O κ. Κώστας Σκανδαλίδης είναι απλός βουλευτής του ΠαΣοΚ. Είναι ένας «στρατιώτης», όπως ο ίδιος δήλωσε.
Ενας στρατιώτης με δείγματα παραβατικής συμπεριφοράς: μιλάει όταν δεν πρέπει και τόλμησε να προβάλει αντιρρήσεις στην πολιτική της κυβέρνησης. Την Κυριακή μια συνέντευξή του παρ΄ ολίγον να τον στείλει εκτός κόμματος. Την ώρα που ο Πρωθυπουργός έκανε πρέσινγκ στους Ευρωπαίους, ο βουλευτής έκρινε τα οικονομικά μέτρα. «Ολίσθημα, ολίσθημα» ανέκραξαν όσοι κατανοούν τις δημοσιονομικές δυσκολίες. Δεν υπάρχει άλλη επιλογή: το κράτος είναι άφραγκο και ο κ. Γ. Παπανδρέου πρέπει να γίνει ο κακός της ιστορίας. Ορισμένοι πρωθυπουργικότεροι του Πρωθυπουργού, ζήτησαν την κεφαλή του επί πίνακι. Να φύγει ο ανυπάκουος, να φύγει αυτός που τόλμησε να αμφισβητήσει την ορθότητα των επιλογών, και μάλιστα με τρόπο άκομψο, δηλαδή εκτός κομματικών οργάνων, μακριά από το Μαξίμου. Η ενδοοικογενειακή κριτική δεν μπορεί να γίνεται πρωτοσέλιδο.
Να δώσουμε μικρό δίκιο στους επικριτές του κ. Σκανδαλίδη. Την ώρα που η κυβέρνηση κυκλοφορεί γονυπετής στην Εσπερία ο βουλευτής λέει ότι «η ακατάσχετη μετρολογία δημιουργεί ανασφάλεια και φόβο», ότι η έξοδος από την κρίση «έχει αντιπάλους με ονοματεπώνυμο», ότι το ΕΣΠΑ πρέπει «να κινηθεί με συνοπτικές διαδικασίες». Κρούει τον κώδωνα: «Αν δεν στηθεί ξανά το ΠαΣοΚ στα πόδια του και δεν αναλάβει τον ιστορικό του ρόλο, δεν πάμε πουθενά». Οσοι ταράχτηκαν από την κριτική, υπογράμμισαν την ατυχή συγκυρία. Η κυβέρνηση δοκιμάζεται και ο πρώτος σε σταυρούς στη Β΄ Αθηνών διατυπώνει δική του άποψη. Οσοι οραματίστηκαν τη διαγραφή του είχαν ένα μικρό δίκιο, γιατί τα κόμματα είναι και λιγάκι στρατός. Αν δεν υπάρχει πειθαρχία, καταντάνε ΣΥΡΙΖΑ.
O απειθάρχητος κ. Σκανδαλίδης έχει το μεγάλο δίκιο. Δεν έπεσε από τον ουρανό ώστε να βαράει προσοχές στους αρχηγούς ούτε είναι κανένα παιδάκι που ξεφύτρωσε τώρα στην πολιτική. Η ζωή του, η πορεία του, είναι συνυφασμένη με την πορεία του ΠαΣοΚ. Μαζί μεγάλωσαν, μαζί ωρίμασαν το κόμμα και ο άνδρας. Αυτό λοιπόν που είπε, grosso modo, είναι πως τα οικονομικά μέτρα δεν είναι πασοκτζίδικης λογικής. Ναι, ίσως είναι σωτήρια, ναι, ίσως είναι αναπόφευκτα,- μονόδρομο τα χαρακτήρισε και ο ίδιος αλλά δεν μπορεί κανένας σοσιαλιστής να βγει και να πει «γι΄ αυτά πολεμήσαμε». Στο κάτω κάτω δεν κατέφυγε σε ειρωνείες, δεν είπε ότι «λεφτά υπάρχουν» ούτε υπενθύμισε κοροϊδευτικά τα τρία «δεν» του Ασφαλιστικού. Πολύ απλά και με σαφήνεια μετέφερε αυτά που λέει όλος ο ντουνιάς: «Να συγκροτηθούν οι μηχανισμοί του κράτους με έκτακτες διαδικασίες που θα ελέγξουν και θα πατάξουν τη φοροδιαφυγή, την αισχροκέρδεια, θα αντιταχθούν στην ακρίβεια, θα υψώσουν δίχτυ κοινωνικής προστασίας στους χειμαζόμενους πολίτες».
Στο Μαξίμου θα έπρεπε να ευγνωμονούν την τύχη τους που κυκλοφορούν εκεί έξω κάτι τύποι σαν τον Σκανδαλίδη, που είναι ευαίσθητος και γράφει και ποιήματα. Αν μη τι άλλο, δείχνει ότι δεν σκέφτονται όλοι με δείκτες και νούμερα, υπάρχουν κάποιοι που περιδιαβάζουν στην κοινωνία και αφουγκράζονται τις δυσκολίες.
Ετσι αγαπήθηκε το ΠαΣοΚ, γιατί έδειχνε να έχει καρδιά (ασχέτως αν οι μεγαλόκαρδες παροχές του παρελθόντος διέλυσαν την οικονομία). Είναι λοιπόν τόσο ισχυρή η αντιστάθμιση που γινόμαστε καχύποπτοι. Βρε, μπας και τον έβαλε ο Παπανδρέου να τα πει όλα αυτά τα πρασινοεπαναστατικά, για να καλμάρει ο κόσμος; Η επιβίωση του ΠαΣοΚ, ως σοσιαλιστικού κόμματος, θα κριθεί επικοινωνιακά από κάτι τέτοια που εξαπολύει ο κ. Σκανδαλίδης. Διαφορετικά θα επιστρατευθεί «Ο Στρατιώτης ποιητής» του Μίλτου Σαχτούρη:
«Δεν έχω γράψει ποιήματα, δεν έχω γράψει ποιήματα, μόνο σταυρούς σε μνήματα καρφώνω».
