Είναι μια προσωπική νίκη του Μπαράκ Ομπάμα η ψήφος της Βουλής, την περασμένη Κυριακή, που άνοιξε τον δρόμο για μια γενική περίθαλψη υγείας στην Αμερική και δεν είναι καθόλου υπερβολή ότι ο αμερικανός πρόεδρος θα μείνει στην Ιστορία ως ο πρόεδρος που αναμόρφωσε το κοινωνικό σύστημα της χώρας του, δίπλα στον Φραγκλίνο Ρούζβελτ και στον Λίντον Τζόνσον (ο πρώτος έπλασε το αμερικανικό οικονομικό περιβάλλον και ο δεύτερος αναγνώρισε τα ανθρώπινα δικαιώματα).
Επί εννέα μήνες το νομοσχέδιο για την υγεία είχε απομυζήσει όλη την πολιτική δραστηριότητα του Ομπάμα, είχε συγκεντρώσει τα πυρά της αντιπολίτευσης- ρεπουμπλικανικής και δημοκρατικής- και τις προσπάθειες των λόμπι της φαρμακευτικής βιομηχανίας και των ιδιωτικών κλινικών να αποτρέψουν την ψήφιση ενός νόμου τον οποίο ονόμασαν «δολοφόνο της ζωτικότητας του έθνους»-, προφανώς επειδή θα ψαλιδίσει τα κέρδη τους κατά 60-70 δισ. δολάρια τον χρόνο. Σε δεύτερη μοίρα πέρασαν προβλήματα όπως η ανεργία, ο πόλεμος στο Αφγανιστάν, οι αποφάσεις για το περιβάλλον, η ειρήνευση της Μέσης Ανατολής, το πρόβλημα του Ιράν αλλά και οι διατλαντικές σχέσεις. Πρέπει να καταλάβουμε, είχε δηλώσει τον περασμένο Δεκέμβριο ο πρόεδρος Ομπάμα, ότι «το Σύστημα Υγείας νοσεί και αν δεν του δώσουμε ριζική λύση θα μολύνει ολόκληρο τον κορμό της (αμερικανικής) κοινωνίας». Ριζική λύση δεν μπόρεσε να δώσει, επειδή αναγκάστηκε να κάνει αλλαγές και περικοπές για να εξασφαλίσει πλειοψηφία, αλλά και πάλι δεν βρήκε υποστήριξη στην κοινή γνώμη. Η δημοτικότητα του προέδρου κατέρρευσε στο 41% και αυτό οφείλεται όχι τόσο στο ότι η κυβέρνησή του δεν έδωσε λύση στο οικονομικό πρόβλημα- αυτό ενοχλεί κατά 31% (CΒS, 12/3)όσο το νομοσχέδιο για την Υγεία.
Είναι βέβαια τρομακτικό για τους Αμερικανούς το κόστος του- σχεδόν 1 τρισ. δολάρια σε μία δεκαετία-, αλλά αυτό έπαιξε μάλλον δευτερεύοντα ρόλο στη διαμόρφωση του κλίματος. Οι Αμερικανοί έχουν μια περίεργη αντίληψη για τον ρόλο του κράτους όπως και για πολλές κοινωνικές κατακτήσεις των Ευρωπαίων. Η σημαία της αντίδρασης των Ρεπουμπλικανών ήταν ότι το Σύστημα για την Υγεία που προτείνει ο Ομπάμα οδηγεί σε «κρατικοποίηση της κοινωνίας», ότι ο Ομπάμα είναι σοσιαλιστής. Οι Ρεπουμπλικανοί και πολλοί Δημοκρατικοί που αντιδρούν δεν καταθέτουν τα όπλα. Θα πολεμήσουν τον νόμο δικαστικά για να θεωρηθεί αντισυνταγματικός, θα τον προσβάλουν στις βουλές των Πολιτειών για να μείνει ανενεργός και θα είναι η κραυγή μάχης τους στις ενδιάμεσες εκλογές του Νοεμβρίου, στις οποίες φιλοδοξούν να εξασφαλίσουν τον έλεγχο της Βουλής καθιστώντας ανεφάρμοστα τα μέτρα που εισηγείται ο νόμος.
