Ενα αίσθημα ανασφάλειας απλώνεται πάνω από τη μεσαία τάξη της χώρας, δηλαδή την τάξη που είναι ο τροφοδότης του φορολογικού συστήματος, του ασφαλιστικού συστήματος, της κατανάλωσης κ.λπ. Το αίσθημα αυτό το προκαλεί το τοπίο κινούμενης άμμου, που σε μεγάλο βαθμό οφείλεται σε ένα είδος κυβερνητικής αμηχανίας, για να μην πω κυβερνητικής αβελτηρίας.
Δύο και πλέον μήνες μετά τις εκλογές η κυβέρνηση δεν έχει ανακοινώσει κανένα μέτρο, δεν έχει οριοθετήσει καμία πολιτική που να δημιουργεί ένα μεσοπρόθεσμο πλαίσιο σταθερής πλεύσης. Αντ΄ αυτού αφήνει να διακινούνται πληροφορίες, κυρίως επικοινωνιακού χαρακτήρα, ή εκτοξεύει πυροτεχνήματα εσωτερικής κατανάλωσης, με στόχο τη σφυγμομέτρηση της γνώμης διαφόρων κοινωνικών ομάδων.
Ανοιγμα των τραπεζικών λογαριασμών και φορολόγηση των καταθέσεων από τη μία πλευρά. Μη άνοιγμα, από την άλλη πλευρά. Εκτακτη εισφορά σε ελεύθερους επαγγελματίες και μισθωτούς από τη μία πλευρά. Μη επιβολή έκτακτης εισφοράς, από την άλλη πλευρά, ενώ ακόμη πληρώνουμε την έκτακτη εισφορά του 2009.
Κατάργηση του 14ου μισθού, από τη μία πλευρά. Μυθεύματα η κατάργηση του 14ου μισθού από την άλλη πλευρά, μόλις λίγες ημέρες πριν από την καταβολή του 13ου μισθού. Αύξηση των φορολογικών συντελεστών από τη μία πλευρά. Σκεπτικισμός για το πώς θα παταχθεί η φοροδιαφυγή από την άλλη πλευρά- που φυσικά δεν εντοπίζεται στον χώρο των μισθωτών και των συνταξιούχων.
Η λάμψη των πυροτεχνημάτων σβήνει γρήγορα, όπως εκείνη η λάμψη με τους «γιατρούς του Κολωνακίου», που έγινε η χαρά των θλιβερών τηλεοπτικών δήθεν ενημερωτικών εκπομπών. Μια γενίκευση ολοκληρωτικού χαρακτήρα που τσουβαλιάζει λύκους, αμνούς και ερίφια μόνο και μόνο για τον εντυπωσιασμό.
Αυτό το αίσθημα της ανασφάλειας επιτείνει και η δημόσια εικόνα των κυβερνητικών παραγόντων, ιδιαίτερα των υπουργών. Προτιμούν να είναι στα παράθυρα και να λένε, να λένε, χωρίς τα λόγια τους να στηρίζονται σε πράξεις. Φαίνεται ότι έχουν προσαρμοστεί και αυτοί στη λογική των τηλεοπτικών παραθύρων, που δεν είναι άλλη από τη λογική των ισχυρισμών. Δηλαδή μια λογική… μη λογική.
Υπάρχουν υπουργοί που έχουν δώσει περισσότερες συνεντεύξεις από τις αποφάσεις που (δεν) έχουν πάρει. Η κυβερνητική αμηχανία ενισχύεται και από τους ρυθμούς χελώνας με τους οποίους κινούνται τα πράγματα στη δημόσια διοίκηση, όπως δείχνει το σίριαλ με τους διορισμούς γραμματέων ή ο διορισμός της διοίκησης στην ΕΡΤ- θέμα που έχει παραπεμφθεί στις καλένδες.
Οχι ότι μάς νοιάζει το ακέφαλο της ΕΡΤ, αλλά μας νοιάζει ως σύμπτωμα κυβερνητικής αναβλητικότητας και ατολμίας.
Αυτό το τοπίο της κινούμενης άμμου εμπεδώνει, εκτός από την ανασφάλειά μας, τη δυσπιστία προς το κράτος και την ανυπόληπτη διοίκηση. Επιτέλους, κυβερνήστε.
Ας τελειώνει το brain storming.
