ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ χρόνια δεν είναι σε ιδιαίτερη φόρμα. Κάποτε ήταν πρώτος με διαφορά, τις τελευταίες δύο χρονιές όμως ο Γρηγόρης Αρναούτογλου δεν έχει καταφέρει να βρεθεί στην πρώτη θέση στην οποία έχει εδραιωθεί η Ελένη Μενεγάκη. Επιπλέον ο «Ομορφος κόσμος το πρωί» αποχαιρέτησε πολλούς συνεργάτες· αρκετοί αυτοί που αποχώρησαν δυσαρεστημένοι με τον παρουσιαστή χρεώνοντάς του λάθη συμπεριφοράς. Λάθη τού χρεώνουν και πολλοί τηλεοπτικοί κριτικοί. Ο ίδιος απαντά σε όλους για όλα και διευκρινίζει πως παρά τις δυσκολίες επιθυμεί να παραμείνει στη θέση του για τα επόμενα τρία- τέσσερα χρόνια!
– Προσπαθήσατε μέσα από μια ψυχαγωγική εκπομπή να χειριστείτε τα γεγονότα των τελευταίων ημερών με αποτέλεσμα να σας χρεώσουν σφάλματα και υπερβολές.Εσείς τι απαντάτε;
«Εδώ έχουμε κατηγορηθεί σε μέρες που δεν υπήρχε τέτοιου είδους επικαιρότητα! Λένε “πού βρίσκουν αυτοί το κέφι και γελάνε όταν ο κόσμος έχει προβλήματα!”. Στους ανθρώπους που το βλέπουν από αυτή την οπτική γωνία δεν έχω να τους απαντήσω τίποτα. Δεν μπορεί να ζητάνε από μια ψυχαγωγική εκπομπή τον λόγο για τον οποίο είμαστε χαρούμενοι. Μού φαίνεται σχεδόν αστείο. Στους άλλους που αντιλαμβάνονται ότι ένα ψυχαγωγικό πρωινό πρέπει να βάλει εμβόλιμα κάποια δυσάρεστα γεγονότα, θα απαντήσω. Πήραμε και πολλά κολακευτικά σχόλια για τον τρόπο που το χειριστήκαμε, αλλά αυτό που μπορώ να πω για να δικαιολογηθώ, είναι ότι είναι δύσκολο να πρέπει να μιλήσεις για κάτι πολύ σοβαρό και μετά από δέκα λεπτά να ξαναγελάσεις. Γιατί πρέπει να γελάσεις. Γι΄ αυτό σε βλέπουν οι τηλεθεατές. Δεν έχουμε ούτε τους δημοσιογράφους ούτε τις ομάδες που μπορούν να στηρίξουν τέτοιου είδους θέματα. Απλά ακυρώνω τα πολύ χαρούμενα θέματα».
– Εσείς θα κατεβαίνατε στους δρόμους για να διαμαρτυρηθείτε;
«Εχω νιώσει πολλές φορές την ανάγκη να βγω και να διαμαρτυρηθώ. Το βασικό όμως δεν είναι να το κάνουμε στα λόγια. Υπάρχει μια δυναμική να το κάνουμε μέσα από την τηλεόραση. Αν με παρακολουθήσετε θα δείτε ότι πολλές φορές στην τηλεόραση μιλάω για κοινωνικά ζητήματα, για τους νέους, σε σημείο που πολλές φορές με ρωτάνε γιατί το κάνω. Η γενιά των 35 με 40 άνοιγαν σαμπάνιες όταν έμπαιναν στο Πανεπιστήμιο και τώρα το 60% είναι άνεργοι. Αυτό το μήνυμα το περνάω καθημερινά. Αλλά δεν νομίζω ότι με ακούει κανείς. Πάντως θέλω πολύ να βγω στο δρόμο, αλλά με παρέα. Είμαι πολύ της ομάδας, πιστεύω πολύ σε αυτή και αυτό ισχύει και στα επαγγελματικά μου. Πιστεύω ότι μόνος σου μόνο στην αρχή μπορείς να είσαι, που είσαι ονειροπόλος».
– Οι παρέες στην τηλεόραση δύσκολα κρατιούνται.Εσείς μάλιστα το έχετε ζήσει.Γιατί;
«Δεν ξέρω τι γίνεται. Συναντιέσαι με ανθρώπους στα 30 ή στα 35 στην τηλεόραση με συμβόλαια που διαρκούν πολλές φορές και για ένα χρόνο. Ο καθένας έχει τα όνειρά του και τις φιλοδοξίες του, δεν μπορείς να τον σταματήσεις. Οι παρέες χαλάνε γιατί δεν υπάρχουν κοινοί στόχοι».
– Εχετε ευτυχήσει μέσα από τις παρέες που έχετε κάνει στην τηλεόραση;
«Εχω ζήσει και τα δύο άκρα. Σαν τον Ταρζάν με το σκοινί πήγα από τη μια άκρη της χαράς στην άλλη της απογοήτευσης. Υπάρχουν άνθρωποι που χάρηκα που συνεργάστηκα και κάποιους που δεν θα ήθελα να ξαναδώ ποτέ. Δεν μένω όμως σ΄ αυτά και δεν θα πω αν είχα δίκιο ή άδικο. Στην Ελλάδα μας φταίνε συνέχεια οι άλλοι».
– Εσείς δηλαδή παραδέχεστε ότι φταίξατε; «Νομίζω ότι είχα πολύ διάθεση να δουλέψουμε όλοι μαζί. Και μάλιστα όταν την αποτυχία την εισπράττω περισσότερο εγώ. Τη χαρά το μοιραζόμαστε όλοι. Θα μπορούσαν απλά να το απολαύσουν… Πέρασαν πάρα πολύ καλά παιδιά. Από τους 100 ανθρώπους που συνεργάστηκα, έφυγαν είκοσι, οι δεκαοχτώ ήθελαν να ξαναγυρίσουν και οι οκτώ γύρισαν».
– Μέχρι κάποιο σημείο σας αποκαλούσαν το «καλό παιδί».Αυτό πλέον σταμάτησε.Το επιδιώξατε;
«Τι να σας πω; Το καλό παιδί δεν είναι τίτλος. Κάποιοι με συμπαθούν και κάποιοι όχι. Δεν έχω να πω κάτι πάνω σ΄ αυτό. Ζω ακριβώς όπως έχω μάθει τα τελευταία χρόνια. Και πρέπει να σας πω ότι θέλω πολύ να είμαι καλό παιδί». – Στην τηλεόραση υπάρχουν πολλά καλά παιδιά; «Ναι υπάρχουν. Απλά η τηλεόραση σε κάνει να μην καταλαβαίνεις πώς φέρονται οι άνθρωποι. Αναρωτιέσαι πολλές φορές τι έχει πάθει αυτός και φέρεται έτσι… Είναι δύσκολο επάγγελμα η τηλεόραση».
– Εσάς τι έδωσε και τι σας πήρε η τηλεόραση; «Μου έχει δώσει μόνο. Πέρα από την αναγνωρισιμότητα και τα χρήματα μου έχει δώσει και ένα καλό τραπέζι σε εστιατόριο. Καλύτερα αυτή την ερώτηση να μου την κάνετε σε μερικά χρόνια, όταν θα έχω πλήρη εικόνα. Τώρα είμαι σε πλήρη εργασιακό οργασμό οπότε δεν μπορώ να έχω πλήρη εικόνα».
– Σε περιόδους όπου τα πράγματα δεν πήγαν καλά για σας εμφανιστήκατε εκνευρισμένος.Νιώθατε ότι χάνατε τον έλεγχο;
«Ο κόσμος στη δουλειά μας καταλαβαίνει μέσα σε πέντε λεπτά από τα μάτια σου, τι μπορεί να σου συμβαίνει. Ετσι γίνεται με όλους τους παρουσιαστές που μπαίνουν καθημερινά στο σπίτι του κόσμου. Δεν θα ζορίσω τον εαυτό μου επίτηδες για να είμαι καλά. Παλιότερα δεν ήταν καλά ο Γρηγόρης. Φέτος γράφτηκε σε πολλά έντυπα, “ο παλιός καλός Γρηγόρης”. Χαίρομαι πολύ και ξέρω ότι δεν ήμουν στα καλύτερά μου πέρυσι. Ομως δεν έκανα καμία προσπάθεια για να είμαι καλά. Φέτος ξαναρχίζω να είμαι καλύτερα».
– Αυτό όμως σας στοίχισε σε επίπεδο τηλεθέασης… «Φυσικά. Ο κόσμος που βλέπει μια ψυχαγωγική εκπομπή τη βλέπει για να περάσει καλά. Το 90% της επιτυχίας της δικής μας δουλειάς είναι η διάθεση».
– Ο ρόλος του ανταγωνισμού ποιος είναι; «Δεν παρακολουθώ τι κάνουν οι άλλοι. Παρακολουθώ τα νούμερα κάθε πρωί. Αγχώνομαι όταν δεν πάνε καλά. Αντιλαμβάνομαι τι πάει καλά και τι δεν πάει καλά. Στη δουλειά μου, βέβαια, δεν έχεις χρόνο να χαρείς. Μηδενίζει το κοντέρ κάθε μέρα. Κάθε πρωί πρέπει να ξαναξεκινήσεις». – Δεν σας κούρασε λοιπόν αυτή κατάσταση με το πρωινό;
«Θα σας πω ένα παράδειγμα: Η συνεργάτριά μου η Σοφία Μουτίδου έλειψε για μερικές ημέρες και όταν μου τηλεφώνησε μού είπε ότι δεν μπορούσε άλλο μακριά από το πρωινό. Δεν περνούσε η μέρα της, η ώρα της. Το πρωινό είναι εξάρτηση. Δεν είμαι ακόμη στη φάση να το σταματήσω. Θα ήθελα να κάνω τρία με τέσσερα χρόνια ακόμα πρωινό».
– Δεν θα θέλατε να κάνετε κάτι άλλο; «Κάθε χρόνο έκανα κάτι και το βράδυ. Πλέον με το τέλος του “Εισοδηματία” θα ρίξω το βάρος όλο στο πρωινό».
– Χρόνος για τον Γρηγόρη υπάρχει; «Ναι. Δεν υπάρχει περιθώριο για να μην έχω χρόνο για μένα».
– Εννοείτε πως ήλθε η ώρα να αποκατασταθείτε,να κάνετε τη δική σας οικογένεια;
«Οχι, αυτό με πίεζε σε πιο μικρή ηλικία. Στα 28 με 30. Ισως έφταιγαν τα ερεθίσματα και το οικογενειακό περιβάλλον. Τώρα δεν με πιέζει κάτι. Κάθομαι σε μια γωνιά και κοιτάζω δίπλα μου. Ο,τι είναι να γίνει θα γίνει».
– Αυτό είναι το μότο σας γενικά; «Ναι, αυτό κι ένα άλλο: “Πρόσεχε, γιατί ό,τι εύχεσαι μπορεί να γίνει”. Πολλές φορές δεν είμαστε έτοιμοι για αυτά που ευχόμαστε και όταν έρχονται μας αιφνιδιάζουν».
– Ο,τι καταφέρατε το είχατε ευχηθεί; «Σίγουρα δεν περίμενα να φτάσω τόσο ψηλά. Δούλευα πολύ, πολλές ώρες και στην αρχή της καριέρας μου και χωρίς λεφτά. Πάντα επιθυμούσα να συμβεί κάτι καλό στη ζωή μου αλλά δεν ονειρευόμουν ότι θα συμβούν όλα αυτά».
– Για το μέλλον τι όνειρα κάνετε; «Γράφω. Γράφω πολλά πράγματα. Ντρεπόμουν να το πω αλλά ο Ανδρέας Βουτσινάς μου είπε να μην ντρέπομαι. Αποφάσισα να μην αποφεύγω να λέω πράγματα που μου αρέσουν και πράγματα που κάνω. Αλλωστε εμείς οι άνθρωποι της ψυχαγωγίας είμαστε εύκολος στόχος των δημοσιογράφων και των στηλών. Ουαί και αλίμονο αν δεν υπήρχαμε κι εμείς! Τι θα γράφανε;».
– Δηλαδή νιώθετε αδικημένος από τους δημοσιογράφους;
«Οχι. Απλά υπάρχουν κάποιοι μανιακοί αλλά ο κόσμος τους καταλαβαίνει. Είναι αυτοί που έχουν τους αγαπημένους τους. Γράφουν σε στήλες εφημερίδων καθαρά ότι συμπαθούν τον άλλο. Μού φαίνεται τρελό αυτό. Ενας κριτικός δεν μπορεί να λέει ότι συμπαθώ τον τάδε τόσο πολύ. Ενας κριτικός πρέπει να γράφει τα καλά και τα κακά της δουλειάς μας. Αυτοί οι μανιακοί λοιπόν είναι γραφικοί και ο κόσμος νομίζω πως πλέον γελάει μαζί τους».
– Τι εύχεστε για τη νέα χρονιά; «Ψυχική ηρεμία. Νομίζω ότι είμαστε νευριασμένοι χωρίς λόγο, φοβόμαστε να αλλάξουμε τη ζωή μας και τις συνήθειές μας και όλο αναβάλουμε να δώσουμε λύση. Η ευχή μου λοιπόν είναι “κάντε πιο νωρίς αυτά που θα κάνατε αργότερα και θα θέλατε να τα είχατε κάνει πολύ νωρίτερα”».
