Η απόφαση για στήριξη της ελληνικής οικονομίας από την ΕΕ σε συνεργασία με το ΔΝΤ αποκαλύπτει πολλά για τη λειτουργία της ενωμένης Ευρώπης. Κατ΄ αρχάς ότι δεν υπάρχει ενιαία άποψη- ο κ. Σαρκοζί δήλωσε ότι δεν επιθυμούσε τη συμμετοχή του ΔΝΤ, αλλά του την επέβαλε η κυρία Μέρκελ- και ότι δεν υπάρχει ενιαία αντίληψη για το τι εννοούμε ενωμένη Ευρώπη.
Οτι η Συνθήκη του Μάαστριχτ θα αλλάξει ώστε να περιληφθούν μηχανισμοί στήριξης για τις αδύναμες χώρες, αλλά και μηχανισμοί αποπομπής από την ευρωζώνη όσων δεν τα καταφέρνουν να προσαρμοστούν στις δημοσιονομικές απαιτήσεις ουσιαστικά της Γερμανίας.
Οτι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα είναι αυτόνομη και κινείται με βάση τη δική της ατζέντα, ανεξάρτητα από τη βούληση των ισχυρών ηγετών της ΕΕ. Απόδειξη είναι ότι ο πρόεδρός της κ. Τρισέ χαρακτήρισε «κακή, πολύ κακή» τη συμμετοχή τού ΔΝΤ στη διάσωση της Ελλάδας και φρόντισε ο ίδιος να στηρίξει την ελληνική οικονομία, χαλαρώνοντας τη νομισματική του πολιτική.
Η σύνοδος του Εurogroup και οι παρασκηνιακές διαβουλεύσεις πολλών μηνών με αφορμή το ελληνικό χρηματοδοτικό πρόβλημα αποδεικνύουν επίσης ότι το ευρώ δεν μπορεί να παραμείνει ισχυρό αν δεν αλλάξουν πολλά και σημαντικά πράγματα στις μεταξύ των χωρών σχέσεις. Δεν μπορεί η Ελλάδα, η Πορτογαλία, η Ισπανία και η Ιταλία να έχουν το ίδιο νόμισμα με τη Γερμανία, όταν έχουν τόσο μεγάλες διαφορές στην πραγματική τους οικονομία. Θα οδηγηθούν αναγκαστικά σε κατάρρευση ή σε αποχώρηση από το ευρώ αν δεν προχωρήσει η οικονομική ενοποίηση της Ευρώπης. Και η Γερμανία- όπως περίτρανα απεδείχθη- δεν θέλει σε καμία περίπτωση την οικονομική ενοποίηση. Απαιτεί από τους άλλους Ευρωπαίους να γίνουν Γερμανοί, κάτι το οποίο δεν μπορεί- και ενδεχομένως δεν πρέπει- να συμβεί.
Η Ευρώπη έχει ήδη διχαστεί σε Βορρά και Νότο και αυτό θα αποκαλύπτεται από εδώ και πέρα διαρκώς. Η ελληνική κρίση ήταν μόνον η αφορμή για να αναδειχθεί αυτός ο διχασμός και θα ακολουθήσουν άλλα πολύ μεγαλύτερα προβλήματα, όταν πολύ σύντομα θα μεγεθυνθούν οι δυσκολίες των άλλων χωρών του Νότου. Αποτέλεσμα αυτών των συνθηκών στην Ευρώπη θα είναι η μείωση της εμπιστοσύνης των αγορών στο ευρώ και η σταδιακή υποχώρηση της ισοτιμίας του. Διότι το πρόβλημα που δεν θέλει να λύσει η Γερμανία θα το λύσουν οι αγορές, υποτιμώντας το ευρώ ώστε να ανακλά την πραγματική ισχύ- και την πραγματική αδυναμία- του συνόλου των ευρωπαϊκών χωρών που το έχουν υιοθετήσει.
