Για όσους «άπιστους Θωμάδες» δεν πιστεύουν στο ρητό πως οι λαοί έχουν τους ηγέτες που τους αξίζουν, μια σύντομη ματιά στα εφετινά πεπραγμένα του Σίλβιο Μπερλουσκόνι αρκεί για να τους πείσει: ο ιταλικός λαός βρήκε ξανά και ξανά στο πρόσωπο του Καβαλιέρε τον ιδανικό ηγέτη και αυτός φρόντισε εφέτος να του επιστρέψει τη φιλοφρόνηση αυτογελοιοποιούμενος σε βαθμό να γελά- και μαζί να κλαίει για την κατάντια της δημοκρατίας της- ολόκληρη η Ιταλία, δεξιοί μαζί και αριστεροί…

Η τρίτη κατά σειράν πρωθυπουργική θητεία του μεγιστάνα των ΜΜΕ, ο οποίος πέρυσι την άνοιξη θριάμβευσε «διά περιπάτου» επί των κεντροαριστερών αντιπάλων του, αποδείχθηκε λοιπόν φαρμακερή. Τα διαδοχικά «ροζ» σκάνδαλα με τους γεροντοέρωτες του…«Καβαλάρη», πληρωμένους και μη, τράβηξαν, όπως ήταν φυσικό, τους προβολείς, αλλά πίσω τους χάσκουν ορθάνοιχτα τα πραγματικά προβλήματα της ιταλικής δημοκρατίας: η διαπλοκή του πρωθυπουργού και του πολιτικού κόσμου εν γένει με το οργανωμένο έγκλημα και την ελίτ του πλούτου, η εκτεταμένη διαφθορά και η διασπάθιση του δημόσιου κορβανά, η αυξανόμενη ανεργία, οι μεγάλες εισοδηματικές και κοινωνικές ανισότητες, η ξενοφοβία και ο ρατσισμός κατά των μεταναστών- ένα κουβάρι που περιπλέκεται ακόμη περισσότερο από τη βαθιά οικονομική κρίση. Οι «120 μέρες στα Σόδομα» του ιταλικού φασισμού πέρασαν αλλά, αντί για τα «καθαρά χέρια» του Αντόνιο Ντι Πιέτρο, ήρθε για τα καλά η σειρά των μαφιόζικων «Γομόρρων» βυθίζοντας μεγάλο μέρος του ιταλικού πληθυσμού στην αθλιότητα- ενώ τα ΜΜΕ εστιάζουν στα χλιδάτα κρεβάτια της μπερλουσκονικής «βίλας των οργίων» της Σαρδηνίας…

? Τα πάρτι και οι φίλες
Θα μπορούσαμε να απαριθμήσουμε ένα ένα τα ροζ σκάνδαλα της χρονιάς- το σίριαλ με τη 18χρονη «φίλη» του που οδήγησε στο οριστικό διαζύγιο με τη σύζυγό του, τις γυμνές φωτογραφίες από τη «βίλα Τσερτόζα» της Σαρδηνίας, τις εξομολογήσεις της πόρνης πολυτελείας Πατρίτσια Ντ΄ Αντάριο για τα «πάρτι» του Καβαλιέρε, όπου πρόσφερε έξτρα απολαύσεις στους ξένους ηγέτες… Η αλήθεια όμως είναι ότι ο Μπερλουσκόνι δεν θα πέσει λόγω «λίμπιντο»: θα πέσει γιατί το προσωποκεντρικό του μοντέλο… τηλεοπτικής διακυβέρνησης δεν αποδίδει πια. Από την ημέρα που το συνταγματικό δικαστήριο απέρριψε τον Οκτώβριο το νομοσχέδιο που προώθησε για να καταστήσει τους εν ενεργεία πρωθυπουργούς- δηλαδή, τον εαυτό του – απρόσβλητους από κάθε δίωξη, ο Μπερλουσκόνι μετράει ήδη ανάποδα τις ημέρες: δύσκολα πια θα κρατηθεί στην εξουσία και ακόμη και οι στενότεροι συνεργάτες του «του σκάβουν τον λάκκο».

Η χαριστική βολή στην… τηλεγενή πολιτική του καριέρα δεν θα έρθει, όπως όλα δείχνουν, από κάποιο νέο «ροζ» σκάνδαλο με «λολίτες» ή κολ γκερλ αλλά από τις αποκαλύψεις του «πεντίτο» («μετανοημένου», συνεργαζόμενου με τις αρχές) μαφιόζου Γκάσπαρε Σπατούτσα, ο οποίος κατέθεσε πριν από λίγες ημέρες ότι το παλιό του «αφεντικό», ο Τζιουζέπε Γκραβιάνο, που καταδικάστηκε το 1993 για σειρά βομβιστικών επιθέσεων, του είχε εκμυστηρευθεί ότι ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι συνδέεται με το οργανωμένο έγκλημα. Για την ακρίβεια, ο Γκραβιάνο φέρεται να καυχιόταν δημόσια πως η μαφία της Σικελίας, η Κόζα Νόστρα, «έχει τη χώρα στα χέρια της» χάρη στις διασυνδέσεις της με ανθρώπους όπως ο Μπερλουσκόνι. Και μιλάμε για μια περίοδο όπου ο Μπερλουσκόνι δεν είχε ακόμη εμπλακεί με την πολιτική αλλά παρέμενε απλά ένας από τους ισχυρότερους επιχειρηματίες της Ιταλίας…

Ο ίδιος ο Μπερλουσκόνι αντέδρασε στις κατηγορίες με τον συνηθισμένο του τρόπο: επαναλαμβάνοντας ξανά και ξανά πως είναι «μακράν ο καλύτερος πρωθυπουργός» στην ιστορία της Ιταλίας και υποστηρίζοντας πως η Μαφία τον εκδικείται με αυτόν τον τρόπο για τον πόλεμο που δίνει ενάντια στο οργανωμένο έγκλημα. «Πρόκειται για παραλήρημα, εξωπραγματικές κατηγορίες που μόνο γέλωτα μπορούν να προκαλέσουν, αφού δεν πρόκειται να τις πιστέψει κανείς» φέρεται ότι είπε στο υπουργικό συμβούλιο. Η υπόθεση είναι στημένη, είπε: πίσω της κρύβονται τα «κόκκινα καθάρματα»- οι κρυπτοκομμουνιστές(!) δικαστές που θέλουν να τον καταστρέψουν για να παραδώσουν την Ιταλία στους άθεους κομμουνιστές! Εκατοντάδες χιλιάδες Ιταλοί, όμως, μεταξύ των οποίων και η πνευματική και καλλιτεχνική αφρόκρεμα της χώρας, δεν έχουν την ίδια γνώμη. Περίπου 350.000 Ιταλοί συμμετείχαν στις αρχές Δεκέμβρη στην κινητοποίηση «Νo Βerlusconi Day» («Ημέρα κατά του Μπερλουσκόνι») στη Ρώμη ζητώντας την άμεση παραίτηση του «επικίνδυνου για την δημοκρατία» ιταλού πρωθυπουργού. Η διαδήλωση οργανώθηκε μέσω Διαδικτύου, με τη συμμετοχή καλλιτεχνών, συνδικάτων, συνδέσμων και πολιτικών εκπροσώπων της Κεντροαριστεράς. Εκτός από τη Ρώμη, μάλιστα, οργανώθηκαν διαδηλώσεις διαμαρτυρίας σε άλλες 45 πόλεις σε όλον τον κόσμο- στο Λονδίνο, στο Παρίσι, στη Βιέννη, στη Βαρκελώνη, ακόμη και στο Μόντρεαλ και στο Σαν Φρανσίσκο…

Στη Ρώμη ήταν παρόντα όλα τα στελέχη του κόμματος Ιταλία των Αξιών του πρώην εισαγγελέα Ντι Πιέτρο, μέλη των οικολόγων και των κομμουνιστών και αρκετοί βουλευτές του Δημοκρατικού Κόμματοςαλλά δεν πήραν τον λόγο. Δεν ήταν μια πολιτική συγκέντρωση αλλά μια κηδεία: πολλοί διαδηλωτές κρατούσαν ένα μοβ μαντίλι, ένα καπέλο, μια εσάρπα, μια καρφίτσα του χρώματος αυτού, που στην καθολική παράδοση χρησιμοποιείται για τα πένθιμα άμφια των ιερέων κατά τη Σαρακοστή- «σε ένδειξη πένθους για την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η χώρα». Πολλά πανό αναφέρονταν με επικριτικά συνθήματα στην αναμόρφωση της δευτεροβάθμιας και τριτοβάθμιας εκπαίδευσης που προώθησε η κυβέρνηση του Καβαλιέρε με περικοπές στα κονδύλια της δημόσιας παιδείας. Και στην ιστοσελίδα www.noberlusconiday.org τονίζεται: «Δεν μπορούμε να αδιαφορήσουμε άλλο, είμαστε αντιμέτωποι με έναν άνθρωπο που κρατά σε ομηρεία την Ιταλία εδώ και 15 χρόνια. Εχει μια ιδιοκτησιακή αντίληψη του κράτους και εναντιώνεται σε κάθε μορφή ελεύθερης έκφρασης».

Οσο για τον Φίνι, σε μια «ιδιωτική συνομιλία» που ίσως να διέρρευσε και μόνος του, κατηγορεί ευθέως τον Μπερλουσκόνι ότι «συγχέει τη λαϊκή συναίνεση με ασυλία έναντι οποιασδήποτε αρχής» και χαρακτηρίζει «ατομική βόμβα» τις αποκαλύψεις του Σπατούτσα.

? Ετοιμάζεται ο επόμενος
Αν δει κανείς το ιστορικό πλαίσιο της τελευταίας εικοσαετίας, θα αντιληφθεί ότι ο φανφαρόνος γερο-Σίλβιο δεν είναι παρά η απάντηση του ιταλικού πολιτικο-επιχειρηματικού κατεστημένου και των στεγανών, παρακρατικών ελίτ του στην επίθεση που δέχθηκε από τον Αντόνιο Ντι Πιέτρο και τους άλλους θαρραλέους εισαγγελείς στις αρχές της δεκαετίας του ΄90, όταν αποκαλύφθηκαν οι πραγματικοί «πυλώνες» του πολιτικού συστήματος- το ανίερο τρίγωνο μεταξύ Μαφίας, επιχειρηματιών και υψηλής πολιτικής με κέντρο τη μασονική στοά Ρ2 και βέβαια πάντα με τις… ευλογίες του Βατικανού. Ο «αυτοδημιούργητος» Μπερλουσκόνι υπήρξε, αν θέλετε, το «ανταλλακτικό» του «Ιl Divo» Αντρεότι όταν ο τελευταίος αναγκάστηκε να αποσυρθεί: και, όπως όλα δείχνουν, ο τέως(;) νεοφασίστας Τζιανκάρλο Φίνι θα είναι το «ανταλλακτικό» του Σίλβιο τώρα που ο τελευταίος δεν «τραβάει» πια…