Κατά τα φαινόμενα η κυβέρνηση Παπανδρέου, είτε μόνη είτε με βοήθεια αν χρειασθεί, λύνει, επί του παρόντος τουλάχιστον, το αναδειχθέν μετά τις εκλογές οξύ χρηματοδοτικό πρόβλημα της χώρας.
Τα τελευταία μέτρα έδειξαν διαθέσεις, οι οποίες έπεισαν τους εταίρους και λιγότερο τις αγορές, που παραμένουν δύσπιστες και προσεκτικές στις κινήσεις τους.
Θα ήταν βεβαίως προτιμότερο και ασφαλέστερο αν η κυβέρνηση έπειθε και βεβαίωνε τους πάντες ότι είναι ικανή να επιλύσει μόνη της και διά παντός το δημοσιονομικό πρόβλημα της χώρας.
Το ενδεχόμενο μιας διάσωσης με ίδιες δυνάμεις, χωρίς δεκανίκια, είναι δύσκολη, αλλά και η καλύτερη, πλήρης πλεονεκτημάτων, επιλογή.
Μπορεί να προκαλεί τα πλήθη, αλλά επιτρέπει την ταχεία επανάκτηση της χαμένης αξιοπιστίας και δημιουργεί τις προϋποθέσεις πραγματικής επανεκκίνησης της ελληνικής οικονομίας.
Η κυβέρνηση Παπανδρέου έκανε αυτήν ακριβώς τη δύσκολη επιλογή.
Το ερώτημα που τίθεται είναι αν έχει τις δυνάμεις να εφαρμόσει με συνέπεια το Πρόγραμμα Σταθερότητας και τα συνοδεύοντα αυτό επιπρόσθετα μέτρα.
Πολλοί δυσπιστούν. Και δικαίως, καθώς νιώθουν τις αμφισβητήσεις από το εσωτερικό του κυβερνώντος κόμματος και διαπιστώνουν τις δομικές αδυναμίες του κυβερνητικού σχήματος.
Κακά τα ψέματα, η κυβέρνηση Παπανδρέου έχει ακόμη προβλήματα συντονισμού, οργάνωσης και αποτελεσματικής λειτουργίας. Υπάρχουν υπουργοί που ακόμη και σήμερα δεν κατανοούν τις συνθήκες, ούτε συντονίζονται στην προσπάθεια σταθεροποίησης. Οπως υπάρχουν και άλλοι οι οποίοι επιμένουν να αμφισβητούν την επιλεγείσα πολιτική, μη αντιλαμβανόμενοι τον κίνδυνο και την απειλή της χρεοκοπίας, η οποία δυστυχώς, παρά τα μέτρα, διατηρείται ενεργή.
Ο κ. Παπανδρέου στις παρούσες ιδιαίτερες συνθήκες δεν έχει περιθώρια χρόνου, ούτε ανοχών. Επιστρέφοντας από την Αμερική δεν έχει παρά να αφοσιωθεί στην κινητοποίηση της κυβέρνησης και στην απόλυτη ενεργοποίηση του κρατικού μηχανισμού.
Από εδώ και πέρα η διάσωση της ελληνικής οικονομίας θα εξαρτηθεί από τις εισπράξεις των εφοριών, από τις εισφορές που θα μαζεύουν τα ασφαλιστικά ταμεία, από τις οικονομίες που θα κάνουν τα νοσοκομεία, από το κλίμα λιτότητας που θα διαπεράσει σύμπασα τη διοίκηση του ευρύτερου δημόσιου τομέα και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, από την πάταξη των κυκλωμάτων που λυμαίνονται τις προμήθειες του κράτους, από την επιμονή που θα επιδείξει η κυβέρνηση στην εφαρμογή του συνόλου των διασωστικών μέτρων. Και βεβαίως από τη φαντασία για εξεύρεση νέων πόρων και αξιοποίησης του κρατικού πλούτου. Και επειδή το έργο είναι σύνθετο απαιτεί κόπο, αφοσίωση και άλλους ρυθμούς. Τα οποία μόνο μια δομή τύπου ολυμπιακού «2004» μπορεί να προσφέρει. Μια εθνική ομάδα διοίκησης έργου κατά τα πρότυπα του «2004» οφείλει να συγκροτήσει ο κ. Παπανδρέου για να ελπίζει πραγματικά ότι θα σώσει την πατρίδα.
