Η παγκόσμια κρίση δεν θα αφήσει αλώβητη την οικονομία της Κίνας, εκτίμησαν χθες η Παγκόσμια Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ). Συγκεκριμένα, οι δύο μεγαλύτεροι χρηματοπιστωτικοί οργανισμοί διεθνούς εμβέλειας και… δικαιοδοσίας- δημιουργήματα ως γνωστόν της συμφωνίας που υπεγράφη το 1944 στο Μπρέτον Γουντς για τη ρύθμιση του μεταπολεμικού οικονομικού status quo στον πλανήτη- προβλέπουν μείωση του ρυθμού ανάπτυξης της κινεζικής οικονομίας ως και κατά το ήμισυ τη δύσκολη, κατά γενική ομολογία, χρονιά που έρχεται. Παρά ταύτα, θεωρούν ότι ο ρόλος της Κίνας στην προσπάθεια της παγκόσμιας οικονομίας να ορθοποδήσει θα είναι καθοριστικός. Και αν αναλογιστεί κανείς ότι οι επικεφαλής και του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας θεωρούν ότι «η μεγαλύτερη απειλή που εγκυμονεί η κρίση είναι οι κοινωνικές εξεγέρσεις» στις αναπτυσσόμενες και στις ανεπτυγμένες χώρες του πλανήτη, αβίαστα θα μπορούσε να συναγάγει κανείς ότι η Κίνα μπορεί να μετατραπεί σε καταλύτη για τη διατήρηση της παγκόσμιας κοινωνικής ειρήνης.
«Oκαλύτερος τρόπος για να βοηθήσει η Κίνα την παγκόσμια οικονομία την ώρα αυτή είναι μέσω των προσπαθειών που καταβάλλει η κυβέρνηση του Πεκίνου για να ισχυροποιήσει την οικονομία της ίδιας της χώρας» δήλωσε χθες ο πρόεδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας Ρόμπερτ Ζέλικ. Ο πρώην υπουργός Εμπορίου των ΗΠΑ από την κινεζική πρωτεύουσα, όπου μετέβη, προέβλεψε ότι το 2009 θα είναι «πολύ δύσκολο» για την Κίνα, όπως θα είναι άλλωστε για ολόκληρο τον κόσμο. Ο Ζέλικ κάλεσε την κυβέρνηση του Πεκίνου να μην καταφύγει σε «μέτρα προστατευτισμού που θα έβλαπταν το διεθνές εμπόριο» και επισήμανε την ανάγκη να συνεχίσει να εφαρμόζει μια «ευέλικτη πολιτική υπέρβασης της κρίσης». Η Παγκόσμια Τράπεζα προσφάτως μείωσε την πρόβλεψή της για τον ρυθμό αύξησης του κινεζικού ΑΕΠ το 2009 στο 7,5% από το 9,2% που ήταν η δική της παλαιότερη πρόβλεψη. Πιο απαισιόδοξος για τις προοπτικές της κινεζικής οικονομίας είναι ο «αδελφός» διεθνής οργανισμός. Το ΔΝΤ προβλέπει κάμψη της ανάπτυξης ακόμη και στο 5% από 9,7% που θα είναι εφέτος, σύμφωνα με τις προβλέψεις του Ταμείου. Συγκεκριμένα, ο επικεφαλής του Ταμείου Ντομινίκ Στρος-Καν μιλώντας χθες σε συνδιάσκεψη στη Μαδρίτη σημείωσε: «Ξεκινήσαμε με την εκτίμηση ότι η Κίνα θα αναπτύσσεται και το 2009 με ρυθμό γύρω στο 11%,ύστερα πέσαμε στο 8%,ύστερα στο 7% και τώρα θεωρούμε ότι η ανάπτυξη θα κυμανθεί από 5% ως 6%». Ο πρώην υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας είπε ότι η πιθανότητα μιας παγκόσμιας οικονομικής ύφεσης είναι πραγματική και ως εκ τούτου «κάτι πρέπει να γίνει». Και αυτό το «κάτι» που πρέπει να γίνει είναι η εφαρμογή ενός «ευρέως και διαφοροποιημένου προγράμματος οικονομικής ανασυγκρότησης που θα κοστίσει περί το 2% του παγκοσμίου ΑΕΠ».
O Στρος-Καν θεωρεί δηλαδή ότι για να αποτραπεί η πιθανότητα παγκόσμιας ύφεσης απαιτούνται επενδύσεις ύψους 1,2 τρισ. δολαρίων. Είναι προφανές ότι, χωρίς να αναφερθούν ευθέως, τόσο ο Στρος-Καν όσο και ο Ζέλικ θέλησαν να υπενθυμίσουν (και μάλιστα ταυτόχρονα) το γεγονός ότι η Κίνα έχει τα μεγαλύτερα συναλλαγματικά αποθέματα στον κόσμο (εκτιμώνται σε 1,9 τρισ. δολάρια), ενώ είναι ο μεγαλύτερος δανειστής των ΗΠΑ. Ισως τα περί «αθέμιτων εμπορικών πρακτικών» που είχε δηλώσει κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας του ο εκλεγμένος πρόεδρος των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα, θορύβησαν τόσο το Πεκίνο ώστε οι επικεφαλής του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας ανέλαβαν εσπευσμένως ρόλο γεφυροποιού μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας. Οι δύο άνδρες θέλησαν να διαμηνύσουν στην κινεζική νομενκλατούρα ότι εν καιρώ παγκοσμιοποιήσεως η πτώση του ενός συμπαρασύρει και άλλους. Και υπενθύμισαν ότι «η οικονομική κρίση φέρνει ανεργία και η ανεργία κοινωνικές εξεγέρσεις». Και το Πεκίνο, ακόμη κι αν δεν φοβάται τις κοινωνικές εξεγέρσεις (έχουν το know how της Τιενανμέν), φοβάται την ανεργία και το κύμα εσωτερικής μετανάστευσης (από την επαρχία στις πόλεις) που θα σηκώσουν ενδεχόμενη πτώση της ανάπτυξης κάτω από το 8%- είναι κινεζική η εκτίμηση αυτή.
