Ο Δημήτριος Ελευθέριος Χορν γεννήθηκε στις Μαρτίου του 1921. Αποφοίτησε από τη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου το 1940.Έκανε το ντεμπούτο του το 1940 στην οπερέτα του Στράους «Η Νυχτερίδα». Αμέσως μετά εμφανίστηκε στο «Θέατρο Ρεξ» της Μαρίκας Κοτοπούλη σε πρωταγωνιστικούς ρόλους. Ανάμεσα σ΄ αυτά «Δωδεκάτη νύκτα», «Ριχάρδος Β’», «Ριχάρδος Γ’», «Άμλετ», «Τίμων ο Αθηναίος» (Σαίξπηρ), «Ημερολόγιο ενός τρελού» (Γκόγκολ), «Ιβάνωφ» (Τσέχωφ), «Ερρίκος Δ’» (Πιραντέλο).
Το 1944 συγκρότησε δικό του θίασο με τη Μαίρη Αρώνη και αργότερα με τη Βάσω Μανωλίδου. Το 1945 συνεργάστηκε με το θίασο Μελίνας Μερκούρη και Νίκου Χατζίσκου. Από το 1946 έως το 1950 επέστρεψε στο Εθνικό Θεάτρο. Το 1951 μετέβη στην Αμερική και Αγγλία, όπου και παρέμεινε επί διετία παρακολουθώντας την εξέλιξη του θεάτρου.
Από το 1953 που επέστρεψε μέχρι το 1959 συγκρότησε μαζί με την Έλλη Λαμπέτη και τον Γιώργο Παππά δικό τους θίασο και ανεβάζουν έργα όπως το «Νυφικό κρεβάτι», «Ο βροχοποιός» κ.ά., επιχειρώντας τουρνέ στην Κωνσταντινούπολη και Αίγυπτο.
Συμμετείχε μόλις σε δέκα κινηματογραφικές ταινίες, με αξιόλογες επιτυχίες όπως «Μια ζωή την έχουμε» (1958), «Αλίμονο στους νέους» (1961), «Η κάλπικη λίρα (1954), «Το κορίτσι με τα μαύρα» (1956) κ.ά.
Στημν ιστορία του ραδιοφώνου έμεινε η εκπομπή του με τίτλο «Ο Ταχυδρόμος Έφτασε». Με μια σουρεαλιστική ειρωνεία στη φωνή του, διάβαζε φανταστικά γράμματα ακροατών, σε κείμενα του Κώστα Πρετεντέρη.
Σύναψε σχέση επί επτά χρόνια με τη μεγάλη Ελληνίδα ηθοποιό Έλλη Λαμπέτη, με την οποία παραλίγο να αποκτήσει παιδί αν και δεν παντρεύτηκαν ποτέ.
Πέθανε στις 16 Ιανουαρίου 1998. Μετά το θάνατό του, καθιερώθηκε στη μνήμη του το βραβείο Χορν, το οποίο απονέμεται σε νέους ηθοποιούς του θεάτρου.
