Σε βαριές φορολογικές επιβαρύνσεις και σε σκληρές δημοσιονομικές και νομισματικές πολιτικές θα οδηγήσουν στο μέλλον οι πρακτικές που ακολουθούν σήμερα οι κυβερνήσεις των μεγαλύτερων χωρών του πλανήτη με τη δέσμευση πρωτοφανών ποσών για τη διάσωση της οικονομίας από την κρίση. Τούτο επεσήμανε ο δρ Stephen Α.Ross, καθηγητής των χρηματοοικονομικών και κάτοχος της έδρας Franco Μodigliani στο ΜΙΤ, μιλώντας σε ειδική εκδήλωση η οποία διοργανώθηκε στην Αθήνα τις προηγούμενες ημέρες από το ΑLΒΑ Graduate Βusiness School, υποστηρίζοντας ότι «ενώ αυτή η δέσμευση ποσών είναι υποφερτή σε μεμονωμένο πλαίσιο, το πραγματικό κόστος αγγίζει υψηλότερα επίπεδα αν ληφθούν υπόψη και τα κεφάλαια που έχουν δεσμευτεί για προγράμματα κοινωνικής ασφάλισης/ σύνταξης». Ο κ. Ross εστίασε την ομιλία του στο πώς με τη χρήση χρηματοοικονομικής ανάλυσης μπορεί να μετρηθεί το πραγματικό κόστος των προγραμμάτων κοινωνικής ασφάλισης, λαμβάνοντας υπόψη και το πρόσθετο κόστος διαχείρισης της πρόσφατης χρηματοπιστωτικής κρίσης. Σύμφωνα με τον ίδιο, για να προβλεφθεί το πραγματικό κόστος της κοινωνικής ασφάλισης είναι απαραίτητο να προβλέψουμε τις εισφορές που θα εισπράξει το κράτος και τις συντάξεις που θα αποδώσει σε ένα χρονικό περιθώριο της τάξεως περίπου των 20 ετών. Με βάση αυτές τις προβλέψεις μπορεί να υπολογιστεί το αντίστοιχο πλεόνασμα ή έλλειμμα και να καθοριστούν οι πολιτικές φορολογίας και παροχών. Αυτό ωστόσο, όπως τόνισε ο καθηγητής, είναι εξαιρετικά δύσκολο, καθώς τέτοιες προβλέψεις δεν είναι ακριβείς. Ο κ. Ross ανέφερε ότι, σύμφωνα με την επικρατούσα πρακτική, τα κόστη της κοινωνικής ασφάλισης υπολογίζονται με τη δημιουργία οικονομετρικών προβλέψεων των μελλοντικών εισοδημάτων και αμοιβών. Με αυτή τη μεθοδολογία, το έλλειμμα του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης των ΗΠΑ ανέρχεται στο ποσόν των 8,4 τρισ. δολαρίων, ενώ η προτεινόμενη μεθοδολογία του ανεβάζει το κόστος στα 10,4 τρισ. δολάρια.