Ενα από τα κεντρικά προεκλογικά συνθήματα του κ. Γ. Παπανδρέου ήταν «λεφτά υπάρχουν, το ζήτημα είναι να βρούμε πού πάνε τα λεφτά».
Σήμερα υπό το φάσμα της χρεοκοπίας το μισό σύνθημα, δηλαδή το «λεφτά υπάρχουν», χρησιμοποιείται ως ανέκδοτο εις βάρος του κ. Παπανδρέου. Το νέο φορολογικό νομοσχέδιο έρχεται να απαντήσει στο δεύτερο μισό του συνθήματος, δηλαδή στο «πού πάνε τα λεφτά».
Και έτσι πρέπει να κριθεί το νομοσχέδιο. Αν απαντάει στο ερώτημα, έχει καλώς. Αν όχι, είναι μία ακόμη αποτυχημένη προσπάθεια εξυγίανσης της οικονομίας και σύλληψης της φοροδιαφυγής. Το νομοσχέδιο που έδωσε στο Υπουργικό Συμβούλιο ο υπουργός Οικονομικών κ. Γ. Παπακωνσταντίνου έχει τρεις άξονες. Επιβαρύνει τους τίμιους φορολογουμένους, δηλαδή αυτούς που πληρώνουν φόρους μέσω της αύξησης των συντελεστών της κλίμακας. Επιβαρρύνει επίσης όλους τους καταναλωτές μέσω της αύξησης του ΦΠΑ και των άλλων έμμεσων φόρων. Επιχειρεί να συλλάβει τη φοροδιαφυγή μέσω των τεκμηρίων διαβίωσης τα οποία σύμφωνα με όσα έχουν ανακοινωθεί ως τώρα είναι και ήπια και άδικα σε πολλές περιπτώσεις. Πάντως σε κάποιο μικρό βαθμό θα συμβάλουν στην αύξηση των φόρων που πληρώνουν οι φοροφυγάδες και καλό θα είναι να γίνουν σκληρότερα- δηλαδή πιο κοντά στην πραγματικότητα. Τέλος, ο κ. Παπακωνσταντίνου καταργεί σχεδόν όλες τις φοροαπαλλαγές, μέτρο που πλήτει πολλούς τίμιους φορολογουμένους αλλά τουλάχιστον πιάνει και έσοδα που κακώς φοροαπαλλάσσονται.
Μένει να δούμε τις τελικές διατάξεις του νομοσχεδίου. Με βάση όσα είδαμε ως σήμερα, ενώ ο κ. Παπακωνσταντίνου έχει εντοπίσει ορθώς «πού πάνε τα λεφτά», τελικά είναι σχετικά ήπιος στη σύλληψη της φοροδιαφυγής. Αφήνει παραθυράκια στη φορολόγηση των μερισμάτων- τα φορολογεί από το 2011 και μετά, γιατί όχι και εφέτος; Είναι άστοχος με τα τεκμήρια που βάζει στα σκάφη αναψυχής (η αύξηση των πραγματικών τιμών ανάλογα με το μέγεθος του σκάφους δεν είναι αναλογική αλλά εκθετική), ενώ στα ελικόπτερα, στα αεροπλάνα, στα αυτοκίνητα πολύ μεγάλου κυβισμού (4.000 κυβικών), στις εσωτερικές πισίνες τα τεκμήρια είναι αστεία.
Την τελευταία στιγμή πρέπει να υπάρξουν ουσιαστικές αλλαγές στο νομοσχέδιο ώστε να καταφέρει τελικά να απαντήσει με θάρρος στο ερώτημα «πού πάνε τα λεφτά» και να πετύχει την αύξηση των φορολογικών εσόδων τα οποία δεν μαζεύονται με την αύξηση των έμμεσων φόρων, αφενός διότι η ύφεση θα περιορίσει τον όγκο των συναλλαγών, συνεπώς και τον φόρο που αναλογεί, και αφετέρου διότι χωρίς αυστηρούς και πυκνούς ελέγχους δεν θα αποδοθεί περισσότερος ΦΠΑ από αυτούς που σήμερα τον κλέβουν.
