Τι ακριβώς «παίζεται» στην Ευρωπαϊκή Ενωση; Γιατί οι Γάλλοι θέλουν να μας βοηθήσουν και οι Γερμανοί όχι; Αφενός οι Γερμανοί έχουν σοβαρότατο πρόβλημα στο εσωτερικό της χώρας τους αφού οι εργαζόμενοι ζουν διαρκώς σε ένα καθεστώς λιτότητας και δεν ανέχονται τα χρήματα που στερούνται οι ίδιοι να δίνονται ως ενίσχυση στους «καλοπερασάκηδες» Ελληνες. Δεν είναι όμως αυτός ο μόνος λόγος. Με αφορμή την Ελλάδα παίζεται το παιχνίδι της ευρωζώνης δύο ταχυτήτων.
Οι διαφορές στα βασικά οικονομικά μεγέθη της ευρωζώνης αυτή τη στιγμή δικαιολογούν την ύπαρξη δύο νομισμάτων ευρώ.
Οι οικονομίες της Γερμανίας, της Ολλανδίας, του Βελγίου και του Λουξεμβούργου δικαιολογούν το σημερινό ισχυρό ευρώ.
Για τις χώρες του ευρωπαϊκού Νότου, δηλαδή την Ισπανία, την Ιταλία, την Πορτογαλία και την Ελλάδα, το ευρώ είναι υπερτιμημένο τουλάχιστον κατά 20%. Για τις περισσότερες από τις χώρες της διεύρυνσης τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα.
Τι σημαίνει αυτό; Οτι, αν δεν βρεθεί μια κοινή συνιστώσα, αν δεν αλλάξει η Συνθήκη του Μάαστριχτ, αν δεν προχωρήσει η οικονομική και πολιτική ενοποίηση της Ευρώπης, θα απαιτηθεί ενδεχομένως το σπάσιμο του ευρώ σε δύο νομίσματα και η κατάργηση τελικά της ευρωζώνης. Θα πρέπει, δηλαδή, ή να συγκλίνουν όλες οι χώρες στα ίδια οικονομικά μεγέθηπράγμα το οποίο ως σήμερα δεν φαίνεται εφικτό- ή να σπάσει η ευρωζώνη σε δύο ταχύτητες.
Οι Γάλλοι βρίσκονται στο όριο. Θα μπορούσαν να συμμετέχουν είτε στο σκληρό ευρώ είτε στο ευρώ των νοτίων χωρών. Εξαρτάται από την πορεία της οικονομίας τους. Η Γαλλία όμως είναι βασικό ιδρυτικό μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης, μια οικονομική, πολιτική και πολιτιστική υπερδύναμη, μια χώρα που δεν μπορεί να ενταχθεί στο γκρουπ των «πτωχών συγγενών» αλλά ούτε μπορεί να ανεχθεί τη γερμανική πρωτοκαθεδρία στην Ευρώπη. Για τον λόγο αυτόν προσπαθεί να διατηρήσει την ευρωζώνη ενιαία και να χαλαρώσει τις απαιτήσεις των Γερμανών.
Το παιχνίδι λοιπόν που παίζεται με αφορμή την Ελλάδα είναι ένα γαλλογερμανικό παιχνίδι εξουσίας, ένα παιχνίδι που θα καθορίσει την ύπαρξη και το μέλλον της ευρωζώνης.
Υπό αυτές τις συνθήκες δεν πρέπει εμείς να περιμένουμε σημαντική βοήθεια από πλευράς ΕΕ. Η πολυαναμενόμενη στήριξη μπορεί να μην έρθει ποτέ και τότε πλέον ο κ. Παπανδρέου θα πρέπει να αποφασίσει προς τα πού θα πάει τη χώρα. Το ΔΝΤ είναι μεν μια λύση αλλά δεν είναι βέβαιον ότι είναι η ενδεδειγμένη. Αν την υιοθετήσουμε σύντομα θα είμαστε η χώρα που τελικώς, αφού προσέφυγε, δεν υλοποίησε τα μέτρα του ΔΝΤ. Διότι, ας μη γελιόμαστε, τα μέτρα αυτά θα είναι καταστροφικά για το εισόδημα όλων μας αλλά και για την περιουσιακή κατάσταση του ελληνικού κράτους.
Αν η Γερμανία τελικά βοηθήσει, θα πρέπει να περιμένουμε ότι τα ανταλλάγματα που θα ζητήσει θα είναι τρομερά. Και αν δεν προσαρμοστούμε, οι ποινές θα είναι πολύ δυσάρεστες. Ηδη η κυρία Μέρκελ δήλωσε για πρώτη φορά δημοσίως ότι, αν υπάρξει μηχανισμός στήριξης των αδύναμων οικονομιών, θα πρέπει να δημιουργηθεί και μηχανισμός αποπομπής τους από το ευρώ εφόσον δεν πετύχουν τη μείωση του ελλείμματος. Είναι προφανές σε ποια χώρα αναφέρεται η κυρία Μέρκελ.
Το ζήτημα πάντως είναι ότι πρέπει να βρεθεί μια ισορροπία μέσα στην Ευρωπαϊκή Ενωση, η οποία σήμερα περνάει τη μεγαλύτερη κρίση από ιδρύσεώς της. Μια κρίση που μπορεί να οδηγήσει σε συρρίκνωση, σε διάσπαση ή ακόμη και σε πλήρη διάλυση της ευρωζώνης.
