Η κυβέρνηση Παπανδρέου εκάμφθη, τα πρόσθετα μέτρα ελήφθησαν προτού καν αξιολογηθεί το Πρόγραμμα Σταθερότητας από τις Βρυξέλλες, αλλά οι αγορές δεν επείσθησαν, συνέχισαν και συνεχίζουν να αντιμετωπίζουν την ελληνική υπόθεση με την ίδια καχυποψία.
Μετά τα μισόλογα του κ. Τρισέ οι πιέσεις προς τους εγχώριους τίτλους εντάθηκαν προς γενική έκπληξη των πάντων.
Μάλιστα επεκτάθηκαν προς άλλους ασθενείς κρίκους της ευρωζώνης, επιβεβαιώνοντας εκείνους που επέμεναν ότι μέσω των αγορών παίζεται και γεωπολιτικό παιχνίδι, με προφανή στόχο το ευρώ. Την περασμένη Παρασκευή αλλεπάλληλα ήταν τα κερδοσκοπικά κύματα σε βάρος της Ελλάδας και της Πορτογαλίας, και δευτερευόντως της Ισπανίας.
Ορισμένοι μάλιστα διέκριναν και τάσεις διεύρυνσης των επιθέσεων εναντίον της Ιταλίας, της Ιρλανδίας και του Βελγίου, με αποτέλεσμα η ανησυχία να μεταδίδεται σε ολόκληρη την Ευρώπη.
Δεν είναι τυχαίο ότι προχθές το βράδυ πύκνωναν οι εκκλήσεις ευρωπαίων παραγόντων προς τις Βρυξέλλες για διασωστικές παρεμβάσεις και αμυντικές πράξεις προς απόκρουση των κερδοσκόπων. Χαρακτηριστική ήταν η επιστολή του πρώην πρωθυπουργού του Βελγίου και νυν προέδρου της ομάδας των Φιλελευθέρων του Ευρωκοινοβουλίου κ. Γκυ Φερχόφσταντ προς τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου κ. Χέρμαν βαν Ρόμπεϊ, με την οποία εκφράζεται η πεποίθησή του ότι έπρεπε ήδη να είχε προσφερθεί βοήθεια στην Ελλάδα. Επίσης έχει εξαιρετική σημασία το γεγονός ότι το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα ζήτησε την Παρασκευή να συζητηθεί εν ολομελεία στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο η κρίση στην ευρωζώνη.
Αντιστοίχως, στην Αθήνα υπουργοί, τραπεζίτες και επιχειρηματίες κατέγραφαν το αδιέξοδο και δεν έκρυβαν την ανησυχία τους ότι η χώρα μας συνεχίζει να αποτελεί τον πρώτο στόχο και πως, αν δεν υπάρξει ευρωπαϊκή παρέμβαση, το μοιραίο μπορεί να επισυμβεί ανά πάσα στιγμή.
Οι πιο υποψιασμένοι θύμιζαν τις συνθήκες που επικράτησαν στις διεθνείς αγορές τον Οκτώβριο του 2008, λίγο πριν από την κατάρρευση της Lehman Βrothers.
Και ευθέως έθεταν το αγωνιώδες ερώτημα: Θα γίνει η Ελλάδα η Lehman Βrothers της Ευρώπης; Ως γνωστόν και τότε είχαν προηγηθεί ατέρμονες συζητήσεις για το αν θα έπρεπε να προσφερθεί σωσίβιο ή βοήθεια από τις κεντρικές τράπεζες ή από άλλα πιστωτικά ιδρύματα. Και ενώ συνεχίζονταν οι συζητήσεις, ένα πρωί η αγορά έδωσε τη λύση και ο αμερικανικός κολοσσός κήρυξε πτώχευση, παρασύροντας τους πάντες σε πρωτοφανή κρίση.
Πολλοί τότε υποστήριζαν ανοήτως ότι έπρεπε να υπάρξει ένα θύμα προκειμένου να εκτονωθεί η κρίση. Οταν όμως επήλθε η πτώχευση της αμερικανικής επενδυτικής τράπεζας, έπνιξε τους πάντες απειλώντας με κατάρρευση ολόκληρο το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα.
Χρειάστηκε να απειληθούν τα μεγαθήρια του αμερικανικού χρηματοπιστωτικού συστήματος για να αρχίσουν όλοι να συζητούν για πακέτα σωτηρίας και βοήθειας.
Τηρουμένων των αναλογιών, αντίστοιχος είναι και ο διάλογος μεταξύ των Ευρωπαίων για την περίπτωση της Ελλάδας και άλλων θεωρούμενων ασθενών κρίκων της ευρωζώνης. Οι Γαλλογερμανοί συζητούν εδώ και μήνες για τη μέθοδο αντιμετώπισης πιθανού ελληνικού προβλήματος και ταλαντεύονται μεταξύ της έκδοσης ευρωομολόγου και της προσφυγής στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
Την ίδια ώρα οι λόγοι είναι σκληροί, ο κ. Τρισέ άλλοτε προσφέρει καρότο και άλλοτε κραδαίνει μαστίγιο, ο γερμανός υπουργός Οικονομικών δεν θέλει ούτε να ακούει για βοήθεια προς την Ελλάδα και οι γερμανικές τράπεζες γράφουν τα χειρότερα για την ελληνική οικονομία, ωσάν να έχουν προεξοφλήσει την τύχη της.
Εξίσου προβληματικές είναι και οι αναφορές των κυρίαρχων εκφράσεων της διεθνούς κερδοσκοπίας, οι οποίες κινούνται με πρωτοφανή θρασύτητα από τις ίδιες τις τράπεζες, που συνωστίζονται έξω από την πόρτα του Οργανισμού Διαχείρισης του Δημοσίου Χρέους προκειμένου να εξασφαλίσουν όσο το δυνατόν μεγαλύτερα μερίδια στη χρηματοδότηση του ελληνικού χρέους.
Τις τελευταίες ημέρες τα καλόπαιδα με τα άσπρα πουκάμισα και τους πολυτελείς χαρτοφύλακες μπαινοβγαίνουν κατά κύματα στο κτίριο της οδού Ομήρου όπου στεγάζεται ο Οργανισμός Διαχείρισης των χρεών μας.
Μόνο όταν είδαν τις επιθέσεις να μετακινούνται στην Ιβηρική Χερσόνησο και κατεδείχθη ότι η κερδοσκοπία δεν γνωρίζει σύνορα, άρχισαν να τους ζώνουν μαύρα φίδια και να ανησυχούν μήπως υπάρξουν άλλες εξελίξεις, ικανές να ακυρώσουν το παίγνιό τους.
Αυτή τη στιγμή δεν είναι λίγοι στις Βρυξέλλες και στη Φραγκφούρτη που αναγνωρίζουν ότι πίσω από τις κερδοσκοπικές επιθέσεις κρύβονται και γεωπολιτικοί σκοποί. Βάσει αυτής της εκτίμησης υποστηρίζουν την άποψη ότι πρέπει να αναπτυχθούν ταχέως αντίμετρα και μηχανισμοί ανάσχεσης του κερδοσκοπικού κύματος. Στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα αναγνωρίζουν πλέον ότι οι χώρες έχουν εγκαταλειφθεί στο έλεος του Θεού, ότι οι διεθνείς κερδοσκόποι ασκούνται επί παρθένων εδαφών και κινούνται χωρίς κανένας να παρεμβαίνει ή να δημιουργεί περιβάλλον κινδύνων και κόστους για τις πράξεις τους. Αυτή είναι ίσως και η ευκαιρία του κ. Παπανδρέου. Στη βάση της κοινής άμυνας έναντι των κερδοσκόπων μπορεί να διεκδικήσει συμμαχίες και να απαιτήσει αλληλεγγύη από τους ομολόγους του στην ευρωζώνη. Ο «σταυρός του Νότου» μπορεί να συγκροτηθεί και να προκαλέσει την κινητοποίηση της πολιτικής Ευρώπης που έως τώρα παρακολουθεί αμήχανη και σχεδόν μοιρολατρικά τη διαχεόμενη κρίση, η οποία απειλεί την ΟΝΕ, το πιο φιλόδοξο μεταπολεμικό πολιτικό σχέδιο της Γηραιάς Ηπείρου.
