Αυτό και αν ήταν έκπληξη! Εκεί που πιστεύαμε ότι η υπόθεση χιπχοπ είχε τελειώσει- όσον αφορά την εξέλιξη του είδους αλλά και την παραγωγή καλών άλμπουμ-, έρχεται ένας τύπος από τη Σομαλία και ανατρέπει το σκηνικό. «Ενας κούκος φέρνει την άνοιξη;», θα μου πείτε. Σίγουρα όχι. Επειδή όμως το χιπ-χοπ έχει ξεφύγει εδώ και καιρό από τα γκέτο και έχει εξελιχθεί σε παγκόσμια υπόθεση, υπάρχει ελπίδα για κάτι νέο.
Το γεγονός είναι ότι ο Κέι Νάαν μόλις κυκλοφόρησε ένα από τα καλύτερα άλμπουμ της χρονιάς- από όποια σκοπιά και αν το δει κανείς. Το «Τroubadour» έχει ήδη κερδίσει την καρδιά των κριτικών και… έπεται το ευρύ κοινό. Δεν μπορεί να γίνει αλλιώς: ακούγοντάς το, απορείς πώς γίνεται κάθε ένα από τα 14 τραγούδια να είναι καλύτερο από το αμέσως προηγούμενο. Φαινόμενο σπάνιο στις ημέρες μας, όπως σπάνιο είναι και το κοκτέιλ ήχων που μας παραδίδει ο Κέι Νάαν. Εχοντας εντρυφήσει στο είδος ως πρόσφυγας στις αμερικανικές και καναδικές φτωχογειτονιές, έμαθε να φτιάχνει με μαεστρία τις δικές του ρίμες μπολιάζοντάς τις με κοφτό πολιτικό λόγο και ταυτόχρονα δημιουργώντας ένα μουσικό τοπίο το οποίο συνδυάζει σύγχρονους ήχους του είδους με αιθιοπική ποπτζαζ, ρέγκε, σκα, ακόμη και χέβι μέταλ. Γεννημένος στο Μογκαντίσου της Σομαλίας, ο Κέι Νάαν πέρασε τα παιδικά του χρόνια στο Wardhiigleey (γνωστό ως «Λίμνη του αίματος») την περίοδο που μαινόταν ο εμφύλιος πόλεμος. Η θεία του Μαγκούλ ήταν από τις πιο γνωστές τραγουδίστριες της χώρας και ο παππούς του Χατζί Μοχάμεντ ποιητής. Λόγω του πολέμου ο πατέρας του κατέφυγε στη Νέα Υόρκη, όπου δούλεψε ως ταξιτζής στέλνοντας χρήματα στην οικογένειά του. Το 1991 η οικογένεια του Κέι Νάαν πήρε την τελευταία εμπορική πτήση που έγινε έκτοτε από τη Σομαλία. Αρχικά έμειναν στο Χάρλεμ και στη συνέχεια εγκαταστάθηκαν στο Ρέξντεϊλ του Τορόντο. Εκεί άρχισε να μαθαίνει αγγλικά και να ακούει τη μουσική του Νας και του Ρακίμ. Στάθηκε όμως και τυχερός: Στα πρώτα βήματά του τον άκουσε ο σενεγαλέζος ποπ σταρ Γιουσού Ν΄ Ντουρ ο οποίος, εντυπωσιασμένος, του ζήτησε να συμμετάσχει στο άλμπουμ του «Βuilding Βridges» (2001). Η πρώτη προσωπική δουλειά του «Τhe Dusty Foot Ρhilosopher» κέρδισε αρκετά καναδικά βραβεία, για να ακολουθήσει το «Τrobadour», με συμμετοχές από τον Ντέμιεν Μάρλεϊ και τον Μος Ντεφ ως τον κιθαρίστα των Μetallica Κερκ Χάμετ. Ο Κέι Νάαν μιλάει για τα πάντα με μια σοκαριστική απλότητα. Και με τραγούδια όπως το «Ρeople Like Μe» κάνει όλους τους Εμινεμ της μουσικής βιομηχανίας να μοιάζουν με μαριονέτες.
