«Καλύτερα απ΄ ό,τι αναμενόταν» τα πήγε η κινέζικη οικονομία το πρώτο τρίμηνο του έτους, αναπτερώνοντας τις ελπίδες ότι η ανάκαμψη της παγκόσμιας οικονομίας θα έλθει πιο γρήγορα απ΄ ό,τι αρχικά αναμενόταν. Σύμφωνα με την κεντρική τράπεζα της Κίνας, η άνοδος του ΑΕΠ της χώρας το πρώτο τρίμηνο του 2009 διαμορφώθηκε σε 6,1%. Βεβαίως το ποσοστό αυτό είναι χαμηλότερο από τους «ιλιγγιώδεις» ρυθμούς με τους οποίους έτρεχε η οικονομία της χώρας τα προηγούμενα χρόνια. Ωστόσο, μετά και την άνοδο της βιομηχανικής παραγωγής στα υψηλότερα επίπεδα των τελευταίων εννέα μηνών που ανακοινώθηκαν την περασμένη Δευτέρα, οι οικονομικοί αναλυτές αναθεωρούν τώρα προς τα πάνω τις εκτιμήσεις τους για την ανάπτυξη της Κίνας το 2009. Μεγάλοι οίκοι, όπως η ΗSΒC, η Deutsche Βank και η UΒS, συμφωνούν ότι η αύξηση του κινεζικού ΑΕΠ το 2009 θα διαμορφωθεί στο 8% και τοποθετούν τώρα την έναρξη της ανάκαμψης της παγκόσμιας οικονομίας στο τελευταίο τρίμηνο του 2009 και όχι στις αρχές του 2010. Την άποψη ότι η αμερικανική οικονομία θα εισέλθει σε τροχιά ανάκαμψης στο τέλος του έτους διατύπωσε προχθές και ο διοικητής της Ομοσπονδιακής Τράπεζας των ΗΠΑ Μπεν Μπερνάνκι, ο οποίος προειδοποίησε ότι ο ρυθμός θα είναι αργός και η ανεργία θα διατηρηθεί σε υψηλά επίπεδα ακόμη και μετά τη βελτίωση των άλλων μεγεθών της οικονομίας. Εμφανίστηκε όμως αισιόδοξος ότι δεν θα διαμορφωθεί σε διψήφιο αριθμό και πως θα κορυφωθεί στα επίπεδα του 9%.
Στην τελευταία του πρόβλεψη, πάντως, το ΔΝΤ εκτιμά ότι η ανάπτυξη της Κίνας το 2009 θα είναι της τάξεως του 6,5%. Βεβαίως δεν αποκλείεται να αναθεωρήσει προς τα πάνω τις προβλέψεις του καθώς ο διεθνής οργανισμός προσβλέπει στους επιγόνους του Ντενγκ Χσιάο Πινγκγια την έξοδο της παγκόσμιας οικονομίας από την ύφεση. Προς την κατεύθυνση αυτή αναμένεται να συμβάλουν και τα μέτρα της κινεζικής κυβέρνησης για τη στήριξη της οικονομίας της χώρας. Χθες η κινεζική κεντρική τράπεζα επανέλαβε ότι θα συνεχίσει να συνοδεύει τα δημοσιονομικά πακέτα στήριξης με «εκτεταμένη» προσφορά χρήματος.
Ωστόσο η εικόνα δεν είναι ίδια για τις άλλες χώρες της αναπτυσσόμενης Ασίας. Χθες, σε έκθεσή του για την Ασία το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο διαπιστώνει ότι ακριβώς«η εξαγωγική εξάρτηση της Ασίας και η στενή της ενσωμάτωση στην παγκόσμια οικονομία» οδήγησε στην κατάρρευση της παραγωγής με ρυθμούς πολύ μεγαλύτερους και από τις αναπτυγμένες οικονομίες. Με την εξαίρεση της Ινδίας και τη Κίνας, για διαφορετικούς λόγους.
Η επιβράδυνση της Ινδίας μπορεί να αποδοθεί στη«συγκριτικά χαμηλή εξάρτησή της από τις εξαγωγές» , ενώ στην Κίνα τον πρώτο λόγο έχει«η επιθετική πολιτική απάντηση για στήριξη της εγχώριας ζήτησης και διατήρηση των αναπτυξιακών ρυθμών κοντά στα επίπεδα που οι Αρχές θεωρούν απαραίτητα για τη δημιουργία θέσεων εργασίας και κοινωνική σταθερότητα»διαπιστώνει το ΔΝΤ. Ιδιαίτερα«το μαζικό πρόγραμμα δημόσιων επενδύσεων που ξεκίνησε πέρυσι, αναμένεται να αντισταθμίσει την πτώση της ιδιωτικής επένδυσης και να απορροφήσει παραγωγικούς πόρους που δεν χρησιμοποιούνται πλέον στον εμπορευματικό τομέα». Ετσι, η σκυτάλη των εξαγωγών, ή έστω ένα τμήμα της, έχει αρχίσει να παραδίδεται στην εγχώρια κινεζική ζήτηση, όπως το μαρτυρεί και το γεγονός ότι η αμερικανική General Μotors είδε τις πωλήσεις της στην Κίνα, τον Απρίλιο, να εκτινάσσονται κατά 50%, φθάνοντας σε ιστορικό ρεκόρ!
Σύμφωνα με το ΔΝΤ, οι εξαγωγές εμπορευμάτων της«αναδυόμενης Ασίας»συρρικνώθηκαν από τον Σεπτέμβριο του 2008 ως τον Φεβρουάριο του 2009 κατά 70%, δηλαδή«μιάμιση φορά περισσότερο απ΄ ό,τι κατά το σκάσιμο της φούσκας της πληροφορικής τεχνολογίας στις αρχές της δεκαετίας και τρεις φορές περισσότερο απ΄ ό,τι κατά την ασιατική κρίση στα τέλη της δεκαετίας του ΄90».
Η«απεξάρτηση»από το«εξαγωγικό μοντέλο»και την οικονομική και κοινωνική κρίση που προκαλεί σήμερα στην«αναδυόμενη Ασία»εμφανίζεται ακόμη και από το ΔΝΤ ως προφανής«στόχος» για«πολλές ασιατικές χώρες», κατά το πρότυπο της Κίνας. Ωστόσο, επισημαίνει ότι δεν είναι καθόλου εύκολο αυτό:
«Μακροχρόνια, οι ασιατικές οικονομίες κινδυνεύουν από διαρθρωτική μείωση της ζήτησης από τις αναπτυγμένες χώρες»,που σημαίνει ότι«οι αναπτυξιακοί ρυθμοί των ασιατικών βιομηχανιών και εξαγωγών μπορεί να είναι διαρθρωτικά χαμηλότεροι για πολλά χρόνια»έτσι που«η ασιατική στρατηγική της ανάπτυξης μέσω των εξαγωγών να αδυνατεί να αποδώσει για πολλά χρόνια».
