Αυτή την εποχή ζούμε μια μεγάλη τρέλα και στην οικονομία. Κάποτε το ΠαΣοΚ αντιδρούσε και μόνο στο άκουσμα του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Ολοι θα θυμούνται ότι προοδευτικοί πολιτικοί και οικονομολογούντες κατηγορούσαν τους «λύκους» της Ουάσιγκτον ότι θα έλθουν στη χώρα να επιβάλουν αντεργατικούς όρους και μέτρα αντιλαϊκής πολιτικής.
Και σήμερα, ω του θαύματος, οι ίδιοι κύκλοι, κάποιοι δήθεν προοδευτικοί, ανησυχούν για τη διεύρυνση της διαφοράς των κρατικών ομολόγων- των spreads- στις 220 μονάδες βάσης και καλούν, με τον τρόπο τους, το ΔΝΤ να παρέμβει. Να μας δανείσει, γιατί σε λίγους μήνες λόγω της εσωτερικής οικονομικής κρίσης δεν θα μπορεί η χώρα να δανειστεί όπως συνέβη με την Ουγγαρία ή, ακόμη χειρότερα, με την Ισλανδία.
Για όσους ξεχνούν εύκολα εκείνη την… «επαναστατική» εποχή, λίγα χρόνια πριν από την ένταξη της Ελλάδας στην Οικονομική και Νομισματική Ενωση, τα επιτόκια της δραχμής ήταν διψήφια- ξεπερνούσαν ακόμη και το 20%- και τα spreads των ομολόγων ήταν στις 700-800 μονάδες βάσης. Τότε, ευτυχώς, δεν πτωχεύσαμε.
Σήμερα η χώρα βρίσκεται στη ζώνη του ευρώ, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και ο έλληνας αντιπρόεδρος κ. Λ. Παπαδήμος ενημέρωσαν τον ίδιο τον πρωθυπουργό κ. Κ. Καραμανλή και τον υπουργό Οικονομίας κ. Γ.Αλογοσκούφη έγκαιρα για τον κίνδυνο της αύξησης του κόστους δανεισμού. Και η διοίκηση της Τράπεζας της Ελλάδος αναζητεί εναλλακτικές πηγές δανεισμού με χαμηλότερο κόστος. Οι θεσμοί και τα πρόσωπα στην ευρωζώνη παίζουν σημαντικό ρόλο. Λειτουργούν ως ασπίδα προστασίας στη δοκιμαζόμενη οικονομία μας.
Οι κραυγές ορισμένων πολιτικών του ΠαΣοΚ που ξεχνούν ότι η κυβέρνηση Σημίτη έβαλε τη χώρα στην ΟΝΕ- και αυτό την προστατεύει-, αλλά και των «παπαγάλων» τους δεν έχουν θέση στη σύγχρονη εποχή. Στην περίπτωση των εθνικών συμφερόντων ο σκοπόςτης επανόδου στην εξουσίαδεν αγιάζει τα μέσα. Σύντομα θα απομονωθούν…
