Σήμερα είναι Χριστούγεννα.
Γεννήθηκε ο Χριστούλης, τον οποίον θα σταυρώσουμε σε περίπου τέσσερις μήνες για να αναστηθεί και ούτω καθεξής ο κύκλος θα συνεχίζεται για πολύ ακόμη.
Ομως ο σημερινός Χριστούλης δεν είναι ο ίδιος με αυτόν που θα σταυρωθεί το Πάσχα του 2009. Εφόσον έζησε 33 χρόνια μεταξύ των ανθρώπων, αυτός που θα σταυρωθεί το Πάσχα είναι ο Χριστούλης του 1976, όχι ο φετινός του 2008. Ο τελευταίος έχει ακόμη καιρό ως το 2041. Προσωπικώς, μάλλον δεν με βλέπω να τον προλαβαίνω.
(Ξέρω ότι δεν τα καταφέρνω και πολύ καλά στο χριστουγεννιάτικο κλίμα, αλλά προσπαθώ…)
Εκείνη όμως που τα καταφέρνει περίφημα στο χριστουγεννιάτικο κλίμα είναι η κυρία Ελενα Ράπτη. Η γνωστή φιλάνθρωπος της Θεσσαλονίκης και βουλευτίνα, ανταποκρινόμενη στο αίτημα εφημερίδας να απαντήσει στο ερώτημα αν μπορούν να γίνουν Χριστούγεννα χωρίς κατανάλωση, συνέταξε εμβριθές δοκίμιο 450 λέξεων με τις σκέψεις της.
Μας καλεί « να ξεσκονίσουμε αξίες που έχουμε ξεχάσει » και να στραφούμε κατά του καταναλωτισμού « που μας αναγκάζει να τρώμε περισσότερο , όταν οι άλλοι πεινάνε.Να πετάμε περισσότερα,όταν οι άλλοι δεν έχουν ούτε λίγα.Να ανταλλάσσουμε μεταξύ μας ακριβά δώρα,όταν άλλοι χαίρονται ακόμη και με το περιτύλιγμα.Να απολαμβάνουμε τη ζεστασιά του σπιτιού μας,όταν οι άλλοι κρυώνουν.Να κοιμόμαστε στο κρεβάτι μας,όταν οι άλλοι κοιμούνται στους δρόμους.Να παρακαλούμε να ζήσουμε,όταν άλλοι παρακαλούν να πεθάνουν ». Να πηγαίνουμε στα μπουζούκια, Τερζή – Παπαρίζου, όταν η Αθήνα καίγεται μετά τον φόνο ενός πιτσιρικά στα Εξάρχεια από έναν αστυνομικό, όπως ακριβώς έκανε η φιλάνθρωπος πολιτευομένη το σαββατόβραδο της 6ης Δεκεμβρίου, προσθέτω εγώ…
Υπάρχει όμως και η άλλη Θεσσαλονίκη. Η πνευματική Θεσσαλονίκη του Ανθιμου, του Ντίνου Χριστιανόπουλου και του Σπύρου Βούγια. (Και, ειλικρινά, δεν ξέρω ποια από τις δύο είναι η χειρότερη- αλλά ας μην το ανοίξουμε τώρα…)
Η Θεσσαλονίκη του πνεύματος επίσης απαντά στο ερώτημα περί Χριστουγέννων και καταναλωτισμού, εκπροσωπούμενη από την κυρία Εύα Καϊλή του ΠαΣοΚ. Πολύπλευρη προσωπικότης, όπως ο καβαφικός Ιάνθης Αντωνίου που περιγράφεται ως « ζωγράφος και ποιητής, δρομεύς και δισκοβόλος », η κυρία Καϊλή (αρχιτέκτων, τηλεπαρουσιάστρια, πολιτική επιστήμων και βουλευτίνα) αντιμετωπίζει το ζήτημα ευθέως: « Η απάντηση στο ερώτημα αν μπορούμε να κάνουμε Χριστούγεννα χωρίς να καταναλώσουμε μοιάζει σχετικά απλή:φυσικά και μπορούμε ». Αλλά δεν θέλουμε. Δεν το λέει όμως τόσο απλά, αλλά με τον πομπώδη τρόπο που σκοπίμως κάνει τις έννοιες δυσνόητες προκειμένου να κρύβεται η απλοϊκότητα ή και η ανυπαρξία της σκέψης.
Κρίμα που, ενώ διανθίζει το κείμενο με τα ονόματα των διανοητών που επηρέασαν τη σκέψη της (Ε. Μορέν, Εριχ Φρομ κ.ά.), παραλείπει να αναφέρει τον σημαντικότερο, δηλαδή τον κ. Ακη Τσοχατζόπουλο, με τις αρλούμπες του οποίου ( ο άνθρωπος στο επίκεντρο κ.λπ.) κλείνει το άρθρο της.
Η ευχετήρια κάρτα του κ. Γιώργου Παπανδρέου έχει ενδιαφέρον, από εικαστικής πλευράς. Επάνω στο γρασίδι βλέπουμε χέρια παιδιών να ενώνονται σχηματίζοντας τις ακτίνες ενός κύκλου. Μπορεί θαυμάσια να αναγνωρίσει κανείς στο σύμπλεγμα των χεριών, που παρουσιάζονται σε πράσινο φόντο, μια εκδοχή ήλιου του ΠαΣοΚ.
Διαπιστώνω λοιπόν ότι είναι περισσότερη η σκέψη στην κάρτα του ΠαΣοΚ παρά στο πρόγραμμά του. Με άλλα λόγια, στα Καλλιτεχνικά το ΠαΣοΚ παίρνει άριστα. (Και στη Γυμναστική, φυσικά, όπως πάντα). Στα άλλα, να δούμε…
Η ερώτηση προς την κυρία Μαριέττα Γιαννάκου είναι αν αισθάνθηκε προδομένη από τη στάση στελεχών της δικής της παράταξης ως προς το ζήτημα του βιβλίου της Ιστορίας:
« Δεν ασθάνομαι απλώς,το ξέρω.Ξέρω όμως επίσης ότι στην πολιτική πρέπει να σέβεται κανείς το Σύνταγμα και τους νόμους,θέτοντας έτσι το συμφέρον των πολιτών υπεράνω του προσωπικού του.Υπάρχουν βέβαια περιπτώσεις όπου το δίκαιο και το σωστό έρχεται σε σύγκρουση με διάφορα συμφέροντα,τα οποία με λαϊκίστικες προσεγγίσεις παρασύρουν περιστασιακά τον λαό.Αλίμονο αν οι σοβαροί πολιτικοί άγονται και φέρονται από τέτοιες συλλογιστικές ».
Δοθέντος ότι στις πιέσεις του εθνικοεκκλησιαστικού λόμπι ενέδωσε ο κ. Ευριπίδης Στυλιανίδης και απέσυρε το βιβλίο, υποθέτω ότι τα περί σοβαρών πολιτικών που δεν άγονται και φέρονται είναι το χριστουγεννιάτικο δώρο της κυρίας Γιαννάκου στον διάδοχό της στο υπουργείο Παιδείας…
Ευχαριστώ πολύ τον εκδότη επαρχιακής εφημερίδας που συνηθίζει να αναδημοσιεύει σχόλια της στήλης στην εφημερίδα του. Ομως δεν υπάρχει λόγος να μου αποστέλλει κάθε φορά τις αναδημοσιεύσεις. (Υποθέτω ότι η χειρονομία του γίνεται δωρεάν…)
Κύριε διευθυντά
Επειδή ορισμένοι ρομαντικοί ακόμη διερωτώνται τι απέγινε η ανανεωτική πτέρυγα του ΣΥΝ,την καλύτερη απάντηση τους έδωσε, την περασμένη Δευτέρα στην εκπομπή «Ανατροπή» του Μega,ο ευρωβουλευτής Δημήτρης Παπαδημούλης (ο «Δημητράκης», όπως τον αποκαλούσε ο Μίμης Ανδρουλάκης προσπαθώντας να τον συνετίσει…),με την αξιοθρήνητη επίδειξη νομιμοφροσύνης προς τον πρόεδρο Αλ.Τσίπρα και τα «κινήματα».Τo αποκορύφωμα ήταν όταν ρωτήθηκε πώς εξηγεί το γεγονός ότι η πλειονότητα των ερωτηθέντων στη δημοσκόπηση επιδοκίμασαν τη στάση του ΚΚΕ,που ξεμπρόστιασε τον ΣΥΡΙΖΑ και τον ρόλο του στα πρόσφατα γεγονότα.Ούτε λίγο ούτε πολύ,μας είπε ότι οφείλεται στο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κόμμα που ενοχλεί το κατεστημένο.
Με τους θερμούς χαιρετισμούς μου
ΠΑΝΔΩΡΑ
