Oταν η οικονομική κρίση του 1929 άρχισε να πλήττει την Ελλάδα και η απειλή της χρεοκοπίας ήταν «προ των πυλών», ο τότε πρωθυπουργός Ελευθέριος Βενιζέλος δεν δίστασε να λάβει τα «προσήκοντα» μέτρα, σκληρά και δυσβάστακτα. Μιλώντας στη Βουλή μάς άφησε χρήσιμη και διδακτική υποθήκη:«… Και όταν ακόμη γνωρίζω ότι ωρισμένα μέτρα τα οποία εισηγούμαι, τα οποία λαμβάνω, με καθιστούν αντιδημοτικόν, και όταν ακόμη ξέρω ότι έχω να ζημιωθώ πολιτικώς πολύ, δεν διστάζω να προβώ». Ο σημερινός Πρωθυπουργός, ο Γιώργος Παπανδρέου, έπειτα από κάποιους δικαιολογημένους δισταγμούς, «διέβη τον Ρουβίκωνα». Πήρε την ιστορική ευθύνη να αποτρέψει τη χρεοκοπία και να αποκαταστήσει τη διεθνή αξιοπιστία της χώρας. Θα πονέσουν πολλούς τα μέτρα. Είμαι βέβαιος ότι πρώτος πόνεσε ο ίδιος ο Παπανδρέου. Δικαιούται όμως τον τίτλο του «Πρωθυπουργού ευθύνης».
Κατανοητές οι αντιδράσεις των εργαζομένων, ακατανόητες και ανεύθυνες οι αντιδράσεις της Νέας Δημοκρατίας και των πολεμοχαρών κομμάτων της Αριστεράς. Περισσότερο ακατανόητες είναι οι μεμψίμοιρες αντιδράσεις κάποιων υπουργών και στελεχών του ΠαΣοΚ. Διαφωνίες χωρίς αντιπρόταση. Απλά και μόνο λαϊκισμός για να καρπωθούν κάποιο προσωπικό πολιτικό όφελος από το πολιτικό κόστος το οποίο αναπόφευκτα, έστω και προσωρινά, θα έχουν τα σκληρά μέτρα για το κυβερνών κόμμα.
Κάποιοι είπαν ότι τα μέτρα θα διαλύσουν το κόμμα! Προφανώς δεν έχουν συνειδητοποιήσει ότι, αν χρεοκοπούσε η χώρα, θα κλείνονταν όλοι στα σπίτια τους μέχρι να φύγουν νύχτα και λάθρα σε χώρες εκτός Ευρώπης. Και κάποιοι άλλοι μίλησαν για αλλοίωση της «φυσιογνωμίας» του κόμματος! Σωστά απάντησε ο Παπανδρέου: «Είναι πέρα από τη φυσιογνωμία μας αλλά είναι μέτρα έκτακτης ανάγκης».
Η «φυσιογνωμία», προφανώς η «σοσιαλιστική», μπορεί να αποκατασταθεί ως το τέλος της τετραετίας. Είναι και το βασικό στοίχημα του Παπανδρέου. Είναι προσωπικό το στοίχημα. Γιατί αυτόν ουσιαστικά ψήφισε η πλειοψηφία του λαού και όχι το φθαρμένο ΠαΣοΚ. Πίστεψε στο όραμά του, που συνόψιζε το σύνθημα «άλλαξέ τα όλα». Ασκείται, όχι αδικαιολόγητα, η κριτική ότι άλλα υποσχόταν προεκλογικά. Ελεγε ότι «χρήματα υπάρχουν» και τώρα όχι μόνο δεν δίνει αλλά τα παίρνει από τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων. Ας είμαστε ειλικρινείς. Και αν γνώριζε το πραγματικό έλλειμμα και το ύψος των δανείων, ούτε εκείνος ούτε ουδείς άλλος γνώριζε την έκταση και το βάθος της αναξιοπιστίας της χώρας. Και ουδείς μπορούσε να προβλέψει την εχθρική στάση των εταίρων η οποία ουσιαστικά προκάλεσε το παιχνίδι των κερδοσκόπων. Ο Παπανδρέου δεν θα κριθεί τελικά από την αναντιστοιχία των προεκλογικών λόγων και των κυβερνητικών μέτρων για την αντιμετώπιση της δημοσιονομικής κρίσης. Τα τελευταία μέτρα είναι η αυλαία της Μεταπολίτευσης, την οποία ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας χαρακτήρισε με τέσσερις λέξεις: «Είχαμε ξεχειλώσει ως κοινωνία». Και «Το Βήμα» όριζε το μέλλον: «Η επόμενη περίοδος δεν μπορεί παρά να είναι εποχή αξιοπιστίας και ανταγωνιστικότητας. Η εποχή του ανέξοδου πολιτικαντισμού και του υπερκαταναλωτικού μοντέλου τελείωσε οριστικά και αμετάκλητα». Οι πολίτες έχουν κατανοήσει το δημοσιονομικό πρόβλημα και θα ανεχθούν τις επιπτώσεις των έκτακτων μέτρων με την ελπίδα ότι είναι προσωρινά, τουλάχιστον εκείνα που πλήττουν άμεσα το εισόδημα των χαμηλόμισθων και χαμηλοσυνταξιούχων. Αυτή την ελπίδα δεν πρέπει να διαψεύσει ο Πρωθυπουργός. Η βιώσιμη, ορθολογική και ανταγωνιστική ανάπτυξη είναι πλέον μονόδρομος. Ηλθε η ώρα για την επανεκκίνηση της πραγματικής οικονομίας για την οποία μιλούσε προεκλογικά ο κ. Παπανδρέου.
Πρώτο μέλημά του είναι η «επανεκκίνηση» της κυβέρνησης και η αναθεώρηση των ρηξικέλευθων ιδεών περί διαβουλεύσεων και ηλεκτρονικής διακυβέρνησης που «μπλοκάρουν» την ίδια την κυβέρνηση. Και η επανεκτίμηση υπουργών, κυβερνητικών στελεχών και συμβούλων. Τέλος οι πειραματισμοί. Ωρα για δουλειά.
