Δεν αντέχω στον πειρασμό να προσφέρω μια συνέχεια στην ιστορία των σχέσεων της Ελλάδας με τη Γερμανία. Στα γεγονότα στα οποία σήμερα θα αναφερθώ, εμπλέκονται η Γαλλία, η Ιταλία και οι εξοπλισμοί…
Ο Στρατιωτικός Σύνδεσμος, που κήρυξε την επανάσταση στου Γουδή το 1909, είχε αποφασίσει να καλέσει γάλλους αξιωματικούς για την εκπαίδευση του στρατού. Τον ρόλο αυτό διεκδικούσε από το 1908 και η Γερμανία. Τότε η Γερμανία ηγείτο της εκστρατείας κατά της ένωσης της Κρήτης. Ο βασιλιάς Γεώργιος επισκέφθηκε τον Κάιζερ Γουλιέλμο για να τον μεταπείσει. Ακολουθεί ο διάλογος:
Γουλιέλμος: Καλή η διπλωματία, αλλά πρέπει να φροντίσετε διά τον εξοπλισμό σας. ΓΕΩΡΓΙΟΣ: Η Ελλάς το επιθυμεί, αλλά εσείς οργανώνετε τον τουρκικό στρατό. Πώς θα συμβιβασθεί το πράγμα;
ΓΟΥΛΙΕΛΜΟΣ: Αυτό είναι δική μου δουλειά!
Τον επόμενο χρόνο ο Κάιζερ παραθέριζε στο «Αχίλλειον» στην Κέρκυρα. (Ισως γι΄ αυτό ζητούν σήμερα οι Γερμανοί να την πουλήσουμε!). Είχε τακτικές συναντήσεις με τον Γεώργιο Θεοτόκη, ο οποίος είχε διαδεχθεί τον Χαρίλαο Τρικούπη στην ηγεσία του «τρικουπικού» κόμματος. Ο Κάιζερ του έθεσε το θέμα της ανάθεσης στη Γερμανία της εκπαίδευσης του ελληνικού στρατού. Ο Θεοτόκης συμφώνησε. Γνώριζε ότι ήταν και «επιθυμία» του βασιλιά και κυρίως του διαδόχου Κωνσταντίνου και του Μεταξά, οι οποίοι είχαν εκπαιδευθεί στη Γερμανία και λάτρευαν τον «γερμανικό μιλιταρισμό».
Το 1910, όταν ο Ελευθέριος Βενιζέλος σχημάτισε την πρώτη κυβέρνηση προχώρησε στην υλοποίηση της απόφασης του Στρατιωτικού Συνδέσμου. Αντέδρασε έντονα ο Μεταξάς, τον οποίο ο Βενιζέλος είχε διορίσει Α΄ Υπασπιστή του! Το παιχνίδι ήταν «χοντρό». Είχε συγκροτηθεί η «Εγκάρδια Συμμαχία» (Αντάντ) μεταξύ Αγγλίας, Γαλλίας και Ρωσίας. Η Γερμανία επεδίωκε, με τη διείσδυση στον Στρατό, να αποτρέψει την ένταξη της Ελλάδας σε αυτή τη συμμαχία.
Ο Μεταξάς τολμά να πει στον Βενιζέλο ότι ο Κάιζερ «θα θυμώσει». Ο Βενιζέλος του απαντά: «Επί τέλους ας θυμώσει!.. Διότι καλά να φέρωμεν τους Γερμανούς, αλλά τι ανταλλάγματα μας δίνουν; Τουναντίον, έχομεν μέγιστον συμφέρον να είμεθα μετά των δυνάμεων της Τριπλής Συμφωνίας…Το Κρητικόν ζήτημα είναι εις χείρας των Αγγλων… Είμεθα υποχρεωμένοι εκ της διεθνούς πολιτικής, να αποταθώμεν εις τους Γάλλους. Αυτοί θα μας ευκολύνουν και το δάνειον».
Ο Μεταξάς «πυροδοτεί» τον διάδοχο Κωνσταντίνο με την «πληροφορία» ότι ο Βενιζέλος επιχειρεί με τους Γάλλους να περιορίσει την επιρροή του στο στράτευμα. Αποκαλυπτική η απάντηση του διαδόχου στον Μεταξά: «Ο βασιλιάς προσπάθησε να αποτρέψει την έλευση των Γάλλων. Η οργή του Κάιζερ είναι μεγάλη. Εκφράζεται δυσμενέστατα δι΄ ημάς. Ηδη με το ζήτημα του θωρηκτού “Αβέρωφ” έγινε θηρίο. Διότι ο Κάιζερ είχε συνεννοηθεί με τον Θεοτόκην να μας κάμη αυτός το δάνειον και να παραγγείλομεν το πλοίον εις την Γερμανίαν. Εδωσε δε εις τον Θεοτόκην και τα σχέδια των πλοίων μελετηθέντα υπό του γερμανικού ναυαρχείου. Ο Θεοτόκης έμεινεν σύμφωνος. Αιφνιδίως η επανάστασις παραγγέλλει το “Αβέρωφ”. Ο Κάιζερ έγινε έξω φρενών και μόλις κάπως διορθώθηκε το πράγμα διότι η παραγγελία εδόθη εις την Ιταλίαν (σύμμαχο τότε της Γερμανίας). Αλλά τώρα με τους οργανωτές του στρατού, το πράγμα θα ξεσχισθή εντελώς».
Το «πράγμα» δεν «ξεσχίσθηκε εντελώς» διότι έπειτα από λίγες ημέρες αποκαλύφθηκε τηλεγράφημα του Κάιζερ προς τον γερμανό πρεσβευτή στην Κωνσταντινούπολη, με το οποίο παρέχεται στους Τούρκους η διαβεβεβαίωση ότι «ουδέποτε θα συγκατατεθεί εις λύσιν του Κρητικού ζητήματος αντίθετον προς τας τουρκικάς βλέψεις». Το θέμα της αντιπαράθεσης Γερμανίας- Γαλλίας για την εκπαίδευση του στρατού θα κλείσει υπέρ των Γάλλων. Αλλά έχει ανοίξει ο δρόμος για τον καταστροφικό «Εθνικό Διχασμό».
