Τα πρώτα μέτρα της κυβέρνησης επιτέλους ανακοινώθηκαν. Ούτως ή άλλως εν μέρει αναπόφευκτα, αλλά επιδεχόμενα και πολλή συζήτηση. Και τώρα μετρούνται οι αντιδράσεις, κυρίως των αγορών της ΕΕ και των ελλήνων πολιτών. Μια πρώτη εκτίμηση της στήλης: Και αυτά θα αποδειχθούν ανεπαρκή αν δεν ενταχθούν σε ένα σοβαρά μελετημένο σχέδιο που θα έχει τρεις κυρίως στόχους: α) τη δραστική συρρίκνωση του κράτους, της γραφειοκρατίας, της κομματοκρατίας και της σπάταλης διαχείρισης του χρήματος των φορολογουμένων, β) την άρση κάθε εμποδίου και την παροχή κάθε κινήτρου για την ανάπτυξη παραγωγικών δραστηριοτήτων και ιδιωτικών επενδύσεων με συνοπτικές διαδικασίες, ώστε να ξεπερασθεί η ύφεση στην οποία συντείνουν και τα πρόσθετα φορολογικά βάρη, αλλά και η συρρίκνωση των νόμιμων εισοδημάτων, και γ) να τεθεί τέρμα στην ατιμωρησία στην οποία συμβάλλουν από κοινού η διεφθαρμένη πολιτική ηγεσία και η κατ΄ εικόνα της συνεργούσα δημόσια διοίκηση και αυτοδιοίκηση, και η σχεδόν σε παράλυση τελούσα Δικαιοσύνη, εξαιτίας κυρίως της νομοθεσίας, που προνοεί και για την ουσιαστική ατιμωρησία.
Οι ευθύνες του πολιτικού κόσμου της χώρας, ο οποίος βαρύνεται και με την εγκληματική υπερχρέωση της χώρας, επιβάλλουν εθνική συνεννόηση τουλάχιστον των δύο μεγάλων κομμάτων, την οποία απερίσκεπτα τορπίλισε ο κ. Πρωθυπουργός. Γιατί ΠαΣοΚ και ΝΔ είναι λίγο- πολύ συνυπεύθυνα για το σημερινό αδιέξοδο και γι΄ αυτό θα πρέπει από κοινού, παραμερίζοντας τις κομματικές ιδιοτέλειες και καταγγέλλοντας τον λαϊκισμό και την επικίνδυνα αντιδημοκρατική συμπεριφορά των αριστερών κομμάτων, να συστρατευθούν σε πολιτική εθνικής σωτηρίας. Και αυτή θα πρέπει να απευθύνεται και στο εσωτερικό, ενεργοποιώντας ευρεία κοινωνική συμπαράταξη και με πρόταγμα την εθνική σωτηρία, αλλά και στο εξωτερικό, ώστε να αποκατασταθεί η αξιοπιστία και της πολιτικής μας ηγεσίας και της οικονομίας μας έναντι των αγορών και της ευρωζώνης.
Πάντως η υπερχρέωση που μας έχει φέρει στα πρόθυρα της χρεοκοπίας δεν είναι μεμονωμένη περίπτωση. Και ναι μεν η παγκόσμια οικονομική κρίση καθιστά ακόμη πιο επώδυνα τα μέτρα, παρέχει όμως και το πλεονέκτημα να μην είμαστε η μόνη προβληματική χώρα, αν και καταφέραμε να αναδειχθούμε ως δακτυλοδεικτούμενο κράτος προς αποφυγήν. Ο καθηγητής κ. Βασίλειος Μαρκεζίνης σε πρόσφατο εμπεριστατωμένο άρθρο του συγκρίνει: «Το έλλειμμα του προϋπολογισμού μας ανέρχεται μεν στο 12,5% του ΑΕΠ, αλλά είναι μόλις κατά 1% υψηλότερο από της Ισπανίας (11,5%), 0,5% υψηλότερο από της Ιρλανδίας και 2% χαμηλότερο από της Βρετανίας.Οσον αφορά το δημόσιο χρέος μας,περίπου 125% του ΑΕΠ,είναι μόλις 9% υψηλότερο από του Βελγίου, αλλά κατά 75% χαμηλότερο από της Ισπανίας. Συνακόλουθα εντός του 2010 το Βέλγιο πρέπει να δανεισθεί 89 δισ. ευρώ, η Ιταλία 393 δισ., η Γαλλία 454 δισ. καιη Ελλάς μόλις 53 δισ. ευρώ. Επίσης μετά το α΄ τρίμηνο της χρονιάς οι ΗΠΑ πρέπει να δανεισθούν γύρω στα 400 δισ. δολάρια από την Κίνα» («Το Παρόν», 25/2). Συνεπώς, δεν είμαστε μόνοι στη δίνη της υπερχρέωσης. Με τα αναξιόπιστα στατιστικά στοιχεία μας όμως και με τη ρηχή, χωρίς στοιχειώδη ανταγωνιστικότητα οικονομία μας, με εκτεταμένη διαφθορά και καταναλωτική σπατάλη, αυτοπροσφερθήκαμε ως το πιο πρόσφορο θύμα στην αγωνία μας για να βρούμε δανεικά χρήματα ώστε να αποφύγουμε τη χρεοκοπία. Ετσι αυτοπαγιδευτήκαμε στον φαύλο κύκλο του υψηλότατου δανεισμού για να εξοφλούμε τα προηγούμενα δάνεια, ενώ δεν θέλουμε να παραδεχθούμε ότι ζούμε πλουσιοπάροχα εις βάρος των επόμενων γενεών αλλά και των πολιτών πολλών πλουσιότερων χωρών της ΕΕ, οι οποίοι μας χρηματοδοτούν με άφθονες δωρεάν επιδοτήσεις, που τις τρώμε μεταξύ άλλων στα μπουζούκια ή σε μαζικά ταξίδια στο εξωτερικό για στήριξη των ποδοσφαιρικών ομάδων μας!
