Η διήγηση είναι του Αλέκου Παπαδόπουλου, όπως και η αλληγορία για τα εξελισσόμενα στη χώρα.
Στα χρόνια, λοιπόν, του σουλιώτη καπετάνιου Γιώργου Μπότσαρη (πατέρα του πολέμαρχου Μάρκου Μπότσαρη) επικρατούσε ειρήνη με τον Αλή Πασά.
Είχαν επιτύχει ένα είδος μορατόριουμ, χωρίς κλοπές και πράξεις βίας. Κάποια στιγμή μια ομάδα φτωχών Σουλιωτών έσπασε τη συμφωνία και άρχισε τις κλοπές και τα επεισόδια με τις δυνάμεις του Αλή Πασά. Εξαλλος εκείνος κάλεσε στα Γιάννενα τον Γιώργο Μπότσαρη, απαιτώντας εξηγήσεις για τα γεγονότα και την μπέσα που χάθηκε.
«Κάποιοι φτωχοί είναι» του απολογήθηκε εκείνος και βεβαίωσε ότι θα επιλύσει το πρόβλημα.
Θυμωμένος επέστρεψε στο Σούλι και κάλεσε με τη σειρά του σε απολογία τη φάρα των Βάσηδων, που ευθύνονταν για τις κλοπές.
Σαν έφθασαν οι Βάσηδες στο κονάκι του, τους ρώτησε επιθετικά: «Γιατί, ορέ, τα κάμετε αυτά και μου χαλάτε τη συμφωνία με τον Πασά;».
Τον κοίταξαν αγριεμένοι εκείνοι και του αποκρίθηκαν: «Ακου, μπασιο-Γιώργο (σ.σ. αντιστοιχεί στο τωρινό μπαρμπα-Γιώργο και εθεωρείτο περιφρονητικό, υποτιμητικό για έναν καπετάνιο), εσύ έχεις όλα τα καλούδια, αλλά οι φαμίλιες μας πεινάνε». Σφόδρα ενοχλημένος ο καπετάνιος, όχι από την ομολογία αλλά από την επιτίμηση, διέκοψε τη συνάντηση και βγήκε στον δρόμο μονολογώντας: «Σαράντα χρόνια Μπότσαρης και τώρα μπασιο-Γιώργος».
Θα διερωτηθούν πολλοί ποια η αλληγορία με το σήμερα.
Τα γεγονότα όμως τρέχουν και οι πράξεις αμφισβήτησης θεσμών, οργανισμών, κομμάτων, προσώπων, αξιών και ηθών ακόμη πολλαπλασιάζονται, προκαλώντας τουλάχιστον αμηχανία στους βραδυφλεγείς της πολιτικής, της διοίκησης και των ΜΜΕ.
Στην αρχή ήταν οι κάπως γραφικοί «Ρομπέν» των σουπερμάρκετ, που έδρασαν στον καιρό της ακρίβειας.
Στη συνέχεια ήλθαν τα βίαια γεγονότα μετά τη δολοφονία του μικρού Γρηγορόπουλου και ακολούθως η εμπλοκή των μαθητών σε συγκρούσεις, διαδηλώσεις και πετροβολητά αστυνομικών τμημάτων.
Και τελευταίως εξελίσσεται ο ακριβής και απόλυτα συντονισμένος ακτιβισμός απροσδιόριστης ταυτότητας νεανικών ομάδων. Προχθές έδρασαν στη ΝΕΤ και χθες στην Ακρόπολη, έπειτα στο νεοκλαστικό της ΓΣΕΕ και στη συνέχεια επιχείρησαν διαδικτυακές παρεμβάσεις στο κείμενο συλλογής υπογραφών μεταξύ πανεπιστημιακών και επιφανών πολιτών για το πανεπιστημιακό άσυλο.
Ταυτοχρόνως δείχνουν να υπεραναπτύσσουν την εναλλακτική ηλεκτρονική ενημέρωση, που δεν έχει όρια, μήτε ταμπού και ήδη δημιουργεί νέους χώρους έκφρασης και επικοινωνίας, πολύ διαφορετικούς από τους υφιστάμενους και φαινομενικά κυρίαρχους.
Προφανώς ζούμε σε άλλους καιρούς, που φαίνεται πως γεννούν άλλα, διαφορετικά, απροσδιόριστα ακόμη.
Κατά τα φαινόμενα πολλούς θα πλήξουν και ακόμη περισσότερους θα αμφισβητήσουν.
«Κινδυνεύουν πολλοί να γίνουν “μπασιοΓιώργηδες”» όπως λέει ο κυρ Αλέκος.
