«Αλλα λόγια να αγαπιόμαστε». Η κυβέρνηση θύμωσε με τα δημοσιεύματα σχετικά με την αύξηση των περιθωρίων των ομολόγων και διατυμπανίζει συνεχώς τις τελευταίες ημέρες ότι το ίδιο συμβαίνει και αλλαχού, αλλά και ότι το ελληνικό Δημόσιο καλύπτει κανονικά τις χρηματοδοτικές ανάγκες του και το ίδιο θα συνεχίσει να κάνει στο μέλλον. Παράλληλα αποδίδει στα δημοσιεύματα «κινδυνολογία». Παράξενη αντίδραση, πανικού θα λέγαμε.

Κατ΄ αρχήν σε κανένα δημοσίευμα δεν αναφερόταν ότι το ελληνικό Δημόσιο δεν καλύπτει κανονικά τις χρηματοδοτικές ανάγκες του, ούτε αμφισβητήθηκε ότι το ίδιο θα γίνεται και στο μέλλον.

Αλλωστε πώς θα μπορούσε να γίνει αλλιώς; Στην περίπτωση που το ελληνικό Δημόσιο θα έπαυε να καλύπτει κανονικά τις χρηματοδοτικές ανάγκες του, θα έπρεπε να αναφωνήσουμε «δυστυχώς επτωχεύσαμε» και θα ζητούσαμε «σανίδα σωτηρίας» από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, όπως ορισμένες χώρες του Τρίτου Κόσμου ή έστω χώρες λιγότερο ανεπτυγμένες.

Τα δημοσιεύματα αναφέρονταν στο γεγονός ότι τα περιθώρια μεταξύ ελληνικών ομολόγων και γερμανικών ομολόγων διευρύνονται συνεχώς. Αυτό δεν σημαίνει τίποτε άλλο παρά το αυτονόητο, δηλαδή ότι η Ελλάδα δανείζεται (μήνα με τον μήνα, ημέρα με την ημέρα) με δυσμενέστερους όρους και ότι η εξόφληση των δανείων απαιτεί όλο και περισσότερα χρήματα. Δανειζόμαστε για να πληρώνουμε τόκους προηγουμένων δανείων. Οι τόκοι σημειώνουν συνεχή αύξηση και το γνωρίζουν όλοι.

Σύμφωνα με τον κρατικό προϋπολογισμό του 2009 που κατήρτισε η κυβέρνηση (και όχι η αντιπολίτευση ή οι δημοσιογράφοι με τους οποίους θύμωσε η κυβέρνηση), το 2009 το ύψος των δαπανών για τόκους χρέους θα φθάσουν τα 12.000 εκατ. ευρώ έναντι 11.300 εκατ. ευρώ το 2008, 9.796 εκατ. ευρώ το 2007 και 9.589 εκατ. ευρώ το 2006. Στα χρόνια της «Νέας Διακυβέρνησης» το δημόσιο χρέος αυξήθηκε, όπως και το ύψος των δαπανών για την καταβολή τόκων. Εναντι των 12.000 εκατ. ευρώ των τόκων, έχουμε τις δαπάνες του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων για το 2009 να περιορίζονται στα 8.800 εκατ. ευρώ.

Τα 12.000 εκατ. ευρώ θα μπορούσαν να διατεθούν για την Παιδεία, την Υγεία, τις υποδομές και την κοινωνική συνοχή αντί για την καταβολή τόκων. Υπάρχει κανείς που έχει αντίθετη άποψη; Δεν νομίζουμε. Θα την είχαμε ακούσει ή θα την είχαμε διαβάσει. Αλλωστε το ίδιο λέει και η κυβέρνηση.

Αφού λοιπόν συμφωνούμε στο γεγονός ότι το δημόσιο χρέος είναι υψηλό και ότι το ελληνικό Δημόσιο καταβάλλει όλο και περισσότερα χρήματα για να δανείζεται ώστε να εξοφλεί προηγούμενα δάνεια και ότι τα περιθώρια των επιτοκίων μεταξύ ελληνικών και γερμανικών ομολόγων διευρύνονται, η κυβέρνηση γιατί θύμωσε; Μήπως θα ήταν καλύτερα να μας πει τους χειρισμούς της γύρω από αυτό το καυτό- κυριολεκτικά- θέμα, το οποίο δεν αφορά μόνον εμάς αλλά και τις επόμενες γενιές;