Φήμες επί φημών, εκθέσεις επί εκθέσεων, αναλύσεις επί αναλύσεων, παρεμβάσεις διεθνών οικονομικών οργανισμών, οίκων αξιολόγησης, διεθνών μέσων ενημέρωσης, επαναλαμβανόμενες κερδοσκοπικές επιθέσεις και μαζί εκκλήσεις ηγετών, προτροπές κυβερνήσεων, διαμάχες εταίρων, και ένας Θεός ξέρει πόσα ακόμη, συνθέτουν το σημερινό ελληνικό πρόβλημα, που ανεδείχθη μείζον και καθοριστικό για τις εξελίξεις στον πλανήτη! Εδώ και μήνες στο σώμα της Ελλάδας ασκούνται απίθανες δυνάμεις, πολιτικές, γεωπολιτικές, οικονομικές, κερδοσκοπικές, σίγουρα δυσανάλογες του μεγέθους της, αλλά και του προβλήματος της ελληνικής οικονομίας.
Και μαζί τους βεβαίως κινούνται αλλοπρόσαλλα οι προβληματικές εγχώριες, που ούτε γνωρίζουν ούτε θέλουν να μάθουν και απλώς ετεροκαθορίζονται από ανυπόστατες διαδόσεις, προβαίνοντας κάθε τόσο σε πανικόβλητες και αυτοαναιρούμενες κινήσεις και συναλλαγές. Τη μια η χώρα χρεοκοπεί, την επομένη σώζεται από τους Κινέζους, έπειτα από την Ευρώπη, τη μεθεπομένη πάει στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και δύο ημέρες αργότερα παίρνει βοήθεια και από εδώ και από εκεί. Κάπως έτσι η χώρα μας όντως έγινε τους τελευταίους πέντε μήνες πειραματική ζώνη, όπου δοκιμάζονται αντοχές και δυνατότητες. Ολόκληρο το διεθνές σύστημα, με τις πολλές ετερογενείς δυνάμεις που το συνθέτουν, ένιωσε ότι βρήκε πεδίο πρόσφορο, τον τόπο που σηκώνει πολλά και μπορεί να δώσει σημάδια και αποτελέσματα.
Ανατρέχοντας στα γεγονότα των προηγούμενων μηνών θα διαπιστώσει κανείς τη χρονική σειρά μεγέθυνσης του προβλήματος και θα εντοπίσει τους κύριους υπευθύνους.
Η εκλογή της νέας κυβέρνησης χαροποίησε αρχικώς τους πάντες και διαμόρφωσε ελπίδες στις αγορές. Αλλά και στη συνέχεια, όταν αποδέχθηκε ότι το έλλειμμα ανήλθε στο 12,7% του ΑΕΠ, ουδέν συνέβη. Ολα άρχισαν όταν η κυβέρνηση μετέδωσε χαλαρότητα και οι διεθνείς οίκοι αξιολόγησης άρχισαν τις υποβαθμίσεις, οι οποίες με τη σειρά τους έφεραν τους κερδοσκόπους στην αυλή μας και διαμόρφωσαν ισχυρά και αυξανόμενα πεδία πίεσης για άμεσα και δραστικά μέτρα.
Υπό αυτές τις συνθήκες η χώρα μας ξεπέρασε τους ενδοιασμούς της, έλαβε και συνεχίζει να λαμβάνει πολύ δραστικά μέτρα περιορισμού των ελλειμμάτων, που δεν έχουν προηγούμενο σε καμία χώρα της ευρωζώνης. Το εύρος και η ένταση των μέτρων δημιούργησαν πια τις προϋποθέσεις για μια ελληνική λύση. Δεν χρειάζεται ούτε την ευρωπαϊκή βοήθεια ούτε τη συνδρομή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Μόνοι μας μπορούμε να διαχειριστούμε το πρόβλημά μας, έχουμε πια τα μέτρα και τις πολιτικές.
Τώρα δεν έχουμε παρά να πιέσουμε εταίρους και διεθνείς οικονομικές αρχές να αποδεχθούν τις δυνατότητές μας, ώστε με τη σειρά τους να πιέσουν τους ευτελείς και αναξιόπιστους οίκους αξιολόγησης να μεταβάλουν στάση και να δημιουργήσουν άλλο περιβάλλον δανεισμού για την Ελλάδα. Οταν αυτό συμβεί, τα πάντα θα αλλάξουν μονομιάς. Τόσο απλά και τόσο βέβαια είναι πλέον τα πράγματα. Αρκεί να το πιστέψουμε και να το διεκδικήσουμε πραγματικά.
