Τον Αμάρανθο τον πρωτογνώρισα στην Αρτα όταν βρέθηκα εκεί πριν από μερικά χρόνια.
Ηταν το όνομα ενός πολύ καλοβαλμένου καταστήματος με βιολογικά προϊόντα που υπάρχει ακόμη αλλά,επειδή ήταν Κυριακή και δεν μπορούσα να ρωτήσω τον ιδιοκτήτη γιατί διάλεξε αυτό το όνομα.Οταν γύρισα πίσω,έψαξα και κατάλαβα ότι πρέπει να ήταν αρκετά εξοικειωμένος και με τις παραδόσεις της Κεντρικής και Νότιας Αμερικής για να δώσει στο κατάστημά του το όνομα ενός φυτού συνυφασμένου με τις παραδόσεις και τις τελετές των Αζτέκων και των Ινκας.Διότι ο αμάρανθος, άγνωστος για χρόνια στα μέρη μας,είναι ένα φυτό με βασικό ρόλο όχι μόνο στη διατροφή αλλά και στις τελετές των λαών εκεί.
Λέγεται ότι ο αμάρανθος συνδέεται με τις ανθρωποθυσίες των Αζτέκων αφού οι γυναίκες έφτιαχναν μια ζύμη από τους αλεσμένους σπόρους του και από ανθρώπινο αίμα, της έδιναν τη μορφή θεοτήτων και ο κόσμος έτρωγε αυτό το κατασκεύασμα προσομοιάζοντας λίγο στις δυτικές τελετές της Θείας Κοινωνίας. Οι ισπανοί κατακτητές μετά το 1519, θορυβημένοι από αυτό το τελετουργικό, όχι μόνο το απαγόρευσαν αλλά επέβαλαν την εξαφάνιση του φυτού για πολλούς αιώνες. Ευτυχώς όμως σε κάποιες απομακρυσμένες περιοχές του Μεξικού και της οροσειράς των Ανδεων συνέχισε να υπάρχει. Και μετά το 1970, όταν άρχισε να καλλιεργείται σε κάποιες εκτάσεις στις Ηνωμένες Πολιτείες, έχουμε τη δυνατότητα να απολαμβάνουμε και εδώ στην Ευρώπη τις καταπληκτικές ιδιότητές του.
Δεν είναι δημητριακό, γι΄ αυτό ο σπόρος του δεν περιέχει γλουτένη αλλά πρόκειται για ένα φυτό που μπορεί να φθάσει και τα δύο μέτρα με κατακόκκινα εντυπωσιακά άνθη και με τα φύλλα του να θυμίζουν πιο πολύ σπανάκι. Η σύγκριση όμως των μικροσκοπικών και σκληρών σπόρων του αμαράνθου με άλλους σπόρους, όπως του καλαμποκιού και των δημητριακών, είναι συντριπτική. Περιέχει σίδηρο, μαγνήσιο, μαγγάνιο, φωσφόρο, χαλκό, βοηθάει να μην ασπρίζουν πρόωρα τα μαλλιά και έχει 30% περισσότερη πρωτεΐνη. Και μάλιστα είναι πλούσιο σε ένα αμινοξύ, τη λυσίνη, που την περιέχουν σε μικρή ποσότητα τα δημητριακά, ενώ το καλαμπόκι δεν έχει καθόλου και πολλοί άνθρωποι το βρίσκουν μόνο στο κρέας. Είναι ακόμη πλούσιο σε κάλιο, ψευδάργυρο και βιταμίνες Β και Ε και, χάρη στην ειδική κατασκευή του, ακόμη και μετά το βράσιμο οι σπόροι δεν καταστρέφονται.Τρώγεται συνήθως έπειτα από ελαφρύ βράσιμο αλλά πρέπει κάποιοι που υποφέρουν από νεφρά, ουρική ή ρευματοειδή αρθρίτιδα να προσέξουν διότι είναι πλούσιο σε οξαλικό οξύ και μπορεί αυτό να έχει δυσμενή επίδραση στον οργανισμό τους. Για όποιον όμως δεν έχει πρόβλημα συνιστάται ως εναλλακτική τροφή σε σχέση με τα δημητριακά. Δεν είναι μόνο η απουσία γλουτένης που κάνει τον σπόρο ελκυστικό αλλά και το ότι μπορεί να τρώει φαγητά με βάση τον αμάρανθο όποιος αισθάνεται ότι τα δημητριακά δεν τα δέχεται το στομάχι του ή αν του δημιουργούν νευροδερματικές διαταραχές.
Είναι ένα ευλογημένο φυτό, ανθεκτικό στις αρρώστιες και στα ζιζάνια, που παράγει το καθένα γύρω στους 60.000 σπόρους, χρειάζεται εύφορο έδαφος, πλούσιο σε νιτρικά και σε υγρασία, αλλά θεωρείται εύκολο στην καλλιέργειά του.
