Τα 201 δισ. ευρώ έφθασαν οι αμυντικές δαπάνες των χωρών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης το 2006, ξεπερνώντας κατά πολύ τον ετήσιο κοινοτικό προϋπολογισμό, που κυμαίνεται γύρω στα 130 δισ ευρώ.
Από τα 201 δισ. ευρω, τα 110 δισ. αφορούν δαπάνες προσωπικού και τα 91 δισ. ευρώ προμήθεια εξοπλισμού.
Πολύ υψηλότερες των κοινοτικών είναι οι αμυντικές δαπάνες των ΗΠΑ, οι οποίες το 2006 δαπάνησαν συνολικά για την άμυνα 491 δισ. ευρώ.
Το θέμα των αμυντικών δαπανών και ειδικά αυτών της ΕΕέχει έρθει στην επικαιρότητα, με αφορμή τη συζήτηση, προσεχώς στην Ευρωβουλή της πρότασης Οδηγίας που έχει παρουσιάσει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή «για το συντονισμό των διαδικασιών σύναψης ορισμένων δημοσίων συμβάσεων έργων, προμηθειών και παροχής υπηρεσιών στους τομείς της άμυνας και της ασφάλειας», με σκοπό τη δημιουργία ενός νομικού πλαισίου, κατάλληλου για τη σύναψη δημόσιων συμβάσεων στους ευαίσθητους αυτούς τομείς
Oπως επισημαίνει ηΕπιτροπή από το ποσό των δαπανών για προμήθειες ( 91 δισ.) το μεγαλύτερο μέρος είναι καταμερισμένο σε σχετικά μικρές και κλειστές εθνικές αγορές.
Ο αμυντικός τομέας της Ευρώπης εξακολουθεί να είναι κατακερματισμένος σε εθνικό επίπεδο, με διαφορετικούς πελάτες και διαφορετικά κανονιστικά πλαίσια.
Αυτός ο κατακερματισμός, επισημαίνει η Επιτροπή, είναι σημαντικό εμπόδιο τόσο για τη συνεργασία όσο και για τον ανταγωνισμό στο εσωτερικό της Ευρώπης.
Δημιουργεί επιπλέον κόστος και αναποτελεσματικότητα και επομένως, έχει αρνητικές συνέπειες για την ανταγωνιστικότητα της Ευρωπαϊκής Βιομηχανικής και Τεχνολογικής Βάσης στον τομέα της άμυνας, όπως και για τις προσπάθειες των κρατών μελών να εξοπλίσουν κατάλληλα τις ένοπλες δυνάμεις τους.
Σε έκθεση της κοινοβουλευτικής Επιτροπής Εσωτερικής Αγοράς και Προστασίας των Καταναλωτών του Ευρωκοινοβουλίου, που πρόκειται να συζητηθεί στην Ολομέλεια του Σώματος και η οποία αντιμετωπίζει θετικά την πρόταση Οδηγίας γίνεται αναφορά στους σκοπούς αυτής και επισημαίνεται:
Στόχος της οδηγίας είναι η δημιουργία ενός ενιαίου ευρωπαϊκού νομικού πλαισίου που θα επιτρέπει στα κράτη-μέλη να εφαρμόζουν το κοινοτικό δίκαιο χωρίς να διακυβεύονται τα συμφέροντά τους ως προς την ασφάλεια.
Έτσι τα κράτη μέλη δεν θα αναγκάζονται τόσο συχνά να καταφεύγουν στο άρθρο 296 ΣΕΚ, το οποίο προβλέπει εξαίρεση από τις κοινοτικές διατάξεις σύναψης συμβάσεων για λόγους εθνικής ασφάλειας.
Με άλλα λόγια, αυτό σημαίνει ότι το άρθρο 296 της Συνθήκης παραμένει, αλλά θα περιορίζεται σε πραγματικές παρεκκλίσεις, όπως προβλέπεται στη συνθήκη και όπως ζήτησε το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Έτσι το άρθρο 296 θα εφαρμόζεται, πλέον μόνο στις περιπτώσεις που τα ειδικά μέτρα της νέας οδηγίας δεν αρκούν για να προστατεύσουν τα συμφέροντα των κρατών μελών που αφορούν την ασφάλεια.
