Με λίγα λόγια, η περίληψη: μέτρα σκληρά, μέλλον αβέβαιο, δικαιοσύνη στο μοίρασμα των θυσιών για την ώρα αμφίβολη. Θα μας στηρίξουν τουλάχιστον και πώς; Η απάντηση, δυστυχώς, στο προσεχές!
Ολα αυτά επιβάλλουν ορισμένες διαπιστώσεις καθώς και μερικές απλές σκέψεις. Η κυριότερη είναι η πλήρης απουσία πειστικής εναλλακτικής λύσης. Οσοι διαφωνούν με τα μέτρα μάς προτείνουν τι; Μια φράση κενή περιεχομένου: υπάρχουν λένε «και άλλοι δρόμοι». Το κακό είναι ότι δεν προσδιορίζονται αυτοί οι «άλλοι» δρόμοι, με στοιχεία όμως και αριθμούς· μήτε και το πού οδηγούν. Σ΄ άλλη γη, σ΄ άλλα μέρη;
Το όνειρο του Γιώργου Παπανδρέου, όπως και κάθε άλλου ηγέτη, θα ήταν να οδηγήσει τη χώρα σε μια νέα χρυσή εποχή. Οικονομική και κοινωνική. Υποχρεωτικά όμως διαχειρίζεται τη μιζέρια που βρήκε και που, ως προς την έκταση και το βάθος της, κανείς, δικός μας ή ξένος, δεν είχε προβλέψει σωστά.
Ναι, δεν είναι «σοσιαλιστική» η κυβερνητική πολιτική κι ας είναι σοσιαλιστική η κυβέρνηση που με τόσο κόπο και τόση καθυστέρηση την καθορίζει και, επιτέλους, την αναγγέλλει. Γιατί δεν είναι σοσιαλιστική η Ευρωπαϊκή Ενωση που χαράσσει σε μεγάλο βαθμό τις δημοσιονομικές πολιτικές με μόνο κριτήριο τη σταθερότητα. Και γιατί δεν υπάρχει κανένας λόγος- γνωστό το επιχείρημα- οι Γερμανοί να εργάζονται ως τα 65 ή τα 67 τους και να πληρώνουν για να βγαίνουν στη σύνταξη οι δικοί μας στα 55 τους.
H συζήτηση επικεντρώθηκε το τελευταίο διάστημα στον 14ο μισθό που έχει προσλάβει τον χαρακτήρα ταμπού. Θα ήταν χρήσιμο να γνωρίζουμε, για να καταλάβουμε και μερικές αντιδράσεις, ότι δεν υπάρχει καν 13ος μισθός σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες είτε στον ιδιωτικό είτε στον δημόσιο τομέα τους όπου πάντως οι βασικές αποδοχές των εργαζομένων είναι σχετικά μεγαλύτερες σε σχέση με τις μέσες αποδοχές εδώ. Η ευθυγράμμιση προς τα κάτω είναι λύση μόνο σε ώρες πτώχευσης. Δεν θα έπρεπε να προσλάβουν οριστική μορφή οι όποιες περικοπές αποδοχών. Οι σημερινές θυσίες δεν πρέπει να εξασφαλίσουν τα αυριανά υπερκέρδη ορισμένων (είναι σίγουρο ότι οι περικοπές θα επεκταθούν και στον ιδιωτικό τομέα ανεξάρτητα από τις ανάγκες του!) μήτε να ευτελιστεί μόνιμα η δημόσια διοίκηση που βεβαίως και πρέπει να αναδιοργανωθεί ριζικά.
Κατηγορήθηκε η κυβέρνηση Παπανδρέου ότι έχασε πέντε μήνες και ότι συνέβαλε στον γενικό πανικό επιτρέποντας τη συνεχή «διασπορά ανησυχητικών ειδήσεων» για τα σχεδιαζόμενα μέτρα. Τώρα, έχουμε πια μια εικόνα (σχεδόν) ξεκάθαρη και μια κυβέρνηση (φαινομενικά;) αποφασισμένη. Δεν έχουμε τίποτε άλλο. Συνεπώς, πρέπει να τη στηρίξουμε.
