Οι κρίσεις του 20ού αιώνα οδήγησαν, ευθέως ή εμμέσως, σε θεαματικές μεταλλαγές όχι μόνο των πολιτικών ισορροπιών αλλά και του περιεχομένου των πολιτικών διακηρύξεων. Το κραχ του ΄29 δεν γέννησε μόνο το νιου ντιλ του Ρούζβελτ, αλλά και το νιου ντιλ του Χίτλερ… Πόσο είναι σήμερα δυνατή μια τέτοια προοπτική; Η «κρίση του αιώνα» που βιώνουμε μπορεί να αντιμετωπιστεί ως ευκαιρία για να ασχοληθούμε με την ουσία της πολιτικής ή μπορεί να οδηγήσει σε συντηρητική στροφή;