Από το 1990 ως σήμερα δεν θυμάμαι ποτέ άλλοτε, εν όψει ανασχηματισμού της κυβέρνησης, να δηλώνονται δημοσίως- με εντυπωσιακή, ομολογουμένως, άνεση και φυσικότητα- οι προθέσεις των ενδιαφερομένων: ο ένας υπουργός ολοκλήρωσε το έργο του, ο άλλος δεν θέλει να φυγομαχήσει την ώρα της δοκιμασίας, ο τρίτος αν δεν αλλάξει υπουργείο προτιμά να πάει στο σπίτι του κ.ο.κ. (Το ενδιαφέρον εδώ, για όσους αρέσκονται να παρατηρούν τους χαρακτήρες των ανθρώπων και μάλιστα των πολιτευομένων, είναι ότι θρασείες απαιτήσεις του είδους διατυπώνονται κατά κανόνα από αποτυχημένους υπουργούς.)
Από την άλλη πλευρά, ενώ το ΠαΣοΚ έχει πάρει το προβάδισμα στις δημοσκοπήσεις, με διαφορά που κυμαίνεται μεταξύ τεσσάρων και έξι μονάδων, επιφανή στελέχη του, λ.χ. οι κκ. Χρ.
Βερελής και Θ.Πάγκαλος, διαπιστώνουν με δημόσιες δηλώσεις τους την ανάγκη διακομματικού χειρισμού κρίσιμων τομέων της διακυβέρνησης όπως η Οικονομία. Με τις θέσεις αυτές, όσο προσεκτικά και αν τις διατυπώνουν, αφήνουν να εννοηθεί ότι για την αντιμετώπιση των προβλημάτων χρειάζεται κάτι περισσότερο από μια μονοκομματική κυβέρνηση. Διότι, ακόμη και αν προέλθει μονοκομματική κυβέρνηση από τις εκλογές, θα στηρίζεται σε ισχνή κοινοβουλευτική πλειοψηφία και συνεπώς δεν θα μπορεί να προωθήσει τις αναγκαίες τομές.
Αυτά τα φαινόμενα σημειώνονται μέσα σε ένα τεταμένο κοινωνικό κλίμα, όπου η ανάφλεξη επεισοδίων στους δρόμους της πρωτεύουσας, συγκρούσεων με την Αστυνομία, καταλήψεων δημοσίων κτιρίων κτλ. υφίσταται ανά πάσα στιγμή. Και το χειρότερο είναι ότι σημειώνονται καθώς η χώρα βρίσκεται στα πρόθυρα της χρεοκοπίας και μάλιστα προτού ακόμη γίνουν πλήρως αισθητές οι επιπτώσεις της διεθνούς οικονομικής κρίσης στη δανειοληπτική δυνατότητά της. Ο κ. Κώστας Σημίτης προειδοποίησε για τον κίνδυνο προσφυγής στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
Να προσθέσω στην παραπάνω εικόνα την απερίγραπτη επιπολαιότητα του ΣΥΡΙΖΑ, που δρα εμφανώς ως αποσταθεροποιητικός παράγων του συστήματος, μέχρι του βαθμού ώστε να υποχρεώνεται το ΚΚΕ να αναλάβει την υπεράσπιση της ομαλότητας.
Ολα αυτά με οδηγούν στο συμπέρασμα ότι η κρίση υπερβαίνει τις ηγεσίες των μεγάλων κομμάτων και προφανώς αγκαλιάζει ολόκληρο το υπάρχον κομματικό σύστημα. Υπό τις συνθήκες αυτές η ρεαλιστικότερη ευχή που θα μπορούσα να εκφράσω για το νέο έτος (οκτώ ημέρες και σήμερα μας έμειναν ως το 2009) θα ήταν ένα διετές πρόγραμμα λιτότητας, με περιορισμό του επιπέδου ευημερίας από πάνω προς τα κάτω, ώσπου να πεισθεί το διεθνές σύστημα να μας ξαναπάρει στα σοβαρά ως χώρα…
Δεν είμαι θαυμαστής του κ. Γιώργου Παπανδρέου, αλλά δεν ανέχομαι να ακούω τον Πρωθυπουργό να κατηγορεί τον αρχηγό του ΠαΣοΚ ως υπεύθυνο για τον διασυρμό της χώρας στο εξωτερικό τούτες τις ημέρες, επειδή ενδεχομένως ο κ. Παπανδρέου είπε μια κουβέντα παραπάνω σε κάποια συνέντευξή του.
Εκείνο που διέσυρε τη χώρα ήταν το τηλεοπτικό διάγγελμα για τον τουρισμό, που απηύθυνε ο Πρωθυπουργός, χωρίς να λαμβάνει υπ΄ όψιν του ότι την ίδια ακριβώς ώρα, στην πλατεία Συντάγματος, μπροστά στις κάμερες των ξένων δημοσιογράφων κατεδαφιζόταν η ακριβότερη επένδυση που έγινε ποτέ στον ελληνικό τουρισμό: το παραμύθι της Αθήνας ως πόλης σύγχρονης, ασφαλούς και ωραίας.
Και όμως! Ουδείς στο επιτελείο του Πρωθυπουργού είχε τη στοιχειώδη πρόνοια να τον έχει προετοιμάσει για το ενδεχόμενο ταραχών την ώρα του διαγγέλματος, ώστε να έχει δυο κουβέντες να πει αν συμβεί το χειρότερο. Το αποτέλεσμα ήταν η θλιβερή εικόνα ενός Πρωθυπουργού έρμαιου των εξελίξεων. Αυτή την κατάντια δεν χρειαζόταν να την υποδείξει ο κ. Παπανδρέου στους ξένους απεσταλμένους. Ο καθένας μπορούσε να τη δει με τα μάτια του. Τέτοιου είδους κραυγαλέα ανεπάρκεια στην εκτέλεση των καθηκόντων ενός Πρωθυπουργού είναι η χειρότερη δυσφήμηση που μπορεί να κάνει κάποιος στη χώρα του…
Ωραία η κάρτα με τις ευχές εποχής του πολιτικού ζεύγους Αποστόλου και Ρόδης Κράτσα, όπου απεικονίζονται δυόμισι ρόδια- δύο ολόκληρα και ένα κομμένο. (Απορώ, εν τούτοις, πού βρίσκουν το κέφι για χαριτωμένα λογοπαίγνια! Ισως επειδή η κυρία Κράτσα κοντεύει να συμπληρώσει δεκαετία ως καλοπληρωμένο μέλος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου…)
Να επισημάνω, ωστόσο, ένα σοβαρό τυπογραφικό λάθος στην κάρτα: υπογράφεται από το ζεύγος Αποστόλου και Ρόδης Κράτσα, ενώ το σωστό, κατά την ιεραρχία, θα ήταν να το υπέγραφε το ζεύγος Ρόδης και Αποστόλου Κράτσα…
Κύριε διευθυντά
Την περασμένη Πέμπτη ο πρόεδρος του ΣΥΝ Αλέξης Τσίπρας έδωσε συνέντευξη στον «Αθήνα 984».Σε ερώτημα ενός εκ των δημοσιογράφων,σχετικά με τις επιπτώσεις των συνεχιζόμενων καταλήψεων στα δημόσια σχολεία,απάντησε εκθειάζοντας την ταχύτητα με την οποία οι μαθητές ωριμάζουν (sic) μέσα στο περιβάλλον των καταλήψεων.Ενδιαφέρουσα λογική!Αν την επεκτείνουμε,θα μπορούσαμε να υποστηρίξουμε ότι η ωρίμανση των μαθητών θα επιταχυνθεί αν στείλουμε τους μαθητές στη φυλακή. Περίεργη θέση,πράγματι,για την Αριστερά,η οποία κάποτε πίστευε πως όπου ανοίγει ένα σχολείο κλείνει μια φυλακή.
Το παρήγορο είναι ότι στην απομαγνητοφώνηση αποσπασμάτων της συνέντευξης,που δόθηκε στη δημοσιότητα από τον ΣΥΡΙΖΑ, η αναφορά στην ταχεία ωρίμανση των μαθητών έχει παραλειφθεί.Ελπίζω να οφείλεται στο ότι υπάρχουν ακόμη κάποιοι στον ΣΥΝ με συναίσθηση της γελοιότητας…
Με τους θερμούς χαιρετισμούς μου
ΠΑΝΔΩΡΑ
