Δειλά δειλά, έστω με καθυστέρηση, το οξύ ελληνικό χρηματοδοτικό πρόβλημα δείχνει να βρίσκει τη λύση του.
Σταδιακά το διεθνές κλίμα καχυποψίας απέναντι στην ελληνική οικονομία υποχωρεί και διαμορφώνονται συνθήκες εξομάλυνσης.
Οι ευρωπαίοι ηγέτες εκθειάζουν πλέον την ελληνική προσπάθεια δημοσιονομικής εξυγίανσης, οι μέχρι πρότινος χολερικοί κομισάριοι και τραπεζίτες λένε καλά λόγια και οι αμαρτωλοί οίκοι αξιολόγησης εγκαταλείπουν τα σενάρια μιας ενδεχόμενης ελληνικής χρεοκοπίας, δηλώνοντας ότι οι κίνδυνοι υποχωρούν.
Oπως όλα δείχνουν, στο επόμενο διάστημα τα επιτόκια των ελληνικών ομολόγων θα αποκλιμακώνονται με μεγαλύτερη ταχύτητα και το χρηματοδοτικό πρόβλημα της χώρας θα αντιμετωπίζεται ευχερέστερα.
Πιθανώς, όπως εξελίσσονται τα πράγματα, να μη χρειασθεί η χώρα μας να λάβει την έτσι κι αλλιώς επισφαλή και με κρύα καρδιά προσφερόμενη ευρωπαϊκή χρηματοδοτική στήριξη.
Σε κάθε περίπτωση το χρηματοδοτικό πρόβλημα της χώρας θα καταστεί προϊόντος του χρόνου διαχειρίσιμο και στον βαθμό που θα επιβεβαιώνεται η πρόοδος των δημοσίων οικονομικών θα απασχολεί ολοένα λιγότερο.
Αν λοιπόν τα δανεικά, όπως φαίνεται, εξασφαλισθούν με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, η επόμενη πρόκληση θα κριθεί στο γήπεδο της πραγματικής οικονομίας, η οποία τελεί ακόμη υπό καθεστώς αναστολής αποφάσεων, πράξεων και συναλλαγών. Οσοι παρακολουθούν από κοντά τη ζώσα οικονομία έχουν να λένε ότι τέτοιο μούδιασμα δεν έχουν ξαναδεί τα τελευταία 30 χρόνια. Το πλήθος των εμπορευομένων αλλά και των καταναλωτών τελεί υπό καθεστώς φόβου και αυτοπεριορισμού.
Οι περισσότεροι παίζουν άμυνα, περιορίζονται στα άκρως απαραίτητα, αποφεύγουν τους κινδύνους και προσπαθούν να επιβάλουν καθεστώτα πειθαρχίας και ελέγχου σε δραστηριότητες και επιχειρήσεις. Αυτή η ατμόσφαιρα φοβίας και ανασφάλειας, αν διατηρηθεί στον χρόνο, είναι ικανή να κλονίσει συνολικά την οικονομία.
Oσο μεταφυσικά και αν μοιάζουν τα παραπάνω, δεν είναι. Καλώς ή κακώς, ορίστηκαν από τις συνθήκες αμφισβήτησης που επεκράτησαν το προηγούμενο διάστημα, από την ατμόσφαιρα κινδύνων και μετέπειτα από το σοκ των επιβληθέντων οικονομικών μέτρων.
Γι΄ αυτό είναι κρίσιμο να αλλάξει γρήγορα το κλίμα στην οικονομία.
Ολοι, με πρώτη την κυβέρνηση, οφείλουν με πράξεις και κινήσεις να ξεπεράσουν ακριβώς αυτή την ατμόσφαιρα φόβου και ανασφάλειας.
Και βαθμιαία να εξασφαλισθεί η μετάπτωση από τον κύκλο της καταστροφής στον κύκλο της δημιουργίας.
Δεν είναι ακατόρθωτη. Εχει ξανασυμβεί. Η οικονομική ιστορία είναι γεμάτη από αντίστοιχες εναλλαγές. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Σουμπέτερ περιέγραψε τον καπιταλισμό ως μια συνεχή διαδικασία δημιουργικής καταστροφής.
