Η ΕΓΧΩΡΙΑ δισκογραφία επιμένει να θεωρεί τις επιστροφές σπουδαία υπόθεση. Ασχέτως του ότι σπανίως δικαιώνεται. Ο δίσκος της Αννας Βίσση που μόλις κυκλοφόρησε και διαφημίστηκε σαν η μεγάλη επιστροφή είναι μία από τα ίδια, και χειρότερα μπορείς να πεις. Λείπει ο Καρβέλας, αλλά όχι η αισθητική του. Γιατί αν δεν είναι αισθητική Καρβέλα οι στίχοι «… μπορείς απόψε να βγεις με όλες τις τσούλες της γης» τότε τι είναι; Εδώ που τα λέμε, ο Καρβέλας, σαν δαιμόνιος τύπος που είναι, καλύτερα θα το έγραφε.
Οχι τόσο ανέμπνευστα. Η Βίσση μετά τη Εurovision έδειξε να έπεσε σε περισυλλογή. Υποτίθεται ότι κατάλαβε πόσο λάθος το πάει το καράβι και έμεινε εκτός για να ανασυνταχθεί. Τελικά, κυκλοφόρησε το «Απαγορευμένο». Δίσκο που θέλει να προκαλέσει, αλλά με τι; Με δήθεν μοντέρνους στίχους και ενορχήστρωση της δεκαετίας του ΄80! Καθόλου ανεξήγητο που δεν έχει βγάλει ακόμη σουξέ, καθόλου ανεξήγητες και οι κάτω του αναμενομένου πωλήσεις. Αν μάλιστα δεν υπήρχε ο «μέγας» χορηγός, η κινητή τηλεφωνία, δεν θα μαθαίναμε καν την κυκλοφορία του. Μια τραγουδίστρια με εκατοντάδες χιλιάδες πωλήσεις, όταν επιστρέφει στη δισκογραφία ύστερα από τρία χρόνια είναι βέβαιο ότι θα έχει μια- έστω και σχετική- επιτυχία. Εδώ δεν υπάρχει καν αυτό. Στη Εurovision διαγωνίστηκε με άλλους και έχασε. Εδώ έπαιξε μόνη της την επιστροφή της και πάλι έχασε.
