Με τι θα μοιάζει η Βρετανία αν, παρά τις παλαιότερες δημοσκοπήσεις, κερδίσει τις εκλογές ο Γκόρντον Μπράουν; Ισως με μια χώρα με περισσότερους υποαπασχολουμένους και με αρκετούς από εμάς να κάνουν αναγκαστικές διακοπές στο σπίτι. Δεν θέλω να κρίνω την οικονομική πολιτική των Εργατικών ή των Συντηρητικών, αλλά αποτελεί κοινή διαπίστωση ότι οι αγορές έχουν την τάση να εγκαταλείπουν τη στερλίνα όταν οι πιθανότητες του κ. Μπράουν να επανεκλεγεί είναι μεγαλύτερες.
Ο Συντηρητικός σκιώδης υπουργός Οικονομικών Τζορτζ Οζμπορν καλλιεργεί την εικόνα της δημοσιονομικής υπευθυνότητας παρά τους φόβους πολλών στο Σίτι ότι είναι άπειρος. Φαίνεται ότι οι αγορές έχουν χωνέψει ότι αυτές οι εκλογές προσφέρουν τη δυνατότητα επιλογής μεταξύ ενός Εργατικού Κόμματος που θα αναβάλει για έναν χρόνο τα δύσκολα, δηλαδή την προσπάθεια μείωσης του ελλείμματος, και ενός Συντηρητικού Κόμματος το οποίο θα ξεκινήσει αμέσως τη «δουλειά», με όσους κινδύνους αυτό συνεπάγεται για τα λαϊκά εισοδήματα.
Το ζήτημα όμως είναι άλλο. Είναι μύθος η εντύπωση ότι τεράστιο χάσμα δήθεν χωρίζει τον κ. Οζμπορν από τον νυν υπουργό Οικονομικών Αλιστερ Ντάρλινγκ ως προς τον χρόνο που θα αρχίσουν να περιορίζουν τα ελλείμματα, όποιο κόμμα κι αν κερδίσει τις εκλογές.
Αυτή η τεχνητή διαμάχη βολεύει για λόγους κομματικής σκοπιμότητας Εργατικούς και Συντηρητικούς. Ωστόσο, είναι ξεκάθαρο ότι η διστακτικότητα των δύο μεγάλων κομμάτων να ανακοινώσουν τις λεπτομέρειες της πολιτικής τους δυσκολεύει τους επιχειρηματίες και τις αγορές να κάνουν τον σχεδιασμό τους για το επόμενο χρονικό διάστημα.
Με άλλα λόγια, όσο πιο γρήγορα ξεμπερδέψουμε από αυτές τις εκλογές τόσο το καλύτερο. Οχι επειδή το ένα κόμμα προσφέρει καλύτερο μέλλον από το άλλο. Η ζημιά προέρχεται από τη- λανθασμένη- αντίληψη ότι είναι «αβέβαιη» η μορφή της οικονομικής παρέμβασης. Τα μέτρα για το βρετανικό έλλειμμα είναι γνωστά.
Ποιος και πότε θα βρει το θάρρος να τα επιβάλει είναι το ζήτημα.
