O Χανς-Γκερτ Πέτερινγκ είναι ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου από τον Ιανουάριο του 2007 και η θητεία του ολοκληρώνεται στις 14 Ιουλίου. Ως επικεφαλής της λίστας του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος της Γερμανίας θα επανέλθει στο Στρασβούργο ως απλός βουλευτής.
– Η οικονομική κρίση θα κάνει τους πολίτες να εμπιστευθούν περισσότερο την Ευρώπη;
«Είναι πολύ δύσκολο να το πω. Είναι προφανές ότι η Ευρώπη είναι αναγκαία για να απαντήσουμε στις προκλήσεις της οικονομικής και της νομισματικής κρίσης. Συνεκλήθη το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, ελήφθησαν πολιτικές συντονισμένες και συζητήσαμε αρκετά στο Κοινοβούλιο για μια ευρωπαϊκή νομοθεσία που θα καθιερώσει ένα καλύτερο ρυθμιστικό σύστημα στον χρηματοοικονομικό και στον τραπεζικό τομέα. Θα ήθελα να συνειδητοποιήσει ο κόσμος τη σημασία που έχει το Κοινοβούλιο για την αντιμετώπιση αυτών των προκλήσεων και την προάσπιση των συμφερόντων των πολιτών. Από το ποσοστό συμμετοχής στις εκλογές θα δούμε αν πείστηκαν».
– Μοιάζει ότι τα πλήθη δεν θα συρρεύσουν στις κάλπες. Πού οφείλεται αυτή η αδιαφορία;
«Τα μέσα ενημέρωσης ασχολούνται κυρίως με τα εθνικά ζητήματα. Στα πολιτικά τοκ σόου προσκαλούνται οι βουλευτές των εθνικών κοινοβουλίων και σχεδόν ποτέ οι ευρωβουλευτές, ενώ τα θέματα προς συζήτηση (οικονομικά, περιβαλλοντικά, τρομοκρατία) αφορούν το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Χρειαζόμαστε μια καλύτερη κάλυψη των εργασιών του Κοινοβουλίου πλην της περιόδου των εκλογών». – Μήπως όμως και εσείς ο ίδιος φέρετε ένα μέρος της ευθύνης; Πρόσφατη έρευνα αποδίδει ευθύνες στις πολλές απουσίες των βουλευτών. «Η έρευνα αυτή είναι εντελώς λανθασμένη. Η μεγάλη πλειονότητα των ευρωβουλευτών κάνει τη δουλειάτης με την ίδια σοβαρότητα που την κάνει και στα εθνικά κοινοβούλια. Οι στατιστικές που χρησιμοποιήθηκαν δεν είναι ορθές. Για να σας δώσω ένα παράδειγμα που με αφορά, τα στοιχεία αυτά με κατατάσσουν σε αυτούς με τις λιγότερες παρουσίες στις επιτροπές, στις ομάδες κτλ. Δουλεύω από το πρωί ως το βράδυ αλλά στα καθήκοντά μου δεν περιλαμβάνεται η συμμετοχή στις ομάδες ή στις επιτροπές. Βεβαίως και δεν παίρνω μέρος! Τα αποτελέ σματα του Κοινοβουλίου μιλούν από μόνα τους: η ΕΕ έρχεται πρώτη στον αγώνα κατά της κλιματικής αλλαγής, μπροστά από τις Ηνωμένες Πολιτείες, και το Κοινοβούλιο έχει συνεισφέρει σημαντικά με τη νομοθεσία που ψήφισε τον Δεκέμβριο του 2008. Νομοθετήσαμε για την οδηγία των υπηρεσιών συνδυάζοντας το άνοιγμα της αγοράς με τις κοινωνικές παραμέτρους. Νομοθετήσαμε για τα χημικά προϊόντα για να διασφαλίσουμε την προστασία των πολιτών. Μειώσαμε τα τιμολόγια στην κινητή τηλεφωνία. Με λίγα λόγια, το Κοινοβούλιο εργάζεται προς το συμφέρον των πολιτών. Αυτή είναι η Ευρώπη των έργων».
– Στο Κοινοβούλιο δεν είναι ξεκάθαρες οι πολιτικές διαχωριστικές γραμμές. Οι πλειοψηφίες δημιουργούνται εκτός της διαχωριστικής γραμμής Δεξιάς- Αριστεράς, η προεδρία μοιράζεται μεταξύ των δύο μεγάλων ομάδων, ο πρόεδρος της Επιτροπής Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζοείναι ένας φιλελεύθερος δεξιός και τον στηρίζουν οι ηγέτες και της Δεξιάς και της Αριστεράς… Αυτό δεν είναι αποθαρρυντικό;
«Είναι αλήθεια ότι μια μονομαχία μεταξύ δύο υποψηφίων για την προεδρία του Κοινοβουλίου ή για την προεδρία του Συμβουλίου είναι πιο ενδιαφέρουσα. Αυτή δεν είναι όμως η αρχή επάνω στην οποία στηρίζεται το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Αντικατοπτρίζει την τόσο σύνθετη κοινότητα που αντιπροσωπεύει η Ευρωπαϊκή Ενωση: 500 εκατομμύρια κάτοικοι, 27 χώρες, εκατοντάδες περιοχές, χιλιάδες πόλεις και χωριά. Καμία ομάδα δεν μπορεί να αποκτήσει μόνη της την πλειοψηφία στο Κοινοβούλιο. Πρέπει να γίνουν συμβιβασμοί και συμβιβασμός σημαίνει ότι δεν υπάρχει τέλεια λύση. Επιλέγει κανείς τον λιγότερο κακό λαμβάνοντας υπόψη τις συνθήκες που δεν είναι ίδιες για όλον τον κόσμο. Η μεγάλη πρόοδος είναι πως η ΕΕ, ό,τι και να κάνει, στηρίζεται στο δίκαιο. Αντί να λύνουμε τα προβλήματα σκοτώνοντας ο ένας τον άλλον έχουμε τις συνθήκες, τη βάση της συνεργασίας μας».
– Η σύγκρουση μεταξύ φεντεραλισμού και εθνικής κυριαρχίας εξακολουθεί να χωρίζει;
«Είμαι φεντεραλιστής αλλά προτιμώ να μη χρησιμοποιώ αυτή τη λέξη που τροφοδοτεί τον ευρωσκεπτισκισμό σε λανθασμένη βάση. Προτιμώ να μιλώ για ένα κοινοτικό σύστημα στην Ευρώπη: τα όργανα για τη λήψη αποφάσεων (Επιτροπή, Συμβούλιο, Κοινοβούλιο) εκπροσωπούν διαφορετικά επίπεδα εξουσίας. Υπερασπίζουμε την τοπική μας ταυτότητα, την περιφερειακή μας ταυτότητα, την εθνική μας ταυτότητα, την ευρωπαϊκή μας ταυτότητα. Η Συνθήκη της Λισαβόνας, αν επικυρωθεί, θα μας δώσει τα μέσα για να δράσουμε συλλογικά και πιο δημοκρατικά επειδή ενισχύει τόσο το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο όσο και τα εθνικά. Δεν μιλάμε πια για φεντεραλισμό ως τέτοιο αλλά το κοινοτικό σύστημα πηγαίνει εκεί όπου το οδηγούμε».
– Φτάνουμε στο τέλος της πρώτης συνόδου που περιλαμβάνει βουλευτές από τις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης. Τι έφεραν στην «παλαιά Ευρώπη»;
«Είναι πολύ σημαντικό. Πρέπει να αναλογιστούμε ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση δεν είναι απλώς ένας οργανισμός με γεωγραφικό ή πολιτικό χαρακτήρα. Στηρίζεται σε αξίες- ανθρώπινη αξιοπρέπεια, δικαιώματα του ανθρώπου, δημοκρατία, έννομη τάξη, ειρήνη – και είναι ενωμένη με την αρχή της αλληλεγγύης και της επικουρικότητας. Τα νέα κράτη-μέλη ήρθαν κοντά μας επειδή μετά το τέλος της σοβιετικής κυριαρχίας μοιράζονται μαζί μας τις ίδιες αξίες. Μας φέρνουν την εμπειρία του κομμουνιστικού συστήματος και εμείς πρέπει να τους μεταδώσουμε όλα όσα πετύχαμε κατά τη διάρκεια της διαδικασίας της ενοποίησης της ΕΕ μετά τη δεκαετία του ΄50. Χάρη σε αυτές είμαστε πλουσιότεροι από πολιτιστική και πολιτική άποψη σε σχέση με αυτό που ήμασταν».
