Φαίνεται πως τα χειρότερα, και άλλα φονικά δηλαδή, αποφεύχθηκαν, πως η κατάσταση ομαλοποιείται στα πεζοδρόμια και στους δρόμους, και ήρθε η ώρα να επανέλθουμε στα ειρηνικά μας έργα, που δεν είναι καθόλου ευχάριστα: να δούμε αν η κυβέρνηση θα καταφέρει να συνεχίσει να βρίσκει δανειστές για να κυλά όπως όπως η κατάσταση και να μπορεί να πληρώνει μισθούς και συντάξεις· τι θα γίνει με τα βατοπαιδικά, για τα οποία φταίει η ώρα η κακή, συμπτώσεις που τις παρεξηγήσαμε ήσαν οι ανταλλαγές και οι αγοραπωλησίες, όπως ακριβώς παρεξήγηση ήταν και η δολοφονία του μικρού Αλέξη – πολιτική ευθύνη φυσικά δεν υπάρχει για τίποτα, αυτό έλειπε οι υπουργοί να έχουν ευθύνες αν η χώρα δεν είναι φερέγγυα, αν αλωνίζουν οι καλόγεροι, αν οι αστυνομικοί σκοτώνουν. Ούτε για την κατάσταση των πανεπιστημίων, των σχολείων, των νοσοκομείων υπάρχει ευθύνη. Κάποτε έφταιγε το ΠαΣοΚ για όλα αυτά, τώρα ευθύνεται η κακιά στιγμή και η παγκόσμια κρίση- οι υπουργοί υπάρχουν απλώς για να παρατηρούν και να σχολιάζουν δημοσίως- ιδιωτικώς όμως για να συζητούν και να ξανασυζητούν τι θα κάνουν για να αλλάξει η κατάσταση. Οχι η κατάσταση παραλυσίας και διάλυσης αλλά η κατάσταση που οδηγεί να χάσουν και τα υπουργεία τους και τις βουλευτικές έδρες. Ο Κώστας Καραμανλής είναι τελειωμένος πολιτικά και κανείς ακόμη δεν τολμά να του το πει, ίσως όμως το έχει αντιληφθεί πλέον από μόνος του και αποφασίσει πως μια ψυχή που είναι να βγει καλύτερα να μην την εμποδίζουμε.