Θα ήθελα να συμπαρασταθώ στον Πρωθυπουργό στην ακαταπόνητη προσπάθειά του να βρει διεξόδους στο δημοσιονομικό και να πείσει τους συνεταίρους μας στην Ευρωπαϊκή Ενωση και τις χρηματαγορές ότι είναι αποφασισμένος να λάβει ακόμη σκληρότερα μέτρα προκειμένου να αποκαταστήσει την αξιοπιστία της χώρας μας. Και ακόμη ότι είναι ειλικρινής η βούληση της κυβέρνησής του να νοικοκυρέψει το ελληνικό μπάχαλο και να τα βάλει με κάποιες προνομιούχες ομάδες που λυμαίνονται το υστέρημα των νομοταγών φορολογουμένων. Ηλπιζα μάλιστα ότι το εννοούσε όταν βεβαίωνε ότι δεν χρωστά σε κανέναν και ότι στην κατανομή των βαρών από τα σκληρά μέτρα θα είναι δίκαιος. Αλλωστε μόνον έτσι θα μπορέσει να εξασφαλίσει την κοινωνική ανοχή, αν όχι και τη στήριξη στην εφαρμογή της σκληρής πολιτικής που αποφάσισε να εφαρμόσει για να αποφευχθεί το ναυάγιο του Τιτανικού. Και όμως ξεκίνησε την περίφημη αλλαγή του με τη σκανδαλώδη υποταγή του στις απαιτήσεις των εκβιαστών λιμενεργατών του Πειραιά, η οποία θα στοιχίσει στο υπό χρεοκοπία ελληνικό κράτος 80 εκατομμύρια ευρώ προς χάριν 450 νωχελώς εργαζομένων ή μη εργαζομένων στον ΟΛΠ.
Και πώς μπορεί πια να γίνει πιστευτός όταν το ένα μετά το άλλο εκδηλώνονται τα φαινόμενα που διαψεύδουν τις πρωθυπουργικές διαβεβαιώσεις.
Γιατί τι άλλο από πρόκληση σε βάρος των εκατομμυρίων Ελλήνων που πλήττονται από τους νέους φόρους και τις περικοπές εσόδων είναι η πανηγυρική μονιμοποίηση των 232 νέων υπαλλήλων στη Βουλή (και με 16 μισθούς που προκαλούν επίσης διαμαρτυρίες), που με καθαρά κομματικά κριτήρια και διακομματική συναίνεση, ασχέτως προσόντων και χωρίς να υπάρχει ανάγκη για το ήδη πλεονάζον προσωπικό; Μπορεί τα κόμματα και τα συνδικάτα να κατάπιαν τη γλώσσα τους γι΄ αυτό το σκάνδαλο. Ομως η αποκάλυψή του από τα ΜΜΕ έθεσε σε δεινή δοκιμασία τη σοβαρότητα του ισχυρισμού περί άδειων ταμείων.
Αντίθετα επιμελώς κρατήθηκε ασχολίαστο ένα ακόμη μεγαλύτερο ρήγμα στην αξιοπιστία του σχεδίου της κυβέρνησης για νέο ήθος με τα όσα επετράπη να συμβαίνουν στη ΔΕΗ. Ο κ. Γ. Παπανδρέου, που δεν χρωστάει σε κανέναν, έσκυψε το κεφάλι και υπετάγη στις απαιτήσεις της πιο εκβιαστικής συντεχνίας που διοικεί επί χρόνια το μεγαλύτερο κρατικό μονοπώλιο, με τη διαρκή απειλή να μας κόψει το ρεύμα. Στο νέο διοικητικό συμβούλιο επεβλήθη η κυριαρχία των συνδικάτων τα οποία υποχρέωσαν την κυβέρνηση να παρανομήσει μη εφαρμόζοντας τον νόμο 3429, ο οποίος προβλέπει ότι οι προσλήψεις νέου προσωπικού θα γίνονταν με συμβάσεις ιδιωτικού δικαίου και όχι με το ειδικό καθεστώς μονιμότητας και προνομίων που ισχύουν για το παλαιό προσωπικό. Και μάλιστα για 2.035 (!) νέες προσλήψεις που φυσικά θα επιβαρύνουν με δυσβάσταχτα ποσά το ήδη υψηλό κόστος της ΔΕΗ.
Και δυστυχώς αυτές οι υποχωρήσεις που υπονομεύουν την αξιοπιστία της εξυγιαντικής πολιτικής του κ. Γ. Παπανδρέου επιβεβαιώθηκαν και με πανικόβλητη υπαναχώρηση από την περικοπή κάποιου επιδόματος των εργαζομένων στο Εθνικό Τυπογραφείο, όταν κάποιοι από το προσωπικό του έκαμαν τριήμερη κατάληψη. Δεν ξέρω αν έχει γίνει κατανοητό, αλλά η ίδια η κυβέρνηση που με αξιομνημόνευτο θάρρος και αποφασιστικότητα ξεκίνησε το αναγκαίο έργο εκλογίκευσης των ισχυόντων στο κράτος-κουρελού με τις χίλιες δυο εξαιρέσεις και προνόμια, υπονομεύει την ούτως ή άλλως δύσκολη προσπάθειά της για να μη δυσαρεστήσει κάποιες πανίσχυρες συντεχνίες του ευρύτερου δημόσιου τομέα.
Αλλά τότε πώς θα πείσει και τους άλλους θιγομένους να μη μιμηθούν τους ευδοκιμούντες εκβιαστές; Και το ακόμη χειρότερο: πώς θα αποδώσουν τα μέτρα για αύξηση εσόδων από τους καραδοκούντες δανειστές μας; Και πού να τολμήσει και τις αναγκαίες διαρθρωτικές μεταβολές.
