Μέσα σε εκατοντάδες χιλιάδες μισθοδοτούμενους από το κράτος υπάρχουν και αρκετές χιλιάδες που μισθοδοτούνται χωρίς να προσφέρουν δημόσια υπηρεσία. Πρόκειται για τους ιερείς όλων των βαθμίδων. Και δεν προσφέρουν δημόσια υπηρεσία γιατί το «πιστεύω» του καθενός και καθεμιάς είναι προσωπική τους υπόθεση, όπως και το πώς υπηρετείται.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η ορθόδοξη χριστιανική πίστη είναι η «κρατούσα» θρησκεία στη χώρα μας, δηλαδή αυτή με τους συντριπτικά περισσότερους πιστούς.
Φυσικά υπάρχουν και μουσουλμάνοι έλληνες και εβραίοι και πιστοί της καθολικής ή κάποιας προτεσταντικής εκδοχής. Σίγουρα υπάρχουν και κάποιες μικρές μειοψηφίες βουδιστών, δωδεκαθεϊστών, κοπτών χριστιανών, ινδουιστών.
Και επίσης βέβαιον είναι ότι υπάρχει και ένας όχι αμελητέος αριθμός Ελλήνων που ανεξάρτητα αν βαφτιστήκαμε κάπως ή όχι, δεν πρεσβεύουμε καμία μεταφυσική πίστη αλλά πιστεύουμε στους ανθρώπους, στις δυνατότητές τους και στην αλληλεγγύη μεταξύ τους. Η συνταγματικά κατοχυρωμένη ισότητα των πολιτών μάλλον παραβιάζεται με την κρατική χρηματοδότηση του κλήρου, προκειμένου να προάγουν τις μεταφυσικές αναζητήσεις και να καθησυχάσουν τις μεταφυσικές ανησυχίες ενός σημαντικού, έστω, μέρους των συμπατριωτών μας. Αυτό θα μπορούσε όμως να γίνεται σε εθελοντική βάση. Με δυο λόγια προτείνω να υιοθετηθεί κάτι που ισχύει σε άλλες χώρες, δηλαδή στη φορολογική δήλωση κάθε χρόνο να δηλώνει κάθε φορολογούμενος αν θέλει να συνεισφέρει ένα μικρό ποσοστό επιπλέον του φόρου του (π.χ. 2%-3%) προς χρηματοδότηση της Εκκλησίας της προτίμησής του, που σ΄ αυτή την περίπτωση θα την υποδεικνύει.
Με αυτόν τον τρόπο, πρώτον, θα υπάρχει αντιστοιχία χρηματοδότησης και αριθμού πιστών και, δεύτερον, η χρηματοδότηση θα αναλαμβάνεται εθελοντικά από τους πιστούς και όχι καταναγκαστικά και από άθεους ή πιστούς άλλων δοξασιών μέσω της γενικής φορολογίας. Το δε κράτος θα απαλλαγεί από ένα σημαντικότατο βάρος μισθοδοσίας χωρίς ταυτόχρονα να βλαφτεί η ίδια η Ορθόδοξη Εκκλησία, αφού σίγουρα τα εκατομμύρια των πιστών της θα συνεισφέρουν το ποσοστό τους.
Φυσικά τυχόν υιοθέτηση της παραπάνω πρότασης δεν πρέπει κατ΄ ουδένα τρόπο να οδηγήσει σε παραμέληση της υποχρέωσης του κράτους για τη διατήρηση της πολιτισμικής μας κληρονομιάς της οποίας σημαντικό τμήμα, διαχρονικά, από την εποχή του Αποστόλου Παύλου και μετά αποτέλεσε η χριστιανική και από το Σχίσμα και μετά ειδικότερα η χριστιανική Ορθόδοξη Εκκλησία.
Ο κ. Σπύρος Καβουνίδης είναι δρ πολιτικός μηχανικός.
