Oι ειρηνευτικές συνομιλίες είναι ο μεγάλος χαμένος των εκλογών που πραγματοποιήθηκαν στο Ισραήλ την περασμένη Τρίτη. Αυτό αφορά όποια κυβέρνηση συνασπισμού και αν προκύψει ύστερα από το «παζάρι» ανάμεσα στα κόμματα που θα διαρκέσει πολλές εβδομάδες. Ο σκληροπυρηνικός Βενιαμίν Νετανιάχου, ή αλλιώς «Μπίμπι», θεωρείται ο πιθανότερος πρωθυπουργός παρά το γεγονός ότι το κόμμα του, το δεξιό Λικούντ, ήρθε δεύτερο- με διαφορά μόλις μιας έδρας από το Καντίμα. Ο άλλος μεγάλος χαμένος είναι το Εργατικό Κόμμα, που έκανε τη χειρότερη εμφάνιση στην ιστορία του και ωθήθηκε στην τέταρτη θέση από το ακροδεξιό Γισραέλ Μπεϊτένου, ενώ κερδισμένη είναι η Δεξιά γενικότερα που εξέλεξε 65 βουλευτές οι οποίοι χρησιμοποιούν όλο και πιο ρατσιστική, αντιαραβική ρητορική. Ο πρόεδρος Σιμόν Πέρες έχει περιθώριο μερικών ακόμη ημερών για να διαβουλευθεί με τους αρχηγούς των κομμάτων και να αποφασίσει σε ποιον θα αναθέσει την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης συνασπισμού (δεν είναι αναγκασμένος να τη δώσει στην αρχηγό του πρώτου κόμματος Τζίπι Λίβνι ), ο οποίος θα έχει με τη σειρά του έξι εβδομάδες για να συγκεντρώσει την υποστήριξη των απαιτούμενων 61 βουλευτών. «Το ερώτημα δεν είναι ποιος θα είναι ο νέος πρωθυπουργός,αλλά αν ο Νετανιάχου θα σχηματίσει κυβέρνηση με το Καντίμα ή όχι» αναφέρουν στο «Βήμα» πηγές από το Ισραήλ. «Υπάρχουν φωνές στο Καντίμα που υποστηρίζουν ότι δεν πρέπει να συμμετάσχουν σε κυβέρνηση με ακροδεξιούς και άλλες που θα το δέχονταν,αρκεί το κόμμα τους να παραλάμβανε σημαντικά υπουργεία,όπως το Εξωτερικών και το Αμυνας». Σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, ο Νετανιάχου δεν θα επιθυμούσε έναν αμιγώς δεξιόακροδεξιό συνασπισμό, γιατί ο ίδιος ως πρωθυπουργός «θα προτιμούσε να διαθέτει κάποια ευελιξία για να κινηθεί στο Παλαιστινιακό,και ένας τέτοιος συνασπισμός δεν θα του άφηνε καθόλου χώρο».

Σε κάθε περίπτωση, πάντως, τα αποτελέσματα που έδωσαν οι κάλπες στο Ισραήλ μείωσαν την πιθανότητα για ειρηνευτική συμφωνία με τους Παλαιστινίους «από ελάχιστη σε μηδενική» όπως αναφέρουν χαρακτηριστικά αναλυτές από τις ΗΠΑ. Ο Νετανιάχου επιθυμεί να επικεντρωθεί σε οικονομικές συμφωνίες με τους Παλαιστινίους, αφήνοντας την ειρήνη για το μέλλον. Επιπλέον, έχει ως στόχο να αυξήσει τον ισραηλινό πληθυσμό στη Δυτική Οχθη πέραν των 300.000 που ζουν στους υπάρχοντες οικισμούς – καταφέροντας ένα ακόμη πλήγμα στη μελλοντική ειρηνευτική συμφωνία.

Ο πρώην μπράβος νυχτερινών κέντρων Αβιγκντορ Λίμπερμαν, αρχηγός του Γισραέλ Μπεϊτένου και πιθανότατα εταίρος της όποιας κυβέρνησης συνασπισμού, επιθυμεί μεν μια λύση δύο κρατών με τους Παλαιστινίους, θέτει δε τέτοιους όρους ώστε αποκλείεται να γίνουν ποτέ δεκτοί από την άλλη πλευρά: ζητεί επαναχάραξη των συνόρων του Ισραήλ ώστε να συμπεριληφθούν οι μεγαλύτεροι εβραϊκοί οικισμοί και αρνείται να επιστρέψει την Ανατολική Ιερουσαλήμ στους Παλαιστινίους.

Ολα αυτά δυσκολεύουν πολύ το έργο του απεσταλμένου του Μπαράκ Ομπάμα στην περιοχή και ενδεχομένως να προκαλέσουν σύγκρουση ανάμεσα στην αμερικανική και στη νέα ισραηλινή κυβέρνηση.