχειρίζεται με τρόπους αντίστοιχους τα δάνεια που έπαιρνε η χώρα.
Το τραγικό γεγονός του διαμελισμού του μικρού Αφγανού από βόμβα «επαναστατών» αλλά κυρίως τα όσα (δεν) επακολούθησαν, ανέδειξαν ανάγλυφα την παθογένεια της ελληνικής κοινωνίας και ιδιαίτερα του αυτοπροσδιοριζόμενου ως «προοδευτικού» τμήματός της. Το συμπέρασμα είναι απλό: αν ένας αστυνομικός σκοτώσει ένα παιδί καλής οικογενείας που μορφώνεται σε καλό ιδιωτικό σχολείο, τότε η κοινωνία αυτομάτως αγανακτεί ενώ τα βλαστάρια της- υπό το επιδοκιμαστικό βλέμμα των γεμάτων ένοχες γονιών τους – καίνε «αυθόρμητα» το κέντρο της Αθήνας από «δικαιολογημένη αγανάκτηση». Αν ένας φτωχός μετανάστης γίνει κομμάτια εξαιτίας του κρετινισμού κάποιων υπερεπαναστατών του καθ΄ ημάς «αναρχικού χώρου», τότε η κοινωνία των βολεμένων και ιδιαίτερα οι πολιτικά αλλήθωροι που συναγελάζονται στα διάφορα σχήματα της Αριστεράς δεν αντιδρούν, δεν αγανακτούν και τα ευαίσθητα βλαστάρια δεν εμφανίζονται πουθενά. Κάποιοι λίγοι αφγανοί μετανάστες με ένα κερί στο χέρι διαδηλώνουν στο Σύνταγμα αλλά καθώς δεν καίνε ούτε ένα μαγαζί ή περίπτερο, ελάχιστοι τους δίνουν σημασία: λείπει η εξωκοινοβουλευτική συνιστώσα του Σύριζα (κάπου θα ρίχνουν γιαούρτια), λείπειεν γένει- ο κατά τα άλλα θορυβώδης και «κινηματικός» Συνασπισμός, λείπει το ΠΑΜΕ και η θρησκευόμενη βουλευτής του ΚΚΕ, λείπει ο από τηλεοράσεως καταγγέλλων τα πάντα διασκεδαστής-κήνσορας (θρηνεί ακόμη για τον Οτσαλάν;), λείπει ο κ. Χ.Παπουτσής,…, λείπουν όλοι οι επαγγελματίες μεγαλέμποροι της ευαισθησίας. Ολοι αυτοί σε συντονισμό με την ελληνική κοινωνία απλώς λυπούνται. Λυπούνται για το παιδί ή για τα χάλια τους;
Θανάσης Καραλής, Αλσούπολη ***
Οι ανθρωπολόγοι του μέλλοντος δεν θα χρειαστεί να μετρήσουν τα κρανία της τωρινής πολιτικής μας ελίτ για να καταλάβουν γιατί χρεοκόπησε η χώρα. Αρκεί να δουν το βίντεο στο οποίο αγήματα του στρατού παρουσίαζαν όπλα σε μία λάμπα την οποία κατέβαζαν από ένα αεροπλάνο παπάδες ντυμένοι στα χρυσά.
Στάθης Ζαφειρόπουλος, Πειραιάς ***
Πρωθυπουργόν: Θαύμα που ευλαβικά ζητήσατε στην Υδρα, δεν έχει ακόμη αφιχθεί. Πραγματικός κόσμος λίγο διαφορετικός. Παρακαλώ, προχωρήσατε το συντομότερο σε τρίτο διάγγελμα. Τράπεζες έκαμαν ότι και αυτές δεν ήθελαν. Ντροπή δεν είναι. Ψήφοι που θα χαθούν είναι.
Τhe Οracle@msn.com ***
Τι ήταν πάλι αυτό με την εκτίναξη των spreads; Μα δεν ενταφιάσαμε τα κερδοσκοπικά παιχνίδια; Δεν τους βάλαμε «ταφόπλακα»; ΄Η, μήπως, δεν βάλαμε κουστωδία και νύχτα ελθόντες οι κερδοσκόποι αποκεκύλησαν τον λίθον;
Αισιόδοξος(;)@otenet.gr ***
Θα ήθελα να συνδράμω στον προβληματισμό των κυβερνώντων, τη δύσκολη αυτή στιγμή, με την κατάθεση της παρακάτω επιγραμματικής σοφής σκέψης: «Οποιος τρέχει πίσω από τα γεγονότα διαπιστώνει ότι τα γεγονότα τρέχουν μπροστά από αυτόν…» (παλιά κινέζικη ή ινδιάνικη σοφία…) και για την αντιγραφή
ο εκ Ξάνθης 8 ***
Μόλις με ενημέρωσαν από τη Siemens (έπειτα από 17 ημέρες αναμονής) ότι τα προβλήματα που είχα με τον υπολογιστή μου οφείλονταν στο ότι ο οίκος της Γερμανίας αντί των σωστών μνημών DDR2 έστειλε DDR1- αφού πάνω κόλλησαν αυτοκόλλητο με την ένδειξη DDR2. Προφανώς α) νομίζουν ότι και για τους υπολογιστές ισχύει «στην Ελλάδα είσαι ό,τι δηλώσεις» β) είναι τόσο απασχολημένοι με την εξυπηρέτηση των πολιτικών ώστε για τους κοινούς πελάτες δεν τους μένει χρόνος.
Αμετανόητος @μεσαιωνικός.de ***
Τελικά, μόνον ο Τρισέ έμεινε να μας υπερασπίζεται. Γι΄ αυτό και στις ειδήσεις τον αναφέρουμε με το πλήρες όνομα (Ζαν-Κλοντ Τρισέ) για να νομίζουν οι ακροατές ότι είναι τρεις οι υποστηρικτές μας.
Δημήτριος Τσεχίας
