* Ηταν προ Τζούλιας (Αλεξανδράτου, βεβαίως)! Ενα βράδυ Σαββάτου, το 1983, προβλήθηκε από την ΕΡΤ2 η ταινία του Νίκου Αλευρά «Πέφτουν οι σφαίρες σαν το χαλάζι και ο τραυματισμένος καλλιτέχνης αναστενάζει»- τι τίτλος! Οι παλαιότεροι θα θυμούνται τον κακό χαμό που δημιουργήθηκε.
* Μετά το δελτίο ειδήσεων, ενώ όλοι ήμασταν συγκεντρωμένοι γύρω από την τηλεόραση, στην αρχή αν δεν κάνω λάθος της ταινίας, ένας σωματώδης γενειοφόρος (ο Αλευράς αυτοπροσώπως) ξαπλωμένος στην αγκαλιά μιας γυναίκας θήλαζε από το γυμνό στήθος της υποδυόμενος το μωρό. Τα τηλεφωνήματα διαμαρτυρίας βροχή. Το κανάλι σταματάει να εκπέμπει. Η αγία ελληνική οικογένεια συνέχισε τη βραδιά της βλέποντας «χιονάκια», ασφαλής πια…
* Είκοσι επτά χρόνια μετά, το gamato, το site για downloading ταινιών, μουσικής κτλ. που βρέθηκε στο στόχαστρο της Ελληνικής Αστυνομίας, κατέγραφε 900.000
χτυπήματα για το πορνό βίντεο της Τζούλιας Αλεξανδράτου. Εν προκειμένω ο όποιος «κουρασμένος καλλιτέχνης» (δικαιούται να) αναστενάζει από απελπισία, γιατί το δικό του έργο, κακό, μέτριο ή αριστούργημα, οτιδήποτε εκτός από πορνό, ποτέ δεν θα έχει τέτοια απήχηση. * Το 1983 ο Τύπος κατηγορούσε εκείνους που έβαλαν την τσόντα στα σπίτια μας.
Σήμερα η τσόντα που μπήκε στα σπίτια μας και με αποσπάσματα από το «Ράδιο Αρβύλα» αντιμετωπίστηκε σαν ένα νέο εθνικό ανέκδοτο που πολύ μάς διασκέδασε. Και το ΣΔΟΕ έτρεξε να «αρμέξει» το μερίδιό του από τα κέρδη που είχαν οι παραγωγοί (ή προαγωγοί;) της Τζούλιας. Συμπέρασμα: Τα εργαζόμενα κορίτσια που ασκούν το επάγγελμα της πορνοστάρ καλούνται να βουλώσουν τις τρύπες της οικονομίας.
Μήπως η Τζούλια διαθέσει τα χρήματα από το επόμενο πορνό που θα γυρίσει για τη σωτηρία της πατρίδας; Ισως τότε να τη συγχωρήσουμε…
* Στο μεταξύ «πέφτουν οι σφαίρες σαν το χαλάζι» επάνω της- οι σφαίρες της απαξίωσης. Πάντα μας άρεσε να απαξιώνουμε όσους μας παρείχαν το απαγορευμένο, εκείνο που θέλαμε αν όχι να το δοκιμάσουμε, έστω να το παρακολουθήσουμε από την κλειδαρότρυπα για… ψυχαγωγικούς (λέμε) λόγους. Η Τζούλια είναι άλλο ένα θύμα μας. Θύμα του εαυτού της πρώτα απ΄ όλα; Εστω. Θύμα πάντως. Και τα θύματα είναι πάντα για λύπηση- όχι;
* Την εποχή του σκανδάλου με την ταινία του Αλευρά το διοικητικό συμβούλιο της ΕΡΤ2 παραιτήθηκε. Αυτό για μια σκηνή που σήμερα φαντάζει από αφελής έως γελοία. Σήμερα οι υπαίτιοι για την εθνική εκπόρνευση της πρώην Μις Ελλάδος δίνουν συνεντεύξεις, διαρρέουν στον Τύπο το συμβόλαιό της…- μιλάμε για μια μπίζνα σαν όλες τις άλλες στην οποία συμμετείχε η Αλεξανδράτου έχοντας πλήρη επίγνωση των πράξεών της. Ας μου επιτρέψουν να διαφωνήσω: είναι εμφανές και από άλλες (τηλεοπτικές)
εμφανίσεις της ότι η κοπέλα δεν έχει πλέον καμία επίγνωση. Ο τρόπος που κοιτάζει, ο τρόπος που μιλάει… Και ο νοών νοείτω.
* Δεν είναι όμως αυτό το θέμα μας. Η Αλεξανδράτου, με παρέα ή όχι, θα συνεχίσει τον κατήφορό της. Εν προκειμένω εκείνο που τρομάζει είναι ότι ο κατήφορος αυτός δεν είναι ένα καλά κρυμμένο μονοπάτι, αλλά μια φωταγωγημένη λεωφόρος που περνάει (με τη βοήθεια του Ιnternet και της τηλεόρασης) μέσα από το σπίτι μας. Η (ερασιτέχνις, έστω) πορνοστάρ χαρακτηρίζεται μέλος της σοουμπίζ. Είναι, λένε, μοντέλο και τραγουδίστρια. Τα κανάλια τρέχουν πίσω της: «Κυρία Αλεξανδράτου, πείτε μας το ένα», «Τζούλια, πες μας το άλλο». Εκείνη αποκαλεί τους δημοσιογράφους «παιδιά», με την άνεση των VΙΡ, των φτασμένων. Και εμείς την απαξιώνουμε, αλλά την ίδια στιγμή την αποθεώνουμε σπεύδοντας να αγοράσουμε το DVD της, δίνοντάς της βήμα για να αναλύσει- τι;- την ξεφτίλα της, γράφοντας (το αυτό κάνω και εγώ) για την κακόγουστη τραγικωμωδία της ύπαρξής της.
* Εκείνη πληρώνεται για να είναι τραγική. Εμείς την πληρώνουμε για να μας δείξει, πλασάροντάς μας τα…
προϊόντα της, πόσο τραγικοί είμαστε με τη σειρά μας. Εμείς που μερικά χρόνια πριν δεν αντέχαμε τον…
κουλτουροθηλασμό του Αλευρά!
