Σε μια Ελλάδα-καζάνι που κοχλάζει και όχι απλώς βράζει, ο δικηγόρος που έχει απασχολήσει τόσες και τόσες φορές την κοινή γνώμη βγάζοντας τα άπλυτα του οικογενειακού βίου του στη φόρα επέλεξε να γίνει υπερασπιστής του πλέον ειδεχθούς φόνου. Δικαίωμά του. Υποχρέωσή του όμως, ηθική, να μη δυναμιτίζει την ατμόσφαιρα με δηλώσεις του τύπου «αν έπρεπε να χαθεί αυτό το παιδί, θα το κρίνει η Δικαιοσύνη». Ρεπλίκα του σόου που είχε δώσει περιφέροντας το ματωμένο του μέτωπο και επιδεικνύοντας την, κατά τον ίδιο, βία της πρώην συζύγου του. Κι αν ακόμη ο ίδιος δεν μπορεί να συγκρατήσει την επιθυμία του να πρωταγωνιστεί στα τηλεπαράθυρα, ας του τα κλείσουν τουλάχιστον τα κανάλια που τόσο λαίμαργα αποζητούν τις προκλητικές φράσεις του. Ας του χαμηλώσουν τα μικρόφωνα τα ραδιόφωνα. Η δημοκρατία σίγουρα δεν έχει τίποτε να φοβηθεί, και οι αντοχές όμως έχουν όρια. Ερεθισμένο όσο ποτέ, το λαϊκό αίσθημα δεν χρειάζεται τον όποιον κ. Κούγια να ρίχνει και άλλο λάδι στη φωτιά ώσπου να ακουστεί ακόμη πιο δυνατό «μπαμ».